Ο Ακίλε Πολονάρα δίνει την δική του προσωπική «μάχη» για δεύτερη φορά με την λευχαιμία. Σε ιταλικό Μέσο μίλησε για τα γεγονότα από την έναρξη της πρόσφατης διάγνωσης του και αποκάλυψε τα λόγια της πεντάχρονης κόρης του στην σύζυγο του.
Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην στιγμή που η μικρή του κόρη συνειδητοποίησε πως ο πατέρας της διαγνώστηκε για δεύτερη φορά, όπως και στην στήριξη που λαμβάνει από τον κόσμο και τον στενό του κύκλο.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Από το νοσοκομείο, κατά τη διάρκεια των βιντεοκλήσεων, πρόσεξε αμέσως ότι μου είχαν πέσει τα μαλλιά. Πήγε στην Έρικα θυμωμένη και της είπε: ‘Μαμά, μου είπες ψέματα. Αν του έπεσαν τα μαλλιά, σημαίνει ότι ο μπαμπάς έχει κάτι σοβαρό, όπως την άλλη φορά’. Δεν ξέρω πού την άκουσε, μού λέει την εξής φράση: ‘Θέλω να σε βλέπω πάντα με το χαμόγελο’. Από εδώ και πέρα αυτό θα είναι το μότο μου».
Για την πορεία της κατάστασης της υγείας του: «Από τότε που την Παρασκευή βγήκα από το νοσοκομείο, όλα πάνε πολύ καλύτερα· νιώθω ότι έχω πολλή δύναμη. Το βίντεο με τα παιδιά βγήκε πολύ αυθόρμητα.
Η Έρικα μού είπε: "Περίμενε πριν κατέβεις από το αυτοκίνητο". Και τότε τους είδα να ορμάνε πάνω μου, τι συγκίνηση, μετά από ενάμιση μήνα που δεν τους είχα δει. Το επόμενο πρωί, το να ξυπνήσουμε όλοι μαζί στο μεγάλο κρεβάτι ήταν υπέροχο. Έβγαλαν την Έρικα από το κρεβάτι, γιατί ήθελαν να κοιμηθούν μαζί με τον μπαμπά.
Στα παιδιά δεν είχαμε καν πει ότι ήμουν στο νοσοκομείο· η πεθερά μου ερχόταν εδώ να μας βοηθήσει όταν η Έρικα ήταν μαζί μου. Ο μικρός είναι τριών χρονών και η Βιτόρια θα γίνει πέντε τον Νοέμβριο. Εκείνη όμως έχει ήδη καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά…
Τα κοριτσάκια είναι πιο παρατηρητικά. Από το νοσοκομείο, κατά τη διάρκεια των βιντεοκλήσεων, πρόσεξε αμέσως ότι μου είχαν πέσει τα μαλλιά. Πήγε στην Έρικα θυμωμένη και της είπε: "Μαμά, μου είπες ψέματα. Αν του έπεσαν τα μαλλιά, σημαίνει ότι ο μπαμπάς έχει κάτι σοβαρό, όπως την άλλη φορά".
Από το απόλυτο σκοτάδι στον τρόμο κάθε είδους, ακόμα και του θανάτου. Στο Sant’ Orsola της Μπολόνια δυσκολεύτηκαν ακόμη και να μου το ανακοινώσουν. Μπαίνει ο αιματολόγος και μου λέει: ‘Δεν υπάρχουν καλά νέα’.
Μετά σταματάει, σχεδόν αμήχανος. Δεν ήταν ότι δεν ήξερε τι να μου πει· απλώς ήθελε να προσέξει πολύ για να διαλέξει τις πιο κατάλληλες λέξεις. Σου λέω την αλήθεια, όταν ακούς τη λέξη ‘λευχαιμία’ φοβάσαι, αλλά συνειδητοποιείς πόσο σκληρό είναι πραγματικά όταν ξεκινάς τις θεραπείες.
Οι γιατροί μελέτησαν τον τύπο της λευχαιμίας, ο οποίος θεωρείται σπάνιος όταν κάποιος δεν έχει κάνει ποτέ πριν χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία. Στην δική μου περίπτωση όμως, επειδή ήδη είχα υποβληθεί σε κύκλο θεραπειών για την αφαίρεση του όγκου στον όρχι το 2023, κατατάσσεται ως κοινός τύπος λευχαιμίας».
Για τον λόγο του να μεταφερθεί στην Βαλένθια: «Στη Βαλένθια υπήρχαν ήδη διαθέσιμα ειδικά χάπια που θα πρέπει να μειώσουν τον κίνδυνο υποτροπής στο μέλλον. Στη Μπολόνια θα τα είχαν μόνο τον Σεπτέμβριο, θα ήταν πιο περίπλοκο. Οι γιατροί του Sant’ Orsola με παρέπεμψαν εδώ».
Για την σύζυγό του: «Έναν μήνα πριν γιορτάσαμε έξι χρόνια γάμου, είμαι τυχερός. Με ενθαρρύνει ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές. Είναι γυναίκα με πολύ δυνατή προσωπικότητα. Η Έρικα είναι η ζωή μου».
Για τη στήριξη που εισπράττει: «Είμαι πλημμυρισμένος από μια απίστευτη αγάπη. Με βοηθάει πάρα πολύ να αντέξω αυτές τις θεραπείες. Τα παιδιά της Βίρτους Μπολόνια ήταν φανταστικά όταν μου έφεραν στο νοσοκομείο το κύπελλο του πρωταθλήματος. Με συγκίνησε ιδιαίτερα η ευαισθησία του Μπελινέλι. Και φυσικά είναι και οι "ατζούρι", ο ομοσπονδιακός τεχνικός Ποτσέκο μου γράφει κάθε μέρα, είναι σαν μεγαλύτερος αδερφός μου».
Για την never give up νοοτροπία: «Είναι βέβαιο ότι έχω και σκοτεινές στιγμές που τα βλέπω όλα μαύρα. Ευτυχώς κρατούν λίγο, έρχονται κυρίως το βράδυ. Δάκρυα; Προσπαθώ να μην αφήνω πολλά να τρέξουν. Δυσκολεύομαι να τα συγκρατήσω όταν ακούω μουσική, κάποιες συγκεκριμένες μελωδίες».
