Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης απέδειξε φέτος πως δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά ήδη βρίσκεται στο παρόν του ελληνικού μπάσκετ, και το Basketa.gr αναλύει τα φετινά του κατορθώματα, που δείχνουν πως τους επόμενους μήνες θα αποτελεί ένα «καυτό» όνομα.
Ήταν το περσινό καλοκαίρι, όταν ο Γιώργος Καλαϊτζάκης επιλεγόταν από τους Μιλγουόκι Μπακς στο νούμερο 60 του draft του ΝΒΑ και ξεκινούσε το μεγάλο του ταξίδι στο «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ. Ο ίδιος συνεχίζει να παλεύει, αγωνιζόμενος πια στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ και όχι στο… φιλικό ελληνικό και φιλελληνικό περιβάλλον του Ουισκόνσιν, την ίδια στιγμή που θα έβλεπε τον αδελφό του να δίνει τη δική του «μάχη» κοντά στη θάλασσα της Βαλτικής.
Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης μπορεί το draft να μην πήγε, αλλά είναι από τα κορυφαία ονόματα της χρονιάς, ως προς τους Έλληνες παίκτες που φέτος διακρίνονται. Ο νεαρός φόργουορντ, με δυνατότητα ευελιξίας ως προς το σε ποιες θέσεις μπορεί να παίξει, έχει εξελιχθεί στον ηγέτη της Λιετκαμπέλις και δικαίως, με βάση τις επιδόσεις του, τα βλέμματα έχουν πέσει πάνω του, αφού την ίδια ώρα αποτελεί υπολογίσιμο στέλεχος και της Εθνικής των «παραθύρων» της FIBA, ου μην και τελικών φάσεων, αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό.
Ο διεθνής «άσος» πήρε στη Λιθουανία, αυτό που έψαχνε και δεν έβρισκε στην Ελλάδα. Την ευκαιρία, δηλαδή, να δείξει ποιος είναι και τι μπορεί να προσφέρει στο παρκέ, με αποτέλεσμα να θεωρείται πια, ότι στο μέλλον θα απασχολήσει ακόμη περισσότερο. Κάνουμε, όμως, λάθος, γιατί ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης είναι ήδη το παρόν του ελληνικού μπάσκετ και το Basketa.gr το αποτυπώνει μέσα από τα φετινά του κατορθώματα, που είχαν κάνει τον Παναθηναϊκό να ζητά επισταμένως την απόκτησή του πριν από τα ελληνικά playoffs.
Η σωτηρία στη Λιθουανία, το Big thing (χωρίς το Next) στην Ευρώπη και… καθοριστικός σε κρίσιμο σταυροδόμι της «γαλανόλευκης»
Αυτά που έχει κάνει φέτος ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης λίγα δεν πρέπει να θεωρούνται. Ίσως και να έπρεπε να τα βλέπουν αυτά όσοι ελληνικοί σύλλογοι… τον σνόμπαραν, βγαίνοντας από τα σπλάχνα του Άρη και παίζοντας, χωρίς ιδιαίτερη συμμετοχή, στον Χολαργό του Άρη Λυκογιάννη, για να πάρει μετά μια σωτήρια για τον εαυτό του απόφαση.
Μαζί με τον αδελφό του, διαλέγουν πρώτα να πάνε να αφήσουν… αίμα, δάκρυα και ιδρώτα με γυμναστή τον Στράτο Τσαμπή, στον οποίο εμπιστεύτηκαν τη βελτίωση της φυσικής τους κατάστασης τα τελευταία καλοκαίρια, παίρνοντας ήδη την πιο σωστή πρωτοβουλία. Απέκτησαν πειθαρχία, αποφασιστικότητα, προσήλωση στο στόχο τους και, φυσικά, μια αθλητικότητα που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στο επόμενο «βήμα» τους, που ήταν να βρεθούν στη Λιθουανία, για χάρη της Νεβέζις.
Εκεί έκαναν και τα πρώτα τους πραγματικά αγωνιστικά «βήματα», με τα αποτελέσματα ήδη να αποτυπώνονται ανάγλυφα στον Γιώργο, που πήρε το αεροπλάνο για το Μιλγουόκι. Η διετία στο Κενταϊνιάι υπήρξε πολύτιμη για τον Παναγιώτη, από τη δική του πλευρά, με αποτέλεσμα πέρυσι το καλοκαίρι η Λιετκαμπέλις να ενδιαφερθεί και να του προσφέρει μια ευρωπαϊκή προοπτική, εκτός της συμμετοχής σε ένα ήδη οικείο πρωτάθλημα.
Έχοντας το σωστό κίνητρο και την κατάλληλη προετοιμασία, οι αριθμοί του φέτος είναι σαφείς ως προς το τι έχει καταφέρει. Μέτρησε φέτος στο Eurocup 13 πόντους, 2.8 ριμπάουντ, ισάριθμες ασίστ και 1.3 κλεψίματα κατά μέσο όρο ανά αγώνα, με ένα αρκετά καλό μάλιστα ποσοστά στα τρίποντο στο 37.8%, που μεταφράζεται από τις 31/84 εύστοχες προσπάθειες. Βελτίωσε, δηλαδή, σε μεγάλο βαθμό και το παιχνίδι του, με δεδομένη αμυντική ικανότητα χάρη στο μεγάλο άνοιγμα των χεριών του και τη διάπλαση του σώματός του, βλέποντας τον κόσμο από τα δύο μέτρα ύψους του, αποκτώντας επιπλέον μια υπολογίσιμη επιθετική αρετή, η οποία έκανε ουσιαστικά τη διαφορά για τον Καλαϊτζάκη.
Την ίδια στιγμή, υπήρξε καθοριστικός για την Εθνική Ανδρών στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ήταν, άλλωστε, εκείνος που την κράτησε όρθια στο «Αλεξάνδρειο» απέναντι στη Λευκορωσία, γιατί δεν ήταν τόσο οι πέντε πόντοι του με τέσσερα ριμπάουντ όσο ότι έβαζε ένα διαφορετικό παράγοντα, που «έδενε» το σύνολο του Σωτήρη Μανωλόπουλου σε μια πρώτη δυάδα αγώνων, όπου έψαχνε τα «πατήματά» του και είχε ήδη ηττηθεί από τη Μεγάλη Βρετανία. Παρόμοια συμβολή είχε και στα δύο παιχνίδια με την Τουρκία, παρότι φυσικά έπαιξε λιγότερο λόγω της εισόδου των παικτών της Ευρωλίγκα.
Με λίγα λόγια, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης έχει ήδη καταφέρει, με τον τρόπο του, να γίνει καθοριστικός. Για την ομάδα του, αλλά και για την Εθνική, δείχνοντας πως το παρόν ήδη του ανήκει, το ίδιο και το μέλλον. Για τον Παναθηναϊκό μπορεί να είναι δύσκολη η υπόθεση απόκτησής του αυτή τη στιγμή, αν και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφήσει τη Λιετκαμπέλις να τον αφήσει, όμως όποιος τον αποκτήσει σε επίπεδο Ευρωλίγκα το επόμενο χρονικό διάστημα, θα βγει κερδισμένος σε υπερθετικό βαθμό.
Πολύ συχνά μιλάμε για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ και το πώς αυτό θα διαμορφωθεί. Μα ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, όπως και ο αδελφός του, Γιώργος, απέδειξαν πως ήδη είναι το παρόν. Αρκεί αυτό το παρόν να πάρει και τα επόμενα σωστά ερεθίσματα, για να ηγηθεί…
