Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για την πρόκριση του Παναθηναϊκού στο Final 4 της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο και τη νοοτροπία της ομάδας που θα τη φέρει με μαθηματική ακρίβεια στην κορυφή, ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί φέτος.
Όταν στις αρχές της σεζόν ο Εργκίν Αταμάν έκανε... βαρύγδουπες δηλώσεις, οι περισσότεροι απορούσαν για τα λόγια του, καθώς πίστευαν ότι... τάζει περισσότερα απ' όσα μπορεί να καταφέρει. Τελικά πέτυχε το... μίνιμουμ, δηλαδή την επιστροφή του «τριφυλλιού» στο Final 4 έπειτα από δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
Το πιο σπουδαίο που κατόρθωσε ο Τούρκος προπονητής ήταν να αλλάξει την αύρα που επικρατούσε τα τελευταία χρόνια στους «πράσινους». Έδιωξε μακριά τη μιζέρια, έκλεισε τα αυτιά του στην γκρίνια των... ειδικών που διαρκώς κάτι έβρισκαν να του προσάψουν και στη σειρά με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ όχι μόνο έβαλε στο ροτέισον αλλά έδωσε τον χρόνο που άξιζε στον Ιωάννη Παπαπέτρου, ενώ στον πέμπτο αγώνα κέρδισε με... μπροστάρη στην άμυνα τον συγκλονιστικό Πάνο Καλαϊτζάκη.
Ο Όντεντ Κάτας... θυμήθηκε μετά το πέμπτο παιχνίδι να παραπονεθεί για τη διαιτησία, τη στιγμή που ολόκληρη η «ομάδα του λαού» διέδιδε καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τις αποφάσεις των διαιτητών και όταν γκρίνιαζε η πλευρά της ελληνικής ομάδας, έκαναν λόγο για μη αποδοχή της ήττας και διάφορα άλλα. Πάντως ο Ισραηλινός μπορεί να υπήρξε ένας πολύ σπουδαίος μπασκετμπόλιστας, όμως ως ο κόουτς είναι «λίγος» και δυστυχώς για τον ίδιο δεν ξέρει να αναγνωρίσει την αξία του αντιπάλου, δείχνοντας παράλληλα ασέβεια στην ομάδα που του έδωσε το μοναδικό του ευρωπαϊκό τρόπαιο ως παίκτης και μια ευκαιρία να δουλέψει στην άκρη του πάγκου της, την οποία ευκαιρία δεν εκμεταλλεύτηκε κι αποχώρησε δικαίως.
Μετά την παρένθεση για τον Ισραηλινό τεχνικό, ας επιστρέψουμε στα όσα έγιναν χθες (7/5) στο ΟΑΚΑ. Το άγχος στους «πράσινους» ήταν πολύ μεγάλο και φανερό στις κινήσεις τους, με τον Λεσόρ να αδυνατεί να βρει στόχο από τη γραμμή των βολών και να δίνει το στίγμα για την πίεση που υπήρχε στις «πλάτες» του Γάλλου σέντερ. Ο κόσμος τον στήριζε παρά την τραγική αστοχία όμως δεν μπορούσε με τίποτα να στείλει την μπάλα στο διχτάκι, αδικώντας τον εαυτό του για την εξαιρετική δουλειά στα μετόπισθεν.
Ο Κώστας Σλούκας ήταν εξαιρετικός για όσο αγωνίστηκε εκτελώντας με αρκετή συνέπεια και μαζεύοντας πολλά περισσότερα ριμπάουντ απ' όσα συνηθίζει. Ωστόσο το πρόβλημά του έδωσε την ευκαιρία για την κίνηση που έμελλε να γείρει οριστικά και αμετάκλητα την πλάστιγγα προς την πλευρά του Παναθηναϊκού. Ο Καλαϊτζάκης πέρασε... χειροπέδες στον Μπράουν και στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου ήταν το «κλειδί» για να αποκτήσει μία διαφορά το «τριφύλλι» και να φτάσει δίχως να ανησυχήσει ποτέ ξανά μέχρι την τελική επικράτηση.
Φυσικά το... χεράκι τους έβαλαν και μάλιστα για τα καλά, ο ασταμάτητος Κέντρικ Ναν και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Δεν είχαμε ανακαλύψει και την... Αμερική όταν γράφαμε μετά τα δύο πρώτα ματς του ΟΑΚΑ ότι έπρεπε να ανέβει διότι αλλιώς δεν γυρνάει η σειρά. Το έκανε, πήρε «φωτιά» κι απέδειξε γιατί είναι δεδομένα μεταξύ των κορυφαίων γκαρντ αυτή τη στιγμή στη Γηραιά Ήπειρο. Η παραμονή του είναι μία τεράστια επιτυχία για τη διοίκηση και προσωπικά για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο κι άπαντες στο πράσινο «στρατόπεδο» ελπίζουν ότι δεν θα δεχθεί κάποια ελκυστική πρόταση από τις ΗΠΑ προκειμένου να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Όλοι είδαν τα όσα έκανε ο πρώην παίκτης μεταξύ άλλων των Χιτ και των Λέικερς. Δεν χρειάζεται να αναλυθούν περισσότερο τα πεπραγμένα του.
Κομβικός δίχως αμφιβολία και ο Ισπανός φόργουορντ ο οποίος παρά την περιπέτειά του, έμοιαζε σαν να μην έλειψε μία μέρα. Πιθανότατα μάλιστα έκανε και την καλύτερη εμφάνισή του επιθετικά σε ολόκληρη τη σειρά, σταματώντας στους 11 πόντους και σημειώνοντας μεταξύ άλλων κι ένα «βαρύ τρίποντο όταν η Μακάμπι είχε προσπεράσει και είχε γεμίσει με άγχος τους παίκτες και την εξέδρα.
Ό,τι έγινε, έγινε όμως και πλέον ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιτάξει την επόμενη μέρα. Να βγάλει τις... υποχρεώσεις στην Basket League χρησιμοποιώντας τους αγώνες σαν προπονήσεις και παράλληλα να κάνουν αγώνα δρόμου ο Σλούκας και ο Χουάντσο για να είναι παρόντες στο Final 4, με τις πιθανότητες να είναι με το μέρος τους.
Το πιο σημαντικό που θα πρέπει να κρατήσει η ομάδα του «τριφυλλιού» πέρα από την απίστευτη μεταμόρφωσή της μέσα σε μία μόνο σεζόν, είναι η «δίψα» για διάκριση και η «πείνα» για την κορυφή. Την ώρα που οι περισσότεροι σύλλογοι νιώθουν ικανοποιημένοι κι επιτυχημένοι απλώς και μόνο συμμετέχοντας σε Final 4 και τελικούς, η νοοτροπία του Παναθηναϊκού είναι ότι τον ενδιαφέρει μόνο να πάρει την κούπα. Αν το κάνει, τότε και μόνο τότε θα είναι πραγματικά επιτυχημένος. Και πλέον απέχει δύο παιχνίδια από το... όνειρο.
Αν δεν τα καταφέρει όμως, με σωστές και στοχευμένες κινήσεις που αναμένεται να γίνουν, τότε θα έχει βάλει τις βάσεις κι εφόσον συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, τότε αργά ή γρήγορα ο «Βασιλιάς» θα βρεθεί ξανά στον θρόνο του.
