Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για το «μπρέικ» της Αναντολού Εφές στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό το οποίο έφερε... πορτοκαλί υπογραφή.
Είναι ξημερώματα της Παρασκευής (25/4) όταν γράφονται αυτές οι γραμμές. Και ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, είναι το γεγονός ότι έπρεπε να γίνει και δεύτερη παρακολούθηση του συγκεκριμένου αγώνα.
Πάντοτε είναι χρήσιμο προτού κάποιος τοποθετηθεί σε τέτοιες περιπτώσεις, να έχει μία πιο καθαρή εικόνα της αναμέτρησης και των όσων έχουν συμβεί στο παρκέ. Για την ακρίβεια πάντα είναι προτιμότερο να συμβαίνει αυτό διότι την ώρα της ζωντανής μετάδοσης, δεδομένα ξεφεύγουν πράγματα.
Το συμπέρασμα που προκύπτει λοιπόν είναι ότι οι «πράσινοι» απώλεσαν το πλεονέκτημα έδρας κατά κύριο λόγο εξαιτίας των διαιτητικών αποφάσεων. Η εμφάνισή τους ήταν σαφώς καλύτερη σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, όταν έχασαν τον Όσμαν εξαιτίας κράμπας ζορίστηκαν πολύ επιθετικά, ο Ναν πέρα από καλά κλεισμένος ήταν κι άστοχος σε εύκολα σουτ.
Ακόμα κι έτσι, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν κυριάρχησε απόλυτα για τριάντα λεπτά. Στο τελευταίο δεκάλεπτο οι φιλοξενούμενοι βρήκαν πολλές επιθετικές λύσεις, «ζεστάθηκαν» από τη γραμμή των βολών με αρκετά «δωράκια» από τους «πορτοκαλί» και στο τέλος ο σπουδαίος Σέιν Λάρκιν με τη βοήθεια του ενός από τους τρεις ρέφερι, έμελλε να γείρουν την πλάστιγγα οριστικά υπέρ τους.
Πιθανότατα το σφύριγμα της τεχνικής ποινής στον Τζέριαν Γκραντ από τον συγκεκριμένο διαιτητή είναι η κορυφαία -και ταυτόχρονα πιο κωμικοτραγική- απόφαση της σεζόν. Μάλλον όχι απλά στην Ευρωλίγκα αλλά στο παγκόσμιο μπάσκετ. Τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν παρατηρήσει ξανά κάποιος, θα δει ότι ο διαιτητής δεξιά από τη φάση καταλογίζει φάουλ όμως γρήγορα τραβάει το χέρι του, βλέποντας ότι εκείνος που ήταν μπροστά στο συμβάν, ετοιμάζεται να δώσει «Τ». Βέβαια ο αυτός ο ρέφερι έχει δείξει και στο παρελθόν το μένος του για τον Παναθηναϊκό και τη μεγάλη του συμπάθεια για άλλη ομάδα στους αγώνες της οποίας σχεδόν πάντα εκείνη χαμογελάει στο τέλος, με το ποσοστό νικών της όταν διευθύνει, να ξεπερνάει το... ιλιγγιώδες 80%.
Φυσικά... σκόνη σηκώθηκε και στο τρίποντο ισοφάρισης που επιχείρησε ο Κέντρικ Ναν, στο οποίο ο Πουαριέ του χτύπησε τα χέρια, όμως δεν ήταν μόνο αυτά. Συνολικά ήταν διψήφιος ο αριθμός των αποφάσεων από τις οποίες αδικήθηκαν οι πρωταθλητές Ελλάδας κι Ευρώπης.
Με βάση λοιπόν τα συγκεκριμένα δεδομένα, κουβέντα για το αγωνιστικό σκέλος δεν μπορεί να γίνει. Και πάντα με βάση το συγκεκριμένο μήνυμα που στάλθηκε από τον πρώτο αγώνα στο ίδιο γήπεδο -έστω κι αν κάποιοι απομονώνοντας μία φάση προσπάθησαν να κάνουν το άσπρο-μαύρο-, γίνεται εύκολα αντιληπτό ένα πράγμα.
Ο Παναθηναϊκός αναζητάει πλέον ένα μικρό θαύμα για να αποφύγει τον αποκλεισμό από τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Πιθανότατα ενόχλησε πάρα πολλούς η περσινή του επιτυχία και πλέον γίνονται τα... πάντα για να μην βρεθεί ξανά στο Final 4.
Αν λοιπόν η αντιμετώπιση είναι η ίδια και στη συνέχεια της σειράς, τότε η Εφές είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για να επιστρέψει εκείνη στην τελική τετράδα για πρώτη φορά μετά το 2022. Κάτι που θα μπορούσε ίσως να κάνει και χωρίς τέτοια... βοήθεια. Έστω κι αν ο Λάρκιν για να εκτοξεύσει την αυτοπεποίθηση των συμπαικτών του υποστήριξε ότι η ομάδα του είναι πιο ταλαντούχα από εκείνη που σήκωσε δύο φορές την κούπα, κάτι που φαντάζει τουλάχιστον υπερβολικό.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι πλέον ο Παναθηναϊκός αναζητάει -τουλάχιστον- ένα «μπρέικ» το οποίο δεν θα αποτελέσει καθόλου απλή υπόθεση. Έχει χρόνο να ανασυνταχθεί όμως πλέον το μομέντουμ είναι στην πλευρά των Τούρκων. Ραντεβού την άλλη εβδομάδα με την ευχή ότι το κείμενο θα αφορά όσα θα συμβούν στο παρκέ και όχι τα... φαλτσοσφυρίγματα.
