Ο Ολυμπιακός δίνει ξανά ραντεβού με την ιστορία, σε άλλη μια ελληνοτουρκική «μάχη» και θέλοντας να... τριτώσει το καλό απέναντι στην Φενέρμπαχτσε, έχοντας νωρίτερα περάσει, μέσα από δύο «τιτανομαχίες», το «εμπόδιο» της Αναντολού Εφές.
Ο Ολυμπιακός δίνει άλλο ένα μεγάλο ραντεβού με την ιστορία. Είναι έτοιμος να προκριθεί σε ακόμη ένα Final Four, το οποίο θα σημάνει το συνολικά 12ο σε όλη του την πορεία, διεκδικώντας παράλληλα την τέταρτη ευρωπαϊκή του κούπα. Το τελευταίο «εμπόδιο», όμως, σε αυτό το δρόμο, το ορθώνει η Φενέρμπαχτσε, με το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη, σε ένα συναπάντημα με… αναμνήσεις και σημειολογία, να επιθυμεί να αναιρέσει την πρωτιά των «ερυθρολεύκων», που ήρθε πανάξια στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκα.
Οι προηγούμενες ένδεκα φορές είχαν, μάλιστα, διάφορους αντιπάλους στο δρόμο για το Final Four. Αυτό που ελπίζουν, ωστόσο, στον Πειραιά είναι να προκριθούν για τρίτη φορά έναντι μιας τουρκικής ομάδας, έχοντας καταφέρει στις προηγούμενες δύο περιπτώσεις να περάσει, έστω και με άγχος. Το Basketa.gr θυμάται τις δύο προηγούμενες ελληνουτουρκικές «μάχες», που βρήκαν θριαμβευτή τον Ολυμπιακό κι εκείνος έκανε το μεγάλο ταξίδι.
Η δύναμη της έδρας τον έστειλε στη δόξα του Λονδίνου
Ήταν τη σεζόν 2012-2013, αρχικά, όταν ο Ολυμπιακός, ξανά του Γιώργου Μπαρτζώκα, «συνέτριβε» με «κατοστάρα» τη Ρεάλ στον τελικό του Λονδίνου, κάνοντας το back-to-back στην Ευρωλίγκα και κατακτώντας το τρίτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η τελευταία ομάδα, που όρθωσε ανάστημα πριν από τους αγώνες με την ΤΣΣΚΑ και τη «Βασίλισσα» στο Final Four, ήταν η Αναντολού Εφές του Οκτάι Μαχμούτι, η οποία πράγματι του έβαλε δύσκολα.
Η σειρά ξεκίνησε πολύ καλά για τους Πειραιώτες, που έκαναν το 2-0 και στο δεύτερο ματς, μάλιστα, ήταν επιβλητικοί με 71-53, μεταφέροντας στην τουρκική ομάδα την πίεση. Η ομάδα, που έχει ως συνδετικό της κρίκο με το σήμερα τον Ντογκούς Μπαλμπάι, με μια δεκαετία να έχει περάσει, είχε φέρει από το ΝΒΑ την… τρέλα των Τζόρνταν Φάρμαρ και Σάσα Βούγιασιτς, μαζί με άλλους εξαιρετικούς παίκτες, Τούρκους ή ξένους, όπως ο Κερέμ Τουντσερί, ο Σινάν Γκιουλέρ, ο νεαρός τότε Τσεντί Οσμάν, ο Κερέμ Γκονλούμ, ο Ντούσκο Σαβάνοβιτς, ο Σεμίχ Ερντέν και ο μετέπειτα «πράσινος» Εστεμπάν Μπατίστα, «πλήγωσε» τον Ολυμπιακό με έναν πρώην παίκτη του. Ήταν ο Τζαμόντ Γκόρντον, ο οποίος με φόλοου τιμώρησε σειρά λαθών της άλλοτε ομάδας του και με το 74-73 έστειλε τη σειρά σε πέμπτο παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός, όμως, είχε την προσωπικότητα να αντέξει απέναντι σε εκείνο το μικρό «έμφραγμα». Είχε για ηγέτη τον Βασίλη Σπανούλη, για… εξαπτέρυγα τους τότε θαυματουργούς νέους Σλούκα, Παπανικολάου, Μάντζαρη και Κατσίβελη, τους πολύπειρους Πρίντεζη-Περπέρογλου και, φυσικά, τους καθοριστικούς Έισι Λο και Πέρο Άντιτς, για να περάσει στο Final Four με 82-72 και να βιώσει στιγμές δόξας λίγο αργότερα, σε μια σεζόν, όπου η Εφές βρέθηκε τότε στο διάβα του λόγω του γεγονότος, ότι υπερτερούσε στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό.
Break-to-break και… επιστροφή στην Πόλη
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Ολυμπιακός ξαναβρήκε μπροστά του την Εφές, στο δρόμο για το Final Four της Κωνσταντινούπολης. Με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο τότε στον πάγκο, η σειρά εξελίχθηκε με διαφορετικό τρόπο σε σύγκριση με εκείνη του 2013, αφού το σύνολο του Βέλιμιρ Περάσοβιτς, που είχε στο ρόστερ της εκ νέου εξαιρετικές μονάδες σαν τον Τομά Ερτέλ, τον Τζέισον Γκρέιντζερ, τον Μπράντον Πολ, τον ΝτεΣόν Τόμας, τον Τάιλερ Χάνεϊκατ, τον Ντέρικ Μπράουν, τον Τσεντί Οσμάν και τον άλλοτε «ερυθρόλευκο» Μπράιαντ Ντάνστον, είδε ένα… μη αναμενόμενο πρωταγωνιστή, τον Άλεξ Κερκ, να σημειώνει το καλάθι της νίκης για το 73-71 στο ΣΕΦ και το «σπάσιμο» της έδρας.
Η Εφές, επομένως, απέκτησε το πάνω χέρι, αλλά πολύ σύντομα και στο τρίτο παιχνίδι της σειράς απέκτησε match ball, κάνοντας ένα επιβλητικό παιχνίδι για 30 λεπτά και επικρατώντας με 64-60, παρότι στο τέλος ο Σπανούλης κόντεψε να γυρίσει μόνος του το ματς. Στο τέταρτο ματς, όμως, μια ακόμη ραψωδία του ηγέτη του Ολυμπιακού θα έφερνε το θρίαμβο με 74-62, ισοφαρίζοντας τη σειρά σε 2-2 με «μπρέικ» πάνω στο «μπρέικ» της Εφές και φέρνοντάς την ξανά στο ΣΕΦ.
Το πέμπτο ματς, λοιπόν, για άλλη μια φορά σε αυτό το συναπάντημα θα τα έκρινε όλα. Με μια σπουδαία του εμφάνιση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και τον Σπανούλη εκ νέου να οδηγεί την ομάδα του, ο Ολυμπιακός επικράτησε με 87-78, έκανε το 3-2 και πέρασε στο Final Four, ανταποκρινόμενος ξανά στο μεγάλο του ραντεβού στην Πόλη, όπου εκ νεου «ξεπάστρεψε» την ΤΣΣΚΑ, αλλά στον τελικό ηττήθηκε από την τότε εκπληκτική Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
