Ο Ολυμπιακός, παρά το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου βρίσκει λύσεις από περισσότερους παίκτες και συνολικά στη σεζόν αποδίδει πολύ καλό μπάσκετ στην επίθεση, μετρά 6 ήττες στις τελευταίες 11 αναμετρήσεις του στην Ευρωλίγκα και βασίζει το μεστό ρεκόρ που διατηρεί(9-6) στην εκρηκτική αρχή που πραγματοποίησε.
Οι Πειραιώτες παρουσιάζονται κυριαρχικοί ανά τακτικά διαστήματα, την ίδια στιγμή όμως αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στα μετόπισθεν και δέχονται πολλούς πόντους από την περίμετρο. Από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου είναι εμφανής η πρόθεση τους να πιέσουν δυνατά πάνω στην μπάλα και να οδηγήσουν τους αντιπάλους τους σε λάθη, κάνοντας συχνά παγίδες και δίνοντας βοήθειες στην άμυνα. Η μία όψη του νομίσματος είναι ότι πραγματοποιούν κατά μέσο όρο 8.4 κλεψίματα, όντας πρώτοι στην σχετική κατηγορία με τον Ολυμπιακό να αναγκάζει την ομάδα στην αντίπερα όχθη σε 14.7 λάθη, νούμερο που τον κατατάσσει δεύτερο στον συγκεκριμένο τομέα.
Η άλλη είναι ότι επιτρέπει πολλά ακάλυπτα σουτ στην αδύναμη πλευρά, με τους παίκτες που κινούνται καλά μακριά από την μπάλα να του κάνουν τεράστια ζημιά. Οι αντίπαλες ομάδες σουτάρουν με ποσοστό κοντά στο 40% πίσω από τη γραμμή των 6.75(4% υψηλότερο από τον μέσο όρο της διοργάνωσης) ενώ σε καθαρά νούμερα δέχεται 10.5 τρίποντα ανά παιχνίδι(1,5 περισσότερα από τον αντίστοιχο μέσο όρο). Εκτός αυτού το 63% των πόντων που σκοράρουν προέρχονται από ασίστ, στατιστικό που αποδεικνύει ότι οι ερυθρόλευκοι είναι αποτελεσματικοί στην άμυνα ένας εναντίον ενός αλλά συχνά δυσκολεύονται να ανακόψουν την αντίπαλη κυκλοφορία.
Με λίγα λόγια, ο νταμπλούχος Ελλάδας επιλέγει να διασφαλίζει τα αμυντικά ριμπάουντ και να ψάχνει πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, όμως ταυτόχρονα ρισκάρει αρκετά μακρινά σουτ και μέχρι στιγμής δεν δείχνει να δικαιώνεται ιδιαίτερα. Στο σύγχρονο μπάσκετ που ακόμα και οι ψηλοί είναι συχνά ικανοί να απειλήσουν από την περιφέρεια, είναι εύκολο για μια ομάδα να χτίσει μεγάλα σερί σε περίπτωση που νιώσει καλά μέσα στο παρκέ, γεγονός που ο Ολυμπιακός έχει νιώσει στο πετσί του αρκετές φορές τη φετινή σεζόν.
Κάτι ανάλογο έκανε και ο Ερυθρός Αστέρας, ο οποίος κλέβει τις εντυπώσεις επί των ημερών του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Η σερβική ομάδα δεν εκβίασε καταστάσεις και διαβάζοντας τα κενά στην αντίπαλη άμυνα έχτισε διαφορά 11 πόντων στα μέσα της τέταρτης περιόδου. Στο σημείο αυτό, ο Ολυμπιακός αφυπνίστηκε με ηγέτη τον Λαρεντζάκη και με μπόλικο πάθος έφτασε μια ανάσα από μια σπουδαία ανατροπή. Για δεύτερη φορά στη φετινή διοργάνωση ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε πολλά παράπονα από τους τρεις διαιτητές, και πιθανότατα όχι άδικα. Όπως και η Βαλένθια, ο Αστέρας πήρε αρκετά αμφιλεγόμενα σφυρίγματα στα τελευταία λεπτά, τα οποία σε παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες παίζουν αναμφίβολα τον ρόλο τους.
Σε μια Ευρωλίγκα που κανένα ματς δεν είναι σίγουρο και έχουμε τετραπλή ισοβαθμία στην κορυφή της βαθμολογίας, το μόνο σίγουρο είναι ότι η έλλειψη συγκέντρωσης και τα black-outs τιμωρούνται. Οι τακτικές επιλογές των ερυθρολεύκων θα κριθούν με μεγαλύτερη ασφάλεια στο τέλος της χρονιάς, όμως ήττες όπως εκείνες από τη Βαλένθια και τη Βιλερμπάν δεν πρέπει να επαναληφθούν. Παρά τις όποιες αγωνιστικές δυσκολίες αντιμετωπίζει, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με πολλές δυνατότητες και θα μπορούσε να απολαμβάνει την πρώτη θέση της κατάταξης με ρεκόρ 11-4 αν ήταν στοιχειωδώς πιο προσεκτικός.
