Ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις γίνεται σήμερα (13/6) 60 ετών και το Basketa.gr θυμάται τον πρώτο Σοβιετικό μπασκετμπολίστα που έπαιξε στο ΝΒΑ και παράλληλα καθιέρωσε το Euro step στην άλλη όχθη του Ατλαντικού!
Πρόσφατα ο 55χρονος πια Μαρτσουλιόνις είδε το όνομά του να γίνεται θέμα στα δελτία ειδήσεων, για τη σπουδαία απόφασή του να μην πάει στην Ευρωβουλή, παρά το γεγονός ότι οι συμπατριώτες του τον ψήφισαν. Όπως έκανε και στο γήπεδο, δεν κρύφτηκε, αλλά εξήγησε ότι θεωρεί ότι κάποιος άλλος πιο ειδικός θα τα καταφέρει καλύτερα.
Το μέλος του Hall of Fame της FIBA, αλλά και του Naismith Memorial Hall of Fame δεν είχε από την αρχή το μυαλό του στο μπάσκετ.
Τένις και δημοσιογραφία
Στις αρχές του καλοκαιριού του 1964 η Λαϊμουτέ έφερε στον κόσμο τον δεύτερο καρπό του έρωτά της με τον Γιουόζας Μαρτσουλιόνις. Εκείνη ήταν καθηγήτρια γεωγραφίας κι εκείνος μηχανικός. Με δεδομένο τον τραυματισμό της μητέρας του στη σπονδυλική στήλη, όταν γεννούσε την αδερφή του, η αποφασιστικότητα της να αποκτήσει κι έναν γιο οδήγησε το ζευγάρι να δώσει ως μεσαίο όνομα το Σαρούνας (καθώς το πρώτο ήταν Ραϊμόντας), εμπνευσμένο από έναν ιππότη μίας ιστορίας του διάσημου συγγραφέα της χώρας της Βαλτικής Βίνκας Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους.
Η πρώτη του αγάπη στο Κάουνας όπου και μεγάλωνε ήταν το τένις. Μάλιστα ήταν αμφιδέξιος και forehands ήταν πολύ καλά για την ηλικία του. Στα 13 όμως κι αφού είχε παρατήσει την αντισφαίριση λόγω της κακής τεχνικής του κι επειδή ψήλωσε πολύ, μετά από μία έκρηξη σε δεξαμενή νοσηλεύτηκε για κάποιες ημέρες. Όταν συνήλθε άρχισε να παίζει μπάσκετ με τους φίλους του, σ' έναν χώρο για πάρκινγκ.
Όταν μετακινήθηκε στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους, προκειμένου να σπουδάσει δημοσιογραφία, δεν περίμενε ότι η ζωή του θα έπαιρνε τέτοια εξέλιξη. Ήθελε να δοκιμάσει στην Εθνική Εφήβων της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος, ενώ η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του ήταν τέτοια που του επέτρεψε να έχει μαζί του δύο τσάντες. Μία με μερικά ρούχα και μία δεύτερη γεμάτη μήλα.
Φοιτώντας στο κολέγιο το 1981, ένας σκάουτ της Στατίμπα (νυν Ρίτας Βίλνιους) τον ανακάλυψε και του ζήτησε να δοκιμάσει στην ομάδα. Από τότε μέχρι και το 1989 έπαιξε για τον συγκεκριμένο σύλλογο ενώ ήταν μέλος των μικρών εθνικών αρχικά. Μέχρι το 1987 και το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, αποτελούσε σταθερά τον τελευταίο παίκτη που κοβόταν από την πανίσχυρη ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης.
Η φιλία με τον Νέλσον και το ΝΒΑ
Το 1985 σ' έναν αγώνα στο Βίλνιους γνωρίστηκε με τον Ντόνι Νέλσον, γιο του Ντον Νέλσον με τον οποίο έγιναν φίλοι. Δύο χρόνια αργότερα, επιλέχτηκε στον έκτο γύρο του ντραφτ και στον αριθμό 127 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς μετά από προτροπή του Νέλσον. Παρ' όλα αυτά για να παίξει στο ΝΒΑ έπρεπε να περάσει χίλια κύματα. Αρχικά οι Ατλάντα Χοκς κατήγγειλαν ότι ήταν 23 ετών, κάτι που δεν του επέτρεπε να λάβει μέρος στο ντραφτ, καθώς όπως συμβαίνει μέχρι και σήμερα, πρέπει να είσαι μέχρι 22 ετών για να επιλεγείς στη διαδικασία.
Στη συνέχεια τα «γεράκια» προσπάθησαν πάντως να τον αποκτήσουν χωρίς επιτυχία, καθώς οι Σοβιετικοί ήταν ανένδοτοι ξεκαθαρίζοντας ότι δεν του επιτρέπουν να φύγει από τη χώρα , παρά το γεγονός ότι είχε υπογράψει συμβόλαιο. Τελικά το 1989 οι διασυνδέσεις του Νέλσον ήταν αποτελεσματικές και ο Μαρτσουλιόνις έγινε ο πρώτος παίκτης από τη Σοβιετική Ένωση που έπαιξε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Στο ΝΒΑ κατόρθωσε να γίνει σημαντικός και μάλιστα μία χρονιά φλέρταρε και με το βραβείο του καλύτερου έκτου παίκτη. Μέχρι το 1994 έπαιξε στους Ουόριορς, ενώ ακολούθησε μία σεζόν στους Σιάτλ Σούπερσονικς, μία χρονιά στους Σακραμέντο Κινγκς κι έκλεισε την καριέρα του με τη φανέλα των Ντένβερ Νάγκετς τη σεζόν 1996-97.
Συνολικά έπαιξε σε 380 παιχνίδια (17 από αυτά στα πλέι οφ) σκοράροντας κατά μέσο όρο 12,8 πόντους. Καθόλου άσχημα.
Θρίαμβοι με την ΕΣΣΔ και τη Λιθουανία
Στο ντεμπούτο του με την Εθνική Ανδρών της Σοβιετικής Ένωσης στο Ευρωμπάσκετ της Ελλάδας το 1997 εντυπωσίασε. Επιλέχτηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, αλλά η «επίσημη αγαπημένη» δεν τον άφησε να ανέβει στην κορυφή του βάθρου και μάλιστα δεν έμελλε να ανέβει ποτέ στη συγκεκριμένη διοργάνωση!
Το επόμενο καλοκαίρι, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και το χάρηκε με την ψυχή του. Το 1989 η Ελλάδα νίκησε ξανά σε Ευρωμπάσκετ την πανίσχυρη ΕΣΣΔ, αυτή τη φορά στον ημιτελικό στο Ζάγκρεμπ με 81-80, χάρη στους 45 πόντους του Νίκου Γκάλη και στο τρίποντο νίκης του Φάνη Χριστοδούλου.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μαρτσουλιόνις εκπροσώπησε την πατρίδα του, τη Λιθουανία. Στη Βαρκελώνη το 1992 ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου, ενώ στο ίδιο ανέβηκε και στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, στο κύκνειο άσμα του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του κι αφού στα προημιτελικά απέκλεισε την Ελλάδα παίρνοντας μία άτυπη ρεβάνς για το 1987.
Έναν χρόνο νωρίτερα, στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, η «Λιέτουβα» έφτασε μέχρι τον τελικό, αλλά αυτήν τη φορά ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς που την «εκτέλεσε» με 9 τρίποντα και 41 πόντους, ενώ ο ίδιος ο Μαρτσουλιόνις ηγήθηκε σταματώντας στους 32, αλλά η ήττα ήταν μοιραία με 96-90.
Μόνιμος «υπηρέτης» του μπάσκετ
Παράλληλα με το μπάσκετ ο Μαρτσουλιόνις θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες στην πατρίδα του. Εκτός από το προσωπικό του συμφέρον πάντως ενδιαφέρθηκε και για το μπάσκετ στη χώρα του. Το 1999 ίδρυσε τη Βαλτική Λίγκα ενώ νωρίτερα κι ενώ ήταν ακόμα αθλητής, το 1993 είχε δημιουργήσει το επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ της Λιθουανίας και μάλιστα είχε τη θέση του προέδρου.
Μέχρι πριν τρία χρόνια «έτρεχε» και τη δική του Ακαδημία στο Βίλνιους. Πλέον συνεχίζει να έχει ρόλο στο μπάσκετ της Λιθουανίας και η γνώμη του μετράει. Όχι άδικα. Άλλωστε αποτελεί έναν παίκτη ο οποίος έγραψε τη δική του ιστορία στα παρκέ...
Απολαύστε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του:
