Ο Ολυμπιακός συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής και το Basketa.gr φέρνει αναμήσεις... μιας άλλης εποχής από την ίδρυση του τμήματος μπάσκετ των «ερυθρολεύκων» και την ανοδική τους πορεία, μέχρι τους πρώτους τίτλους πρωταθλητή, που ήρθαν κόντρα σε κάθε προγνωστικό.
Μετρά στις μέρες μας, σε 100 χρόνια ζωής, τρία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ένα Διηπειρωτικό, 14 πρωταθλήματα Ελλάδας, 12 Κύπελλα και δύο Σούπερ Καπ, βιώνοντας σπουδαίες στιγμές δόξας και αναδεικνύοντας «μύθους» του μπάσκετ στην χώρα μας. Ο Ολυμπιακός, που σήμερα (10/3) γιορτάζει έναν αιώνα ζωής, έχει τη δική του ιστορία στο άθλημα στην Ελλάδα, αποτελώντας μια ευρωπαϊκή υπερδύναμη, με στόχο κάθε χρόνο να κατακτά τα πάντα.
Το τμήμα μπάσκετ τίμησε με τη σειρά του την ιστορική 10η Μαρτίου 1925, ημέρα ίδρυσης του συλλόγου του Πειραιά, με την ανακοίνωση των αδελφών Αγγελόπουλων να δείχνει, ότι ο Ολυμπιακός πάνω από όλα είναι τρόπος ζωής, ενώ οι δράσεις δε σταμάτησαν τις προηγούμενες μέρες, πρώτα με το πάρτι και την παρουσίαση της επετειακής εμφάνισης κόντρα στην Παρτιζάν και ύστερα με τη βράβευση του πιο πολυνίκη προπονητή, Γιώργου Μπαρτζώκα.
Αυτό που δε γνωρίζουν πολλοί, βέβαια, είναι το πώς ο Ολυμπιακός έφτασε στο σημείο να ζει και να ονειρεύεται μεγάλες στιγμές, τιμώντας τις δόξες του παρελθόντος και του παρόντος του. Το τμήμα μπάσκετ, άλλωστε, δε «γεννήθηκε» την ίδια περίοδο με το ποδόσφαιρο και το Basketa.gr θυμάται την πρώτη εποχή του μέχρι τους πρώτους τίτλους, που έδειξαν την ψυχή του συλλόγου, η οποία θα τον χαρακτήριζε και τις επόμενες δεκαετίες, όταν εγκαθιδρύθηκε ως βασικός διεκδικητής των τίτλων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η αρχή, η αναβίωση, ο... περιπετειώδης πρώτος τίτλος και οι «θρύλοι»
Ήταν το 1931, όταν οι αθλητές του τμήματος πετοσφαίρισης, που είχε δημιουργηθεί με τη σειρά του το 1926, έκαναν μια πρώτη προσπάθεια να ξεκινήσει την πορεία του ο Ολυμπιακός στην καλαθοσφαίριση. Με λίγα λόγια, το τμήμα μπάσκετ μετρά 94 χρόνια ζωής, όμως ο πρώτος καιρός υπήρξε αρκετά δύσκολος, ώσπου το 1937 ο Γιώργος Σταματάκης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, αναβιώνει επί της ουσίας την ομάδα μπάσκετ από μαθητές της Ιωνιδείου Σχολής, που ήταν φίλαθλοι του Ολυμπιακού.
Με επικεφαλής τον Γιώργο Ιερώνυμο, έφορο τον Γιάννη Κουτσουλέντη και βοηθούς τους Σ. Παπαδάκη, Μ. Κρικίδη, που έδωσαν την προπόνηση στα χέρια του Νίκου Καραβιά, ο νεανικός Ολυμπιακός χρησιμοποιεί το γήπεδο του «Μπακάλα» στην Καστέλλα και, παρότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σταμάτησε τα πάντα, εντούτοις μετά το 1945 κατάφερε να συγκαταλέγεαι ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα.
Το 1948, δε, ο Ολυμπιακός μεταφέρθηκε στο ένδοξο, πλέον, ανοικτό γήπεδο στο Πασαλιμάνι. Σε αυτό το σημείο, φυσικά, πρέπει να επισημάνουμε ότι ήμασταν σε μια εντελώς διαφορετική εποχή του ελληνικού μπάσκετ, όπου τα γήπεδα ήταν ανοικτά και πολλά εξαρτώνταν από τον καιρό, με τους αντιπάλους των Πειραιωτών να εντυπωσιάζονται τόσο από το γήπεδο, που έβλεπαν ως... μόνη διαφυγή τη θάλασσα.
Στο ίδιο γήπεδο πραγματοποιούνται οι αγώνες και άλλων αθλημάτων, όπου διέθετε τμήμα ο Ολυμπιακός, με τους αγώνες της τελικής φάσης για το πρωτάθλημα του 1949 στο μπάσκετ να διεξάγονται στο γήπεδο του Τρίτωνα, πλην των δύο τελευταίων σε αυτό του Πανελληνίου. Τα πρώτα σε εκείνο του Τρίτωνα, βέβαια, έχουν τη δική τους ιστορία, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» με ηγέτες τους αδελφούς Γιάννη και Αλέκο Σπανουδάκη, με το δεύτερο να αναδεικνύεται και πρώτος σκόρερ με 133 πόντους, αντιμετώπιζαν τον Τρίτωνα, με τον οποίο ισοβάθμησαν στην κορυφή με ρεκόρ 5-1 σε έξι αγώνες (οι αναμετρήσεις διεξήχθησαν στο διάστημα 29 Σεπτεμβρίου-5 Οκτωβρίου 1949). Η αθηναϊκή ομάδα νίκησε μεν με 36-34, όμως απονομή δεν έγινε λόγω ένστασης του Ολυμπιακού, που αποδείχθηκε ιδιαίτερα βάσιμη.
Την ίδια στιγμή, όμως, και η ΧΑΝΘ νωρίτερα είχε υποβάλει ο ίδιο βάσιμη ένσταση εναντίον των Πειραιωτών. Με αυτό τον τρόπο και αφού η ένσταση έγινε δεκτή τότε από τον ΣΕΓΑΣ (σ.σ. δεν υπήρχε ξεχωριστή Ομοσπονδία για το μπάσκετ μέχρι το 1970 που ιδρύθηκε η ΕΟΚ που αντικατέστησε τον ΕΟΑΠ), η νίκη «σβήστηκε» και ο Ολυμπιακός χρειάστηκε πρώτα να παίξει ξανά με την ομάδα της Θεσσαλονίκης, την οποία κατέβαλε με 41-39 στο Κλειστό του Πανελληνίου, για να σηκώσει την κούπα αμέσως μετά με το 28-24 έναντι του Τρίτωνα, έχοντας στο δυναμικό του, εκτός των αδελφών Σπανουδάκη, παίκτες όπως οι Εμμανουήλ Χατζηνικολάου, Αλέξανδρος Κουτσούκος και Στυλιανός Τσικάτος.
Ο Τύπος της εποχής, δε, έλεγε τότε πως «με μόνο δύο παίκτες δεν μπορεί να πάρει τρόπαιο ο Ολυμπιακός», καταφέρνοντας όμως να διαψεύσει άπαντες, με κύριους πρωταγωνιστές τον πρωτοπόρο του τζαμπ σουτ, Αλέκο Σπανουδάκη, και προπονητή της ομάδας για χρόνια τον Γιάννη Σπανουδάκη, που έμαθε πολλά από τον μπασκετικό «μύθο», Μπομπ Κούζι. Έπρεπε να περάσουν 11 χρόνια, μέχρι τα αδέλφια να κάνουν ένα νέο «θαύμα» εν έτει 1960 στο γήπεδο της ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη.
Τα προγνωστικά εκ νέου ήταν εναντίον των «ερυθρολεύκων», σε μια εποχή όπου το μπάσκετ είχε αρχίσει να έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό, ενώ τότε αγωνίζονταν σπουδαίοι αθλητές, με χαρακτηριστική μορφή τον Γιώργο Αμερικάνο στην ΑΕΚ. Φαβορί θεωρείτο, βέβαια, ο ΠΑΟΚ σε εκείνο το πρωτάθλημα του 1960 αντί του τότε πρωταθλητή Παναθηναϊκού στην εβδομάδα 12-19 Σεπτεμβρίου, μην ξεκινώντας προγραμματισμένα στις 10 Σεπτεμβρίου ελέω βροχής.
Ο Ολυμπιακός είχε τότε σταθερά τα αδέλφια Σπανουδάκη και, δίπλα τους, τον εξαιρετικό σκόρερ Θεόδωρο Βαμβακούση, αν και μετρούσε σημαντικές απουσίες, όπως του διεθνούς Ευθύμη Φιλίππου. Καταφέρνει, όμως, να τα φέρει όλα... τούμπα και με αήττητη πορεία σε επτά αγώνες πήρε το δεύτερο πρωτάθλημά του, ενώ την ίδια περίοδο έπαιξε για πρώτη φορά και στην Ευρώπη κόντρα στη Γαλατάσαραϊ, για να ακολουθήσει η κυριαρχία επί Φαίδωνα Ματθαίου και της ομάδας, που άρχισε να παίρνει μαζικά τίτλους μετά το 1975, όπως φυσικά και η υπόλοιπη ιστορία.
Εκείνα τα πρώτα 30 σχεδόν χρόνια, ήταν απλώς η αρχή, με τον Ολυμπιακό να επιχειρεί να βγει στον «αφρό» του μπάσκετ και να φτάνει σε στιγμές, που μέχρι και σήμερα παραμένουν «θρυλικές», έχοντας τη δική τους σημασία για την ταυτότητα, με την οποία πορεύεται μέχρι σήμερα...
