Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει διάφορα μέχρι τώρα στη φετινή Ευρωλίγκα και ένα από αυτά είναι η αντιστροφή ενός ερωτήματος που «ταλαιπωρεί» κατά καιρούς όλες τις ομάδες. Το «πώς γίνεται να καλυφθεί αυτή η απουσία;» στον Ολυμπιακό το έχουν μετατρέψει σε «ποια άραγε θα είναι η νέα παρουσία που δεδομένα θα καλύψει το κενό»; Εγινε με τον Βεζένκοφ, έγινε με τον Σλούκα, έγινε στους ψηλούς, πείθει ότι θα γίνεται παντού.
Η απλοϊκή προσέγγιση των πραγμάτων «έδειχνε» Κάναν στο αντι – Σλούκας μετά και την εμφάνισή του στην Πόλη. Ο Μπαρτζώκας στο χρονικό σημείο που πατάει συνήθως παρκέ ο Σλούκας, έκανε το νεύμα του στον Λούντζη. Και ο Κώστας εεεεεε…, συγγνώμη, ο Μιχάλης, μπήκε κι έπιασε δουλειά. Δεν είναι το θέμα αν μπορεί να τα κάνει, δεν είναι χθεσινός στα παρκέ. Είναι θέμα πώς τα έκανε. Σαν την προπόνηση. Χωρίς άγχος, χωρίς βάρος, χωρίς πίεση, με τεράστια αυτοπεποίθηση. Ηταν η σειρά του για κάτι παραπάνω, έκανε τη δουλειά, προχωράνε.
Για τον Μπαρτζώκα ίσως το πιο σημαντικό της βραδιάς δεν ήταν ότι αποδείχθηκε προς τους έξω για μια ακόμα φορά ότι όλοι έχουν ρόλο στον Ολυμπιακό του και ξέρουν να τον παίξουν μια χαρά. Ισως ήταν η αντίδραση στην ώρα της φυσιολογικής επιθετική «ύφεσης» που συνδυάστηκε με την επίσης φυσιολογική αντίδραση της Εφές.
Πλονζόν ο Λαρεντζάκης, λίμπερο ο Μπλακ, στόπερ ο Λούντζης, καλά για τον Παπανικολάου δεν έχει νόημα να επεκτεινόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις, «δόκανα» σε κάθε βήμα των παικτών του Αταμάν, πανικός και ομίχλη. Και η αγωνιστική τάξη που είχε προηγηθεί για τον Ολυμπιακό αποκαταστάθηκε ανώδυνα, το φασούλι μπήκε στο σακούλι και προχωράνε.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει αγωνιστική έπαρση, ενώ θα μπορούσε. Όχι θα δικαιούταν, αυτό είναι ολέθριο σφάλμα, θα μπορούσε όμως με την έννοια του να παρασυρθεί από την υπεροχή που βγάζει έναντι όλων των αντιπάλων και με κάθε συνθήκη. Εχει ταπεινότητα, χωρίς να δείχνει ότι υποτιμά τις δυνάμεις του. Ξέρει ότι είναι δυνατός, αλλά ξέρει ότι θέλει διαρκή προσπάθεια για να το επιβεβαιώνει.
Η «πρωτιά» που έχει μπει πια στην κουβέντα μάλλον είναι το δευτερεύον ζητούμενο, σε σχέση με το βασικό που είναι το πλεονέκτημα έδρας. Καλό το γόητρο, αλλά αν σκεφτεί κάποιος ότι ο πρώτος μπορεί να πέσει σε καμιά Εφές, Μακάμπι ή και τη διαρκώς βελτιούμενη Παρτιζάν, δε λες ότι… έπιασε και το τζόκερ. Το ΣΕΦ λοιπόν, είναι το βασικό ζητούμενο. Μια έδρα που γεμίζει και έχει σωστό ρυθμό στην ενίσχυση της ομάδας της, ένα πραγματικό πλεονέκτημα το οποίο θα κυνηγήσει ο Ολυμπιακός στα 11 παιχνίδια που απομένουν.
