Ο (προπονητής) Παύλος Νώντας και η (διαιτητής) Μαρία Μπακετέα γνωρίστηκαν μέσα από το μπάσκετ και οδηγήθηκαν στα σκαλοπάτια της εκκλησίας.
Πώς είναι, αλήθεια, να ζεις κάθε μέρα με μια διαιτητή που είναι η σύζυγος σου; Και εκείνη να μοιράζεται την ζωή της με τον άνδρα της που είναι προπονητής; Να προσπαθείς να της εξηγείς τα συναισθήματά σου και την πίεση του αποτελέσματος που μπορεί με ένα «σφύριγμα» να σε οδηγήσει σε μια αντίδραση -ενδεχομένως μη πρέπουσα-, ενώ εκείνη παλεύει να σου εξηγήσει το «γιατί» της στιγμιαίας απόφασης. Και ενώ όλα αυτά γίνονται πάνω στα παρκέ των γηπέδων μπάσκετ, στο σπίτι, η οικογένεια έχει τους δικούς της ρυθμούς καθημερινότητας και πρωτίστως, την ανάθρεψη και τη διαπαιδαγώγηση δύο παιδιών.
Ο τρόπος, με τον οποίο έφτασαν να είναι μαζί, συναντάται… μόνο σε ταινίες, αν και κάποτε στέρησε μια άνοδο από την Ελευθερία Μοσχάτου στην Α2 Γυναικών.
Ο δρόμος της ζωής τους έγινε κοινός με την δημιουργία μίας ευτυχισμένης οικογένειας και την γέννηση των δύο παιδιών τους, του Αίαντα και της μικρότερης Θεοδώρας. Το ζεύγος έμεινε… πιστό στο μπάσκετ, παράλληλα με την πορεία της οικογενειακής ζωής τους. Ο Νώντας στους πάγκους και σε τρέχοντα χρόνο, είναι στην ομάδα της Καλαμάτας, ενώ η Μαρία άφησε τη φανέλα και το σορτσάκι της αθλήτριας και φόρεσε το μακρύ παντελόνι και την σφυρίχτρα της διαιτητού.
Ο Παύλος Νώντας περιγράφει την γνωριμία του με την Μαρία Μπεκετέα: «Γνώρισα τη Μαρία μια χρονιά, όπου την είχα παίκτρια, το 2012. Είχα μόλις φύγει από την ΑΕΚ Άργους και γύρισα στην Τρίπολη, για να αναλάβω τότε τον Αρκαδικό με πρόεδρο τον Παναγιώτη Χαραλαμπόπουλο, που ήθελε να φτιάξει μια ομάδα γυναικών για να φτάσει στην Α2 κατηγορία, ενώ βρέθηκα και στο ανδρικό των Δρομέων. Ο Αρκαδικός έφερε, τότε, δύο παίκτριες από την Αθήνα και αυτές ήταν η Μαρία και η μετέπειτα κουμπάρα μας, Κατερίνα Μαρίνου.
Η πρώτη μας γνωριμία, λοιπόν, ήταν καθαρά επαγγελματική. Η χρονιά τελειώνει τότε και εγώ πηγαίνω για μπάνιο με φίλους στην Καλαμάτα, ενώ έχω ακόμη μια πρόταση να ασχοληθώ με το τμήμα γυναικών του Απόλλωνα Τρίπολης. Ρωτάω, επομένως, τη Μαρία να έρθει στην Καλαμάτα και να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να συνεργαστούμε ξανά. Εκεί που μιλούσαμε, όμως, η συζήτηση… ξεπέρασε το μπασκετικό κομμάτι και ακολούθησε ένα σχεδόν κινηματογραφικό σενάριο, για να είμαστε μαζί» λέει ο Παύλος και συνεχίζει με την εξιστόρηση της γνωριμίας που κατέληξε σε γάμο από την συνεργασία και την συνύρπαξη και των δυο στο μπάσκετ και στην ίδια ομάδα.
«Την επόμενη εβδομάδα μετά τη συνάντησή μας στην Καλαμάτα, έχω πάει στην Αθήνα, όπου είχα υποσχεθεί να μεταφέρω μια κυρία στον Άγιο Σάββα και τυχαίνει το σημείο, όπου τη μετέφερα, να βρίσκεται δίπλα στη δουλειά της Μαρίας. Τότε έγινε ακόμη πιο θερμή η σχέση μας, με την ίδια να μου λέει πως ήθελε να πάει στην Ελευθερία Μοσχάτου. Η διοίκηση της ομάδας, όμως, έκανε την κίνηση να μου ζητήσει να παίξω στα 39 μου τότε, με αποτέλεσμα να είμαστε μαζί. Στη συνέχεια, βέβαια, αφήσαμε τα πάντα και φύγαμε από την Αθήνα, καθώς θεωρούσαμε καλύτερο να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας στην Καλαμάτα. Ακόμη και σήμερα, πάντως, ο τότε προπονητής της Ελευθερίας μου… υπενθυμίζει ότι η Μαρία έμεινε έγκυος στη σεζόν που ήμασταν μαζί στην ομάδα, καθώς ήταν από τις βασικές παίκτριες στη διεκδίκηση της ανόδου στην Α2 Γυναικών (σ.σ. γέλια)».
«Στο μέλλον θα παρατήσω την προπονητική, αν…»
Πώς αντέδρασε, όμως, στην απόφασή της να γίνει διαιτητής; «Η Μαρία είχε βγάλει σχολή διαιτησίας από το τέλος της δεκαετίας του 2000 και όταν ήρθαμε το 2014 στην Καλαμάτα, ήταν ήδη ενεργή δύο χρόνια. Να πω την αλήθεια, ότι… δεν ξετρελάθηκα κιόλας στην αρχή με την επιλογή της. Όταν μου εξήγησε, όμως, ότι ήθελε να μείνει κοντά στο μπάσκετ και την ενδιέφερε η διαιτησία, ενώ με αυτή της την απόφαση θα είχε την ευκαιρία με ταξίδια στην Αθήνα να μπορεί να βλέπει κάποιες φίλες της, την κατάλαβα πλήρως. Η μεγάλη μας κουβέντα, για να είμαι ειλικρινής, ήταν να είναι αυθεντική ως διαιτητής και νομίζω πως το έχει πετύχει».
Και πάμε στο επίμαχο ερώτημα, που δεν είναι άλλο από το να ζεις καθημερινά με τη σύζυγό σου να είναι διαιτητής. Ο κόουτς Νώντας μας το λέει με το δικό του γλαφυρό τρόπο γεμάτο χιούμορ: «Είναι ευχή και κατάρα. Ευχή, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να βρίσκομαι πιο κοντά στην οπτική γωνία των διαιτητών σε έναν αγώνα. Η Μαρία, εξηγώντας μου σε ματς που βλέπουμε πώς αντιμετωπίζουν οι διαιτητές τις φάσεις με βοηθά καλύτερα να έχω μια καλύτερη εικόνα των κανονισμών, κάτι που δε συμβαίνει συχνά σε προπονητές χαμηλότερων κατηγοριών. Κατάρα, από την άλλη, γιατί δεν είναι εύκολο να συμφωνώ πάντα με τις αποφάσεις, επειδή μπαίνω στη θέση του παίκτη και του προπονητή, που έχουν… 200 σφυγμούς το λεπτό μέσα στο παιχνίδι, ενώ θεωρώ ότι ο διαιτητής είναι πιο χαλαρός, καθώς δεν είναι στη θέση του παίκτη».
Όταν το ζευγάρι μιλά για μπάσκετ στο σπίτι, έχοντας διαφορετικές θέσεις στο γήπεδο, υπάρχουν συμφωνίες και διαφωνίες. «Κουβεντιάζουμε πολλές φορές για τα σφυρίγματα και άλλες φορές συμφωνούμε, ενώ άλλες θα διαφωνήσουμε, ποτέ όμως με κάποια έξαρση. Περισσότερο θα έλεγα πως επικρατεί ένας εγωισμός και θα διαφωνούμε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Θα της πω εγώ ότι φοβάται, θα μου πει εκείνη “Άσε μας ρε Παύλο που όλα τα ξέρεις”, κι εκεί θα τελειώσει (σ.σ. γέλια)».
Ο σύζυγος Παύλος κάνει την κριτική του για το επίπεδο διαιτησίας που βρίσκεται -κατά την γνώμη του- η Μαρία και δηλώνει έτοιμος να την ακολουθήσει, αν… «Θεωρώ ότι η Μαρία είναι καλή διαιτητής, γιατί έχει παίξει μπάσκετ και ξέρει πώς είναι για έναν παίκτη η πίεση αυτή, επομένως στέκεται πολύ καλά. Όσο για μένα, εννοείται πως δεν μπαίνει σε θέματα τακτικής, αλλά σίγουρα θα με ρωτήσει πώς και γιατί πήρα μια απόφαση κι επειδή έχει παίξει, μπορεί να καταλάβει μόλις της εξηγήσω. Ελπίζω, πάντως, να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί και να το ευχαριστιέται, όπως τώρα. Αν παίξει Ευρωλίγκα, παρατάω την προπονητική και κάνω Ντόλτσε Βίτα (σ.σ. γέλια). Μου έχει ξανατύχει, άλλωστε, μια περίοδος όπου δεν είχα ομάδα και την ακολουθούσα σε παιχνίδια, οπότε δε θα έλεγα όχι σε ένα τέτοιο σενάριο, εφόσον ήταν εφικτό. Αν προχωρήσει μακριά, ειλικρινά θα σταματήσω και θα την ακολουθήσω».
