Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για τα συμπεράσματα των φιλικών του νέου Παναθηναϊκού του Ντέγιαν Ράντονιτς, που ετοιμάζει μια ομάδα, η οποία σε σύγκριση με όσα υποσχέθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αυτή την φορά έχει τα εχέγγυα να γίνει «σκληρό καρύδι».
Ήταν πέρυσι τέτοια εποχή, όταν η υπόσχεση του Παναθηναϊκού ήταν μία. Να «πεθαίνουν» οι παίκτες του στο παρκέ, να παλεύουν μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους, με ένα μότο «Priftis Army» να εμφανίζεται ως κεντρικό σύνθημα της καμπάνιας. Και ήταν η λογική υπόσχεση, που μπορούσε να γίνει, με βάση τα δεδομένα που υπήρχαν αρχικά διοικητικά, έπειτα οικονομικά και ύστερα αγωνιστικά.
Το μόνο, που δεν είχαμε δει από την περσινή ομάδα, όμως, είτε με τον Πρίφτη στον πάγκο είτε αργότερα με τον Βόβορα, ήταν ακριβώς αυτή η μαχητικότητα, που είχαν υποσχεθεί. Σε πολλά παιχνίδια, μάλιστα, είτε της Ευρωλίγκα είτε στους τελικούς του πρωταθλήματος, περισσότερο άφηνε μια αίσθηση… παραίτησης. Αυτό ήταν, άλλωστε, που δημιούργησε στον κόσμο της μια αποστροφή ως προς τον τρόπο, που αγωνιζόταν.
Τα είχαμε αναφέρει και πέρυσι αυτά, τα λέμε και τώρα, γιατί είναι η αλήθεια. Όπως είναι αλήθεια, όσο πρόχειρα κι αν μπορεί να είναι τα συμπεράσματα μέσα από τα έως τώρα φιλικά, ότι με τον Ντέγιαν Ράντονιτς στον πάγκο παρουσιάζεται ένας «στρατός» από «μαχητές», που μπορούν να γίνουν… σκέτος πονοκέφαλος για κάθε αντίπαλο, κάτι που φάνηκε ακόμη και στο ματς με την Αρμάνι σε σημαντικό χρονικό διάστημα.
Ο Μαυροβούνιος τεχνικός, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, δημιούργησε ακριβώς έτσι την φετινή ομάδα. Με ορθολογισμό και επιλογές σε κάθε θέση, ανάλογα με το παιχνίδι που θέλει να παίξει, δίνοντας συγκεκριμένη ταυτότητα στο σύνολό του. Εν αρχή με μια περιφέρεια από… κανονικούς πλέι μέικερ (Ουόλτερς, Λι), που μπορούν να δώσουν τον τόνο στην άμυνα και να νοικοκυρέψουν το παιχνίδι στην επίθεση, χωρίς να… τραβούν τις προσπάθειες, καθώς και παίκτες που θα μπορέσουν, πέραν της δεδομένης ανασταλτικής τους ικανότητας (αδέλφια Καλαϊτζάκη), να πάρουν πρωτοβουλίες μπροστά, με τον προπονητή τους να δείχνει να τους δίνει το… γήπεδο να διαπρέψουν. Με την είσοδο των Γκριγκόνις και Πονίτκα είναι σίγουρο, ότι και περισσότερο σκορ θα υπάρξει, αλλά και πιο συμπαγής θα γίνει η περιφερειακή άμυνα, είτε σε προσωπικά μαρκαρίσματα είτε σε καλύψεις, όπως στην άμυνα στο pick ’n’ roll, που δεν είναι βέβαια μόνο δική τους δουλειά, ενώ και στον Άντριους θα ήταν καλό να δοθεί χρόνος, αφού εκτός από σκόρερ είναι ένας παίκτης, που κάνει πολύ σωστά τα βασικά, τόσο στο ίδιο το παιχνίδι όσο και τακτικά.
Στην φροντ λάιν η εικόνα είναι πιο σαφής και εκεί, σίγουρα, καθοριστικό ρόλο θα παίξει η παρουσία του Ουίλιαμς στην έναρξη της σεζόν. Ακόμη κι αν αποκτηθεί παίκτης στη θέση «4», θα χρειαστεί τον χρόνο του μέχρι να προσαρμοστεί στο ρόλο του και ο Μαντζούκας φάνηκε επίσης, ότι χρειάζεται τη δική του πίστωση, αφού πρώτη φορά ουσιαστικά αναμένεται να έχει πραγματική θέση στο rotation στο πιο υψηλό επίπεδο. Αρκετό «βάρος», λοιπόν, θα πέσει στον Αμερικανό, που μπορεί να «δέσει» καλά τόσο με τον έτοιμο Παπαγιάννη όσο και με τον Γκουντάιτις, ο οποίος προς το παρόν είναι λίγο πιο «βαρύς», αλλά η ποιότητά του είναι αναμφισβήτητη και με τα παιχνίδια να περνούν, θα έρθει στο επιθυμητό επίπεδο αγωνιστικής κατάστασης.
Σε κάθε περίπτωση, άπαντες δείχνουν πρόθυμοι να πέφτουν και να… βουτάνε σε κάθε μπάλα στο παρκέ, να βασίζουν τη δύναμη της ομάδας σε μια άμυνα, που καθένας μπορεί να παίξει ατομικά και ομαδικά, ενώ στην επίθεση θα αντληθούν από τους παίκτες οι πραγματικές τους δυνατότητες, ανάλογα με το πώς ζητά τη λειτουργία του συνόλου ο τεχνικός της ανά στιγμές, με συγκεκριμένες στιγμές ελευθερίας σε επιλογές. Όλα αυτά, ακριβώς, είχαν δοθεί ως υπόσχεση πέρυσι από τον Παναθηναϊκό και το τεχνικό του επιτελείο, χωρίς όμως να επιλεγούν, ούτε οι παίκτες ούτε και οι αγωνιστικές επιλογές, που θα την υποστήριζαν.
Το τι στόχους μπορεί να ζητά φέτος το «τριφύλλι», με αρχή το Σούπερ Καπ στη Ρόδο, δεν μπορεί κάποιος ακόμη να το ξεκαθαρίσει, χωρίς ακόμη η ομάδα να παρουσιαστεί πλήρης. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι θα καταφέρει, παρατάσσοντας μια ομάδα με συγκεκριμένη ταυτότητα και κατεύθυνση, όπως την αναφέραμε, να παρουσιαστεί πραγματικά ανταγωνιστική, συγκρίνοντας και με τις δύο προηγούμενες σεζόν… λιτότητας, και να κερδίσει ξανά τη στήριξη και την ομόνοια του κόσμου δίπλα της.
