Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα «κονταροχτυπηθούν» για 20ή χρονιά σε τελικό, συνεχίζοντας να γράφουν την ιστορία, και το Basketa.gr θυμάται τις πιο σπουδαίες τους στιγμές από το παρελθόν.
Η «μητέρα των μαχών» είναι και πάλι μπροστά μας. Μετά από 13 σερί χρόνια, όπου μαζί δεν έκαναν, αποδείχθηκε τα τελευταία τέσσερα πως… και χώρια δεν μπορούσαν. Όταν σκέφτεσαι τον Ολυμπιακό, σκέφτεσαι αυτόματα τον Παναθηναϊκό και τούμπαλιν, με τους δύο «αιωνίους» να συναντώνται ξανά σήμερα (11/6, 21:00) στους τελικούς της Basket League, σηματοδοτώντας από φέτος μια νέα εποχή στο ελληνικό μπάσκετ.
Η αρχή αυτού του καινούργιου κεφαλαίου θα γίνει στο ΣΕΦ, όπου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη τους «τιτανομαχία», ύστερα από τους τελικούς του 2018 της ιδιαίτερης «βαρύτητας» για τους «πράσινους», αποκτώντας ιστορική διάσταση. Το ίδιο σπουδαίο, για άλλους λόγους, είναι το γαϊτανάκι που θα αρχίσει σε λίγες ώρες να ξετυλίγεται, για το πιο συχνό ζευγάρι στην ιστορία των τελικών του πρωταθλήματος.
Κι αυτό, γιατί οι δύο πλευρές έχουν συναντηθεί 18 φορές σε τελικούς με το σύστημα των πέντε αγώνων, καθώς και άλλη μία σε ένα… μπαράζ που μπορεί λογιστεί και ως τελικός. Σε αυτές τις 19 περιπτώσεις, οι 13 «βάφτηκαν» με χρώμα πράσινο και οι άλλες έξι με ερυθρόλευκο, μπολιασμένες με επικές στιγμές και τεράστιες απογοητεύσεις για αμφότερες τις πλευρές. Το Basketa.gr θυμάται την ιστορία των τελικών, που είχαν τους δύο πιο σπουδαίους ελληνικούς συλλόγους ως πρωταγωνιστές.
Ο πρώτος τελικός… με τις μάνικες 50 χρόνια πίσω
Η πρώτη φορά, που τέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο ομάδες σε έναν τελικό ήταν ακριβώς 50 χρόνια πίσω. Δεν ήταν ακριβώς τελικός, βέβαια, αλλά ένα μπαράζ τίτλου για την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1972, καθώς τότε δεν υπήρχαν καν playoffs. Επειδή, όμως, οι «αιώνιοι» είχαν ισοβαθμήσει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με ρεκόρ 22-4 (σ.σ. αξίζει να σημειωθεί πως 3η ήταν η απίθανη ΧΑΝΘ του Θοδωρή Ροδόπουλου με 19-7), έπρεπε να βρεθεί λύση και ο πρωταθλητής θα κρινόταν σε ένα ματς στο Κλειστό του Σπόρτιγκ εν μέσω τρομακτικού καύσωνα.
Το γήπεδο, μάλιστα, επειδή δεν ήταν ανοικτό όπως είχαν συνηθίσει οι παίκτες εκείνοι την εποχή, δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα αποπνικτική, με αποτέλεσμα την παρέμβαση της Πυροσβεστικής με… μάνικες με νερό, ώστε να δροσιστούν όσοι βρίσκονταν σε αυτό. Τον τίτλο κατέκτησε, τότε, ο Παναθηναϊκός με 70-56 με προπονητή τον Κώστα Μουρούζη και βοηθό, μάλιστα, τον μετέπειτα πρόεδρο της ΕΟΚ, Γιώργο Βασιλακόπουλο, έχοντας ως πρώτο σκόρερ με 22 πόντους τον Τάκη Κορωναίο. Οι Πειραιώτες, που είχαν στον πάγκο τους τον Φαίδωνα Ματθαίου, δεν τα κατάφεραν στη «ζώνη 2-1-2» του «τριφυλλιού» και είχαν τον Στιβ Γιατζόγλου στους 19 πόντους.
Δείτε, μάλιστα, το φύλλο αγώνα εκείνου του ματς:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κόντος 16, Ζέγκλερης 11, Κορωναίος 22, Ανάγνος, Κέφαλος 10, Παπάζογλου 2, Ιορδανίδης 9.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σπανός 4, Γιατζόγλου 19, Μαχαίρας 12, Ρέττος 5, Πολυκανδριώτης, Αμερικάνος 3, Ράμμος 4, Ευστρατίου, Μ. Κατσαφάδος 9, Στ. Κατσαφάδος.
«Ερυθρόλευκη» κυριαρχία, «πράσινη» αποχώρηση και το ιστορικό «χαστούκι» με το 73-38
Στα χρόνια που ακολούθησαν, μετά τη δεκαετία του 1970, είχαν έρθει οι μέρες κυριαρχίας του Άρη και, αργότερα, ο Ολυμπιακός εγκαθίδρυσε το δικό του καθεστώς με διοικητικό ηγέτη τον Σωκράτη Κόκκαλη. Οι επικρατήσεις του έναντι του «αιωνίου» αντιπάλου, είτε εντός είτε εκτός συνόρων, έγιναν… συνήθεια και οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν την ανωτερότητά τους σε τρεις σειρές τελικών, με καθεμία να έχει γράψει την ιστορία της.
Οι τελικοί του 1993 σημαδεύτηκαν από την αποχώρηση του Παναθηναϊκού στον τέταρτο τελικό, με απόφαση των αδελφών Γιαννακόπουλων. Διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία, αλλά και τη διανομή των εισιτηρίων, έκαναν μια κίνηση, που μπορεί εκείνη τη στιγμή να στέρησε έναν τίτλο, αλλά χρόνια αργότερα θα αποδείκνυε, ότι θα άλλαζε τον ρουν της ιστορίας.
Το 1995, πάντως, διεξήχθη μια τρομερά αμφίρροπη σειρά ανάμεσά τους, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί στον τελευταίο τελικό με 45-44, σε ένα ματς όπου και μόνο το σκορ υποδηλώνει πως δε διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, ότι ο Παταβούκας σκόραρε το τελευταίο καλάθι του Παναθηναϊκού στα 4:12 για τη λήξη, ενώ οι «πράσινοι» του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου έχασαν δύο ευκαιρίες να «κλέψουν» τον τίτλο στο ΣΕΦ.
Έναν χρόνο αργότερα, όμως, ο Ολυμπιακός δε θα άφηνε κανένα περιθώριο. Μπορεί οι παίκτες του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να είχαν γυρίσει θριαμβευτές με το πρώτο ευρωπαϊκό από το Παρίσι, αλλά στην Ελλάδα αφεντικό ήταν η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη και θα το αποδείκνυε περίτρανα. Το τελικό 73-38 θα έγραφε ιστορία μέχρι σήμερα ως την πιο σαρωτική επικράτηση ενός εκ των δύο στους μεταξύ τους τελικούς.
Ο θρίαμβος του 1999
Μετά το triple crown του Ολυμπιακού το 1997, ο Παναθηναϊκός κατάφερε επιτέλους να πανηγυρίσει το 1998 τίτλο ύστερα από 14 ολόκληρα χρόνια με 3-2 στη σειρά με τον ΠΑΟΚ. Έναν χρόνο αργότερα, όμως, θα αποδείκνυε πως το τσιπάκι είχε γυρίσει και μια νέα εποχή θα ξεκινούσε, φτιάχνοντας μια «παντοκρατορία» σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Στους τελικούς του 1999, ο Ολυμπιακός έχει το πλεονέκτημα, αλλά εκείνη η παρέα του Φραγκίσκου Αλβέρτη, του Νίκου Οικονόμου, του Ντέγιαν Μποντιρόγκα, του Ντίνο Ράτζα, του Νάντο Τζεντίλε, του Μίκαελ Κοχ, του Κώστα Παταβούκα, του Γιώργου Καλαϊτζή, του Νίκου Μπουντούρη, του Πάτρικ Μπερκ και πολλών ακόμη είχε το μέταλλο του πρωταθλητή. Με τον Λευτέρη Σούμποτιτς τότε στον πάγκο, γράφεται ο απόλυτος θρίαμβος με 62-53 και ξεκινά τη διαδρομή της κορυφαίας ομάδες που έχει παρουσιάσει ο ελληνικός αθλητισμός.
Τον νικούσε με κάθε τρόπο, του… απάντησε με τα «μωρά» του Ίβκοβιτς
Από εκείνους τους τελικούς, ο Παναθηναϊκός είχε κάθε τρόπο να κερδίζει τον Ολυμπιακό, ειδικά από τη μέρα που βρέθηκε στον πάγκο του ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Είτε με πλεονέκτημα είτε χωρίς, είτε με «μπρέικ» είτε με «σκούπα» ή ακόμη και με απλή αξιοποίηση του πλεονεκτήματος, με επεισόδια ή χωρίς και με οποιαδήποτε αλλαγή στη σύνθεση του ρόστερ, οι «πράσινοι» δημιούργησαν σαν μόνιμη εικόνα να σηκώνουν εκείνοι την κούπα στους μεταξύ τους τελικούς από το 2006 έως το 2011, έχοντας νικήσει φυσικά και σε εκείνους του 2001.
Ο Σέρβος τεχνικός και μια σειρά από σπουδαίους αθλητές δημιούργησαν μια αρμάδα, που… σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της κι έκανε μονίμως το μεγάλο της αντίπαλο να αναρωτιέται το λόγο που δεν κατάφερνε να γευτεί το γλυκό νέκταρ της επιτυχίας, παρότι έφτανε στην πηγή. Ώσπου το 2012 τα «μωρά» του Ντούσαν Ίβκοβιτς «έσπασαν» αυτή την παράδοση, που είχε «χτίσει» ο Παναθηναϊκός, έχοντας νωρίτερα σοκάρει την Ευρώπη με το έπος της Πόλης κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Με τον Βασίλη Σπανούλη μπροστάρη και παίκτες σαν τον Μάντζαρη, τον Σλούκα και τον Παπανικολάου σε τότε νεαρή ηλικία να βρίσκονται στο «Έβερεστ» συναισθηματικά, αυτό το πρωτάθλημα, που μάλιστα έφερε ριζικές αλλαγές στον αθηναϊκό σύλλογο από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο παίκτη πλην Διαμαντίδη-Τσαρτσαρή, δεν έμελλε να χαθεί.
Το… χουνέρι με Πεδουλάκη, ο τίτλος του κόουτς Αλβέρτη και ο «μαγικός» Σπανούλης στο «αντίο» του Διαμαντίδη
Μπορεί ο Ομπράντοβιτς και όλη σχεδόν η τεράστια εκείνη ομάδα του Παναθηναϊκού να «διαλύθηκε» και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να πήρε τη θέση των Παύλου και Θανάση στη διοίκηση, αλλά οι «πράσινοι» παρέμειναν όχι απλά ανταγωνιστικοί, μα υπήρξαν κυρίαρχοι την πρώτη διετία της νέας τάξης πραγμάτων στο «στρατόπεδό» τους.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, τη «σκούπα» στους δις πρωταθλητές Ευρώπης «ερυθρολεύκους» του Γιώργου Μπαρτζώκα από την ψυχωμένη ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη, που κανείς δεν μπορούσε να περιμένει στην αρχή της σεζόν 2012-2013, όπως και τον τίτλο της επόμενης σεζόν με το «μπρέικ» πάνω στο «μπρέικ» του Ολυμπιακού, έχοντας τότε ως κόουτς τον εμβληματικό Φραγκίσκο Αλβέρτη.
Η απάντηση του Ολυμπιακού, όμως, ήρθε πολύ γρήγορα. Και δεν ήταν τόσο η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2015 με δική του «σκούπα», έχοντας τότε στον πάγκο τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, αλλά πολύ περισσότερο το μικρό έπος του 2016. Ο Παναθηναϊκός, μετά την νέα του ταραχή, που προκλήθηκε ύστερα από τον αποκλεισμό από την Μπασκόνια στην Ευρωλίγκα με 0-3, έχει επιστρατεύσει τον Πεδουλάκη στη θέση του Σάσα Τζόρτζεβιτς και αιφνιδιάζει τους Πειραιώτες στον πρώτο τελικό του Φαλήρου, αλλά ο Βασίλης Σπανούλης δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Ένα buzzer beater στο ΟΑΚΑ στο 2ο τελικό, ένας υπέροχος δικός του 3ος τελικός κι ένα μεγάλο σουτ στο «αντίο» του Δημήτρη Διαμαντίδη στον 4ο τελικό υπέγραψαν μια απίθανη σειρά, που για πάντα εγκαθίδρυσε το σπουδαίο αρχηγό ως κορυφαίο στην ιστορία του Ολυμπιακού, στη συνείδηση των οπαδών του.
Όπως το ’99 και για τον Παύλο…
Η ίδια εποποιία επαναλήφθηκε στις επόμενες δύο σεζόν, αλλά στην απέναντι πλευρά. Ο Παναθηναϊκός περνά για ακόμη μια φορά μέσα από «φουρτούνες», με την ομάδα να γυρίζει με πούλμαν από την Πόλη, ύστερα από τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από την Φενέρ, αλλά ο Τσάβι Πασκουάλ καταφέρνει να κρατήσει όρθια την ομάδα του, η οποία λίγο αργότερα κάνει την υπέρβαση. Στον 5ο τελικό του ΣΕΦ, οι «πράσινοι» του Νικ Καλάθη, του Γιάννη Μπουρούση, του Μάικ Τζέιμς, του Κέι Σι Ρίβερς, του Τζέιμς Γκιστ, του Κρις Σίνγκλετον, του Νίκου Παππά, του Αντώνη Φώτση και τόσων ακόμη κυριαρχεί απόλυτα, «ισοπεδώνει» τον Ολυμπιακό κι επαναλαμβάνει μια επιτυχία όπως του εμβληματικού, πια, 1999 σε άλλον έναν τίτλο που θα μείνει στην ιστορία.
Έναν χρόνο αργότερα, ένα νέο ιστορικό γεγονός, όχι για ευχάριστο λόγο, συσπειρώνει την «πράσινη» οικογένεια. Ο θάνατος του Παύλου Γιαννακόπουλου σαν χθες (9/6) πριν από τέσσερα χρόνια μέχρι και σήμερα επιβεβαιώνει, ότι ο εμβληματικός ηγέτης μένει στις καρδιές απάντων στο «τριφύλλι», αλλά τότε ζητούσε για χάρη του έναν τίτλο. Ο Ολυμπιακός, βέβαια, επικρατεί στον 1ο τελικό με 75-65 και κάνει το «μπρέικ», αλλά στο Game 2 η μοίρα και μόνο αποφασίζει να οδηγήσει στην απάντηση του Παναθηναϊκού, ο οποίος μέχρι το τέλος της σειράς οδηγείται από τον Παύλο, για να το σηκώσει για εκείνον…
Η ιστορία των τελικών:
1971-1972 - Μπαράζ τίτλου (Κλειστό Σπόρτιγκ): Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 70-56
1992-1993 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-3: 62–51, 74–89, 72–77, 0–2 (α.α.)
1994-1995 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-2: 82–66, 55–71, 66–56, 57–66, 45–44
1995-1996 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-2: 67–63, 63–65, 72–65, 74–79, 73–38
1998-1999 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-3: 71–68, 56–72, 64–47, 56–66, 53–62
2000-2001 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-2: 83–70, 84–88, 73–57, 74–80, 79–63
2005-2006 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-0: 82–76, 79–68, 82–70
2006-2007 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-2: 79–72, 72–76, 86–85, 68–78, 89–76
2007-2008 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-2: 83–79, 55–71, 78–67, 57–59, 90–76
2008-2009 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-3: 67–69, 64–91, 74–70, 81–94
2009-2010 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-1: 73–54, 72–79, 79–70, 76–69 (διακοπή στον 4ο αγώνα εναντίον του Ολυμπιακού)
2010-2011 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-1: 70–75, 66–78, 76–68, 94–101
2011-2012 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-2: 84–78, 79–81, 84–72, 74–84, 82–76
2012-2013 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 0-3: 51–64, 52–63, 72–76 (διακοπή στον 3ο αγώνα εναντίον του Ολυμπιακού)
2013-2014 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-2: 59–56, 64–89, 64–69, 67–65, 82–71
2014-2015 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0: 76–70, 76–69, 93–74
2015-2016 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-1: 81–83, 68–66, 77–72, 82–81
2016-2017 - Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-3: 63–58, 80–84, 64–62, 58–71, 51–66
2017-2018 - Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 3-2: 65–75, 71–66, 73–58, 76–92, 84–70
