Ο Ολυμπιακός μπήκε στην Ευρωλίγκα με μια σπάνια συνθήκη για ομάδα οποιασδήποτε στόχευσης. Εβλεπες την αρχική του πεντάδα κι αν ήσουν λίγο… αφηρημένος έλεγες ότι είναι η συνέχεια από πέρυσι, αφού το όλο παρουσιαστικό του Κάναν δεν απέχει και παρασάγγας από αυτό του Ντόρσεϊ.
Μπαίνοντας λοιπόν (σχεδόν) ίδιος κι απαράλλαχτος στη διοργάνωση, αμέσως έχει ένα πλεονέκτημα έναντι όλων των ανταγωνιστών του. Την ομοιογένεια. Όταν δε, το βλέμμα προχωρήσει και προς τον πάγκο ή έστω περιμένει… τον πάγκο να μπει στο παρκέ, τότε το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Ο Ολυμπιακός είναι ήδη καλύτερος από πέρυσι. Προφανώς και αυτό δεν εγγυάται κάποιο αποτέλεσμα, είναι πολλοί οι δυνατοί και ενισχυμένοι στη φετινή Ευρωλίγκα. Σίγουρα, όμως, δημιουργεί τη συνθήκη για κάτι… δυνατό.
Ο Ολυμπιακός έχει πλέον (και) μια τρομακτική φροντ λάιν. Με την προσθήκη του Μπολομπόι μοιάζει απίθανο να…. Πει το ριμπάουντ, ριμπαουντάκι. Και μοιάζει αστείο, ότι ο Μπλακ, ο Ταρίκ Μπλακ, μπορεί να είναι… ποιοτικό συμπλήρωμα σε αυτή την ομάδα.
Εχει όμως ο Ολυμπιακός και μια αξιοζήλευτη πλέον έφεση στο σουτ, από πολλές θέσεις και από πολλούς παίκτες. Ο Πίτερς σουτάρει σαν τον… Κάναν, ο Λαρεντζάκης πια έχει σταθεροποιήσει την ψυχολογία του πρωταγωνιστή που «θα τα βάλω όλα», με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός ούτε από σουτ θα πονέσει φέτος, όπως δεν προβλέπεται να το πάθει από ριμπάουντ.
Ο Ολυμπιακός είχε χθες κάποια κενά διαστήματα, μάλλον μικρότερα του… επιτρεπόμενου για τέτοια εποχή. Το πώς αντέδρασε σε αυτά ήταν ένα ακόμα ενθαρρυντικό στοιχείο. Όπως λέει και το κλασικό ανέκδοτο, δεν πάθαμε και τίποτα. Δευτερόλεπτα χρειαζόταν για να το μαζέψει και να ξαναπάρει το ματς στα χέρια του και το έκανε.
Ο Ολυμπιακός πιθανότατα θα έχει κενά διαστήματα και μέσα στη σεζόν, δεν είναι ανθρώπινο σε τέτοιο μαραθώνιο να μην κάνει κοιλιά ή και κοιλιές. Το γεγονός όμως δεν αλλάζει. Είναι ήδη μια ομάδα καλύτερη από την πολύ καλή περσινή. Πιο γεμάτη, ακόμα πιο ποιοτική, πιο ψύχραιμη και χωρίς ερωτηματικά. Τα ξέρει αυτά από την αρχή κα τα βγάζει στο γήπεδο. Στο χέρι του είναι σίγουρα να ορίσει την τύχη του και να μην κοιτάζει αριστερά και δεξιά.
