Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για την άνετη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Άρη και για την προσθήκη του Πάρις Λι.
Η σειρά των προημιτελικών των πλέι οφ της Basket League ανάμεσα στους «πράσινους» και τους «κίτρινους» ανήκει ήδη στο παρελθόν και δεν αντέχει στην παραμικρή κριτική. Το μεν «τριφύλλι» ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο για τους αγώνες, με τον «Θεό του πολέμου» να έχει εξαντληθεί από μία απαιτητική σεζόν και να μην κατορθώνει να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός.
Μόνο δύο πράγματα μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από τη δυάδα αναμετρήσεων με την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός ότι ορισμένοι παίκτες του παρουσιάζονται μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο αλλά και τη σοβαρότητα που δείχνει το σύνολο του Γιώργου Βόβορα στο μεγαλύτερο διάστημα των αγώνων, έστω κι αν δεν μπορούν ποτέ να βγουν ασφαλή συμπεράσματα από παιχνίδια με ομάδες πιο αδύναμες.
Το βέβαιο είναι ότι οι «πράσινοι» κέρδισαν χρόνο για να δουλέψουν σκληρά στις προπονήσεις και να προετοιμαστούν κατάλληλα για τη συνέχεια. Προφανώς και δύσκολα θα ανησυχήσουν από τη φοβερή και τρομερή Λάρισα, όμως στο φινάλε της σεζόν δεν θα τους παρουσιαστεί ποτέ ξανά η ευκαιρία για να εργαστούν απερίσπαστοι χωρίς διαδοχικούς αγώνες που δεν επιτρέπουν στα τεχνικά επιτελεία να μεταλαμπαδεύουν όλα όσα θέλουν στους αθλητές τους μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το άλλο θέμα της επικαιρότητας που αφορά το «τριφύλλι», δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από την υπόθεση του Πάρις Λι. Ο Αμερικανός -ο οποίος πριν μερικά χρόνια είχε «κλείσει» στην ΑΕΚ δίχως να έρθει ποτέ τελικά στην Ένωση- έκανε φέτος το βήμα μπροστά στην καριέρα του.
Η σεζόν του ήταν σε γενικές γραμμές πολύ καλή, έχοντας ξεκάθαρο ρόλο στη Μονακό. Δεν ήταν μόνο τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας που τον έφεραν στο προσκήνιο, αυτά ήταν απλά το «κερασάκι στην τούρτα» που τον έκανε γνωστό στους Έλληνες φίλους του μπάσκετ, κυρίως λόγω της «σκυλίσιας» άμυνας που έπαιξε, ειδικά πάνω στον Κώστα Σλούκα.
Τα προσόντα του Λι ταιριάζουν σε αυτό που θέλει να «χτίσει» ο Παναθηναϊκός και φέρουν τη «σφραγίδα» του Αργύρη Πεδουλάκη. Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί από νωρίς, ότι ο 27χρονος θα πρέπει να αποτελεί τον παίκτη που θα έρχεται από τον πάγκο στη θέση «1» για να κάνει τη διαφορά, όπως έκανε συνήθως και στους Μονεγάσκους. Όχι να φορτωθεί μεγαλύτερες ευθύνες από εκείνες που του αναλογούν. Σε περίπτωση που ισχύσει το τελευταίο σενάριο, δεν αποκλείεται σε μερικούς μήνες να δέχεται ήδη τα «πυρά» για την απόδοσή του.
