Η σπουδαία ηθοποιός Ντίνα Κώνστα έφυγε από τη ζωή, έχοντας γράψει ιστορία στο ρόλο της «Ντένης Μαρκορά», ως μεταξύ άλλων οπαδού του Παναθηναϊκού και το Basketa.gr παρουσιάζει μια διαφορετική πλευρά της εμβληματικής καλλιτέχνιδας, που εμπεριείχε στην καθημερινότητά της την ενασχόληση με τους «πράσινους» ως κάτι πιο σημαντικό, από την απλή μεταφορά σε ένα ρόλο στη μικρή οθόνη.
«Ντένη Μαρκορά, Θύρα 13. Ως αιχμάλωτη πολέμου ξέρω, ότι μου επιτρέπεται να πω ονοματεπώνυμο και ειδικότητα». Πόσοι από εμάς δεν έχουν δει αυτή τη σκηνή χιλιάδες φορές, είτε μέσα από την αρχική προβολή των «Δύο Ξένων» είτε στις επαναλήψεις, ή ακόμη και στα βιντεάκια, που κυκλοφορούν στο YouTube, ανάμεσα στις μυριάδες σπαρταριστές, βιτριολικές ενίοτε ατάκες, που μας πρόσφερε ο ίσως πιο εμβληματικός κωμικός χαρακτήρας στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης;
Η Ντίνα Κώνστα υπήρξε μια υπέροχη ηθοποιός. Μοναδική στο είδος της. Από τις θεατρικές της επιτυχίες, με αποκορύφωμα την ερμηνεία της σπουδαίας Σωτηρίας Μπέλλου, μέχρι τους ρόλους της στην τηλεόραση, όπου το χιούμορ της ξεχώριζε από οποιοδήποτε σενάριο. Αληθινό χιούμορ, με συγκεκριμένη στόχευση, που και γέλιο ήξερε να προσφέρει, αλλά και άποψη για κάθε θέμα, από την πολιτική μέχρι τα αθλητικά.
Και το χιούμορ αυτό, ταίριαζε τέλεια σε έναν οπαδό του Παναθηναϊκού. Η «Ντένη Μαρκορά», ο κορυφαίος ρόλος της ζωής της, κι ας ήταν τηλεοπτικός, ήταν ακριβώς ο φίλος αυτός των «πρασίνων», που από τη μία πλευρά ακολουθούσε την ομάδα και από την άλλα δε δίσταζε να την κριτικάρει με τον πιο έντονο σαρκασμό. «Δε βλέπετε πώς παίζουμε στο ΟΑΚΑ; Για να περάσουμε από τη μια περιοχή στην άλλη θέλουμε μια αιωνιότητα και μια μέρα», ακούγεται να λέει για το ποδόσφαιρο, φωνάζοντας ως… καβούρια τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, που Νταβόρ Σούκερ και Γκιόργκι Χάτζι υποσχόταν, αλλά κατέληγε στο να βλέπει τον Ολυμπιακό να κατακτά τους τίτλους. Για την Ντίνα Κώνστα όλα αυτά ήταν μια καθημερινότητα και το Basketa.gr εξηγεί.
Λεωφόρος, το… σπίτι της «Ντένης»
Η Ντίνα Κώνστα, λοιπόν, δεν ενσάρκωσε απλά το ρόλο μιας πλούσιας γυναίκας με σπουδαία καταγωγή, μιλώντας τις γλώσσες του σαλονιού και του λιμανιού, που απλά ήταν και οπαδός του Παναθηναϊκού. Η «Ντένη Μαρκορά» ήταν, στην πραγματικότητα, η μεταφορά της καθημερινότητας της ηθοποιού, όπως τη ζούσε με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας να αποτελεί ένα αγαπημένο της μέρος να κυκλοφορεί, όπως και γενικότερα το κέντρο της Αθήνας.
Αν έμενες στο κέντρο της πρωτεύουσας και τύχαινε να κυκλοφορείς στην περιοχή, αρκετές φορές θα μπορούσες να δεις την Ντίνα Κώνστα να κυκλοφορεί στα σοκάκια της. Χωρίς να επιδιώκει την αναγνωρισιμότητα, όπως απέφευγε τις πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις πέραν των σειρών, όπου έπαιζε, περιπλανιόταν όπως όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι των περιοχών του κέντρου, ούσα κοντά στη λατρεία της, που δεν ήταν άλλη από το «τριφύλλι».
Κάπως έτσι, δεν ήταν δύσκολο να εκφράσει τα οπαδικά της συναισθήματα στη σειρά. Και το έκανε με τέτοιο τρόπο, που τα «Πέτρινα Χρόνια» του Μάνου Χατζιδάκι, που ακούγονται στην περίφημη σκηνή, μετά τα επεισόδια σε αγώνα μπάσκετ με τον Ολυμπιακό, σε συνδυασμό με τη «μυθική» στιχομυθία με τον αστυνόμο του τμήματος, όπου μεταφέρθηκε μετά τη σύλληψή της, απέκτησαν απόλυτο νόημα.
«Και το κινητό, γιατί βρέθηκε στο κεφάλι του Φασούλα;», τη ρωτά ο αστυνόμος. «Τον ζητούσε η Μάσα και του το πέταξα να της μιλήσει», απάντησε, προκαλώντας ατελείωτο γέλιο σε βαθμό που ο ιστορικός σέντερ του ελληνικού μπάσκετ την αποχαιρέτησε ενθυμούμενος τη σκηνή, αλλά και αναδεικνύοντας το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στα γήπεδα με… τον πιο αγνό δυνατό τρόπο. Κάτι τέτοιο έκανε, εξηγώντας παράλληλα στον… τρελαμένο από τα λόγια της αστυνόμο τους λόγους, ότι είναι πολύ καλύτερο να τρέχεις στα γήπεδα από τα… κρεβάτια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπήρξαν, φυσικά, κι άλλες τέτοιες σκηνές. Οι ομαδικές φωτογραφίες με τους παίκτες, οι συνομιλίες με παίκτες σαν… το «Βουνό» (σ.σ. Γιόζεφ Βάντσικ), οι φωτογραφίες της «Μαρκορά» στην «Αθλητική Ηχώ» από τα αποδυτήρια, η κόντρα με τη μητέρα της «Μαρίνας Κουντουράτου», «ερυθροόλευκων» συναισθημάτων και Σαρακατσάνα, όπως και πολλά ακόμη περιστατικά, έδειξαν όχι μόνο μια πτυχή του ρόλου, αλλά και μια πτυχή της ζωής της Ντίνας Κώνστα.
Η γυναίκα, που επιτέλεσε μοναδικό έργο στην υποκριτική, είχε τη δική της λατρεία στη ζωή και αυτή φορούσε τα «πράσινα». Ο Παναθηναϊκός, με λίγα λόγια, δεν ήταν μονάχα ένα κομμάτι για το ρόλο της σπουδαίας ηθοποιού.
Ήταν κάτι πολύ πιο σπουδαίο, που αφορούσε το βίο της και μπόρεσε να μεταδώσει μέσα από τη μικρή οθόνη, σε βαθμό που κατάφερε να μείνει στην ιστορία. Και ίσως αυτό ήταν και το πιο μεγάλο της επίτευγμα. Το ότι ο Παναθηναϊκός ήταν, ανάμεσα σε άλλα, κομμάτι της ζωής της…
