Ο Αίολος Αγυιάς, εντυπωσιάζει στην φετινή Γ' Εθνική και τον ανταγωνιστικό 1ο Ομιλο (με Εργοτέλη, Διαγόρα, Καλαμάτα, Παναχαϊκή κλπ) και ήδη ξεκινά ουσιαστικά να σκέφτεται την... μετακόμισή του προς τη Β' κατηγορία.
Αν και πάντα στο Μπάσκετ, περιμένεις μέχρι να εξαντλήσεις και την τελευταία μαθηματική πιθανότητα, προτού κάτι να είναι οριστικό. Kαι μόνο η πορεία η φετινή άλλωστε, χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς. Οι Αχαιοί του κόουτς Ανδρέα Παπαδημητρίου (μέλος της ισχυρής Απολλωνιάδας επί Γιάννη Μολφέτα κλπ), με ένα ρόστερ αρκετών έμπειρων παικτών, καταφέρνουν σταδιακά να υπερβαίνουν... το ταβάνι τους. Σωκράτης Μαναβόπουλος, Ανδρέας Βουρνάς, Βασίλης Γιαννικόπουλος και Γιάννης Θανόπουλος, είναι μόνο μερικοί από τους φετινούς πρωταγωνιστές της όλης προσπάθειας. Ολοι τους, σαφώς, γνώστες του πατραϊκού μπάσκετ, καθώς έχουν αφιερωθεί σε αυτό για χρόνια, με θητεία και σε άλλες ομάδες της πόλης. Συν πάντως και τα νεαρά παιδιά, που ήρθαν από άλλους συλλόγους της πόλης, για να πάρουν την ευκαιρία τους.
O Μαναβόπουλος βέβαια (παλιότερα και σε Παγκράτι, Ελευσίνα, Αρκαδικό) αποτελεί, έτσι κι αλλιώς, εμβληματική φιγούρα, με την ηγετική του, όπως πάντα, φυσιογνωμία στα παρκέ. Μέσα από έναν ιδιαίτερο όμιλο, με σκληρές μονομαχίες, δυνατές έδρες και ομάδες και ανταγωνιστικά ματς, ο Αίολος, που παίζει πάντως, όχι στην φυσική έδρα του, αλλά στο κλειστό του Εσπέρου (Παναγία Αλεξιώτισσα) τα εντός ματς, κατορθώνει να φτάσει στον στόχο του και να κοιτάζει ψηλότερα, ανοίγοντας νέες σελίδες στο μπάσκετ της Πάτρας και στο πελοποννησιακό, ευρύτερα. Κερδίζει ήδη την συμπάθεια όλων των μπασκετικών, δημιουργεί προσδοκίες και κάνει τους υπεύθυνους να αναρωτιούνται γιατί δεν έφτιαχναν μεγαλύτερο γήπεδο, στην φυσική έδρα του σωματείου, ώστε να μην χρειάζεται να υπάρχει η κάθε λίγο και λιγάκι... διαδρομή μέχρι την Αλεξιώτισσα.
Στην Πάτρα αποκαλούν τον Αίολο ως «μικρό ή και νέο Προμηθέα», λόγω της οργανωνικότητάς του σε πολλά ζητήματα και της... φόρας με την οποία έρχεται στο προσκήνιο, όπως στις υποδομές, στις ακαδημίες και στα κλιμάκια. Το γηπεδικό, είναι ένα θέμα βέβαια, μιας και η φυσική έδρα (δίπλα από την Παναχαϊκή) δεν πληροί τις προϋποθέσεις για τις μεγάλες κατηγορίες, γι' αυτό και υπάρχει αυτό το πήγαινε-έλα ως το κλειστό του Εσπέρου, αρκετά πιο μακριά από το «σπίτι» (κοντά στην Περιβόλα του ιστορικού Απόλλωνα). Το κλειστό της Παναχαϊκής επίσης δεν μπορούσε να αποτελέσει λύση, καθώς υπάρχει πληθώρα υποχρεώσεων για τα τμήματα των «ροσονέρι». Οσο για την θυγατρική ομάδα του Αίολου (ένας από τους... Αιόλους στο ελληνικό μπάσκετ), την Ενωση Αγυιάς, τα επονομαζόμενα «γεράκια» έχουν επίσης την τιμητική τους στο όλο εγχείρημα -γενικότερα- του σωματείου και στο όραμα των ιθυνόντων. Μην ξεχνάμε πως η Πάτρα γεννά πρωταγωνιστές και στο μπάσκετ και πέραν των προφανών δυνάμεων της περιοχής, υπάρχουν πολλές ομάδες στα εθνικά και τοπικά πρωταθλήματα που συνεχώς αναδεικνύονται, μέσα από την δουλειά που γίνεται. Η Πάτρα ποτέ δεν ξέχασε το μπάσκετ, αντιθέτως υπενθυμίζει πως το γνωρίζει και πολύ καλά μάλιστα, από τα πολύ παλιά...
