Ο Κώστας Παπανικολάου έγραψε μοναδική ιστορία ως κορυφαίος στις ευρωπαϊκές συμμετοχές για τον Ολυμπιακό, συνέχεια μιας κληρονομιάς, που οι τέσσερις πρώτοι σε αυτό τον τομέα στην «ερυθρόλευκη» ιστορία έχουν δημιουργήσει εδώ και πάνω από 30 χρόνια.
Στις 13 Μαΐου του 2012 και οι τέσσερις ήταν εκεί. Ο ένας στον πάγκο, οι άλλοι τρεις στο παρκέ. Και συντελούσαν το ίσως μεγαλύτερο θαύμα της σύγχρονης ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός επέστρεφε από το -19 και θριάμβευε έναντι της ΤΣΣΚΑ, για να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης έχοντας στη στρατιά του μια σειρά από ανθρώπους, που μέσα στα χρόνια θα συνέχιζαν την κληρονομιά αυτής της κατάκτησης.
Ο Μίλαν Τόμιτς είχε ουσιαστικά ξεκινήσει ως αθλητής και, εν συνεχεία, στο τεχνικό επιτελείο των «ερυθρολεύκων». Ο Γιώργος Πρίντεζης έδωσε το παράδειγμα, θέλοντας να διαπρέψει με την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας και σημειώνοντας εκείνο το σουτ, που έγραψε ιστορία. Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο αρχηγός, που θα άλλαζε αυτή την ιστορία των Πειραιωτών. Ο Κώστας Παπανικολάου, ο πιο σύγχρονος, η εμβληματική παρουσία, που κάθε ομάδα χρειάζεται για τα επόμενα κεφάλαια αυτής της ιστορίας.
Οι προσωπικότητες που ενώνουν έναν ολόκληρο σύλλογο
Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται το «παζλ» των τεσσάρων παικτών, που έχουν τις περισσότερες ευρωπαϊκές συμμετοχές στην «ερυθρόλευκη» ιστορία, με πρώτο των πρώτων τον νυν αρχηγό, ο οποίος... έγραψε στρογγυλές 350 συμμετοχές. Μπορεί τον τελευταίο καιρό να έχει έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο, αλλά παραμένει ο στυλοβάτης αυτής της ομάδας, στην οποία αγωνίζεται αμείωτα πια την τελευταία δεκαετία.
Μετά την τετραετία 2009-2013, που ακολούθησε την αρχή στον Άρη, ο Παπανικολάου πήγε στη Βαρκελώνη και ύστερα στο ΝΒΑ με δύο ευρωπαϊκά, εγχώριους τίτλους και σπουδαίες πρώτες εμπειρίες από την πρώτη του «ερυθρόλευκη» θητεία, για να επιστρέψει για τις επόμενες μεγάλες διακρίσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, φορώντας παράλληλα με συνέπεια το εθνόσημο.
Ο προηγούμενος ήταν ένας παίκτης, που χρειάστηκε πάρα πολλή δουλειά, για να φτάσει να γίνει «τοτέμ» του Ολυμπιακού. Πολύ πριν δημιουργήσει το... δικό του σουτ, ο Γιώργος Πρίντεζης χρειάστηκε να περάσει τις δοκιμασίες της Ολύμπια Λάρισας και της Μάλαγα, στην Ισπανία, για να επανέλθει το 2011 πιο αποφασισμένος από ποτέ, μην αποχωρώντας ποτέ από την ομάδα της καρδιάς του, μέχρι την απόσυρση από την ενεργό δράση το 2022 και τις στιγμές, που άπαντες θυμούνται ότι πρόσφερε.
Εδώ που τα λέμε, το να αρχίσουμε να απαριθμούμε τίτλους και διακρίσεις ίσως είναι και... περιττό σε αυτή την περίπτωση. Πόσο μάλλον για τον Βασίλη Σπανούλη, που το καλοκαίρι του 2010 διέβη τον Ρουβίκωνα, φορώντας τα «ερυθρόλευκα» και αφήνοντας τα «πράσινα». Το τι πέτυχε με αυτή την κίνηση, μένοντας για πάντα αγωνιστική στο λιμάνι, το γνωρίζουν άπαντες. Ήταν η κίνηση, όμως, που έδειξε πως οι χαρακτήρες των δύο πλευρών συνέπιπταν, για να ζήσουν όλες αυτές τις μοναδικές στιγμές.
Πρώτος όλων, φυσικά, ο «στρατιώτης» Μίλαν Τόμιτς. Βρέθηκε στην Ελλάδα... ένα ισχνό παιδί το 1991 στα 18 του χρόνια κι έμεινε για πάντα, με ελάχιστες παρενθέσεις, «ερυθρόλευκος», αποτελώντας το συνδετικό κρίκο σε όλες τις μεγάλες στιγμές μέχρι τον Ιούλιο του 2018. Σχεδόν μια 30ετία, που έδειξε και σε όλους τους υπόλοιπους τον τρόπο.
Ο Ολυμπιακός έχει γράψει τη δική του ιστορία, αυτή που έχει. Με ορισμένους, που έχουν τελικά τον τρόπο να μεταφέρουν το μυστικό, από... στρατιώτη σε στρατιώτη, κάτι που δείχνουν οι πρώτοι τέσσερις σε συμμετοχές, για να μένει πάντα ψηλά...
