Με αφορμή τα 53α γενέθλιά του, το Basketa.gr παρουσιάζει έναν από τους συμπαίκτες του Μάικλ Τζόρνταν στη δεύτερη τριετία κυριαρχίας των Σικάγο Μπουλς... Ο λόγος για τον Λουκ Λόνγκλεϊ.
Θεωρήθηκε ο Έντμουντ Χίλαρι του μπάσκετ της Αυστραλίας! Όχι άδικα... Όπως ο Χίλαρι έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία ο οποίος μαζί με τον Σέρπα οδηγό του Τένσινγκ Νοργκέι ανέβηκε στην κορυφή του Έβερεστ στις 29 Μαΐου 1953, έτσι και ο Λόνγκλεϊ έγινε ο πρώτος Αυστραλός ο οποίος ανέβηκε στο μπασκετικό Έβερεστ, κατακτώντας με τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς τα πρωταθλήματα από το 1996 μέχρι και το 1998 και αποτελώντας ένα από τα αγαπημένα παιδιά του κορυφαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, του Μάικλ Τζόρνταν.
Γεννημένος στη Μελβούρνη ένα χειμωνιάτικο πρωινό, είχε φανεί από νωρίς ποια θα ήταν η πορεία που θα ακολουθούσε... Ψήλωνε συνεχώς και στα 16 του χρόνια έπαιζε ήδη για την Εθνική Αυστραλίας U 19, ενώ στα 17 του φόρεσε τη φανέλα των Perth Wildcats για δύο παιχνίδια. Αυτό ήταν, έπρεπε να μετακομίσει στις ΗΠΑ ούτως ώστε να κυνηγήσει το όνειρό του. Έτσι κι έγινε.
Το κολέγιο του Νέου Μεξικού ήταν αυτό που του πρότεινε το καλύτερο πρόγραμμα υποτροφίας κι εκείνος αποδέχτηκε τη συγκεκριμένη πρόταση, ακολουθώντας μάλιστα τις σπουδές του μέχρι και την τελευταία τους χρονιά, χωρίς να βιαστεί να αποφοιτήσει για να μετακομίσει στο ΝΒΑ και να ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο.
Ακόμα κι ως μέλος των Λόμπος του Νέου Μεξικού, στις διακοπές του από το κολέγιο, επέστρεψε στην πατρίδα του και βοήθησε την ημιεπαγγελματική ομάδα Belmont Redbacks να κατακτήσει δύο σερί πρωταθλήματα (1989, 1990) της λίγκας SBL που αφορούσε τη δυτική Αυστραλία.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Παράλληλα με την αγάπη του για το αμερικάνικο μπάσκετ, ο Λόνγκλεϊ δεν ξεχνούσε ποτέ την εθνική ομάδα της χώρας του. Τίμησε τους «Μπούμερς» αρχικά στα 19 του χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, ενώ έπαιξε και στη Βαρκελώνη το 1992... Η ατυχία του χτύπησε την πόρτα το 1996 όταν λόγω προβλήματος τραυματισμού δεν ενίσχυσε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του στους Αγώνες της Ατλάντα, αλλά έκλεισε με υπέροχο τρόπο την πορεία του με το εθνόσημο, συμμετέχοντας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ και τερματίζοντας στην τέταρτη θέση.
Οι «ταύροι», ο Τζόρνταν και όλοι οι άλλοι...
Πίσω στο ντραφτ του 1991, ο Λόνγκλεϊ άκουσε το όνομά του από τον αείμνηστο Ντέιβιντ Στερν, στον αριθμό 7. Ήταν όμως ο δεύτερος σέντερ που επιλέχτηκε πίσω από τον φοβερό και τρομερό Ντικέμπε Μουτόμπο. Οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς τον εμπιστεύτηκαν όμως δεν εντυπωσιάστηκαν από την αρχή της συνεργασίας των δύο πλευρών. Γι' αυτό δεν έκανε μάλιστα με το πρώτο τζάμπολ το ντεμπούτο του με τη φανέλα των «λύκων», αλλά αυτό συνέβη στις 30/11/1991. Με τη Μινεσότα να μην μπορεί να ορθοποδήσει και τον Λόνγκλεϊ να μην δικαιώνει τις προσδοκίες, οι ιθύνοντες του οργανισμού προχώρησαν στην ανταλλαγή του με τον Στέισι Κινγκ των Σικάγο Μπουλς. Ο τελευταίος ήταν σαφώς μεγαλύτερο όνομα έχοντας κατακτήσει τρία πρωταθλήματα με τους «ταύρους» (1991-93), όμως η «ληστεία» είχε γίνει από την ομάδα της πόλης των ανέμων.
Η σεζόν 1994/95 τον βρήκε να ξεκινάει αρχικά από τον πάγκο, όμως ο Φιλ Τζάκσον έπειτα από 55 αγώνες του έδωσε φανέλα βασικού. Και τον δικαίωσε. Εκείνη τη χρονιά το Σικάγο, χωρίς τον «Air» στη σύνθεσή του έχασε στους ημιτελικούς της Ανατολής με 3-1 νίκες από τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ Ο' Νιλ, με τον Αυστραλό σέντερ να κοιτάει στα μάτια το «τέρας» της εποχής. Τα καλά όμως θα άρχιζαν από την επόμενη χρονιά...
Με τη μεγάλη επιστροφή του Τζόρνταν να είναι γεγονός, οι Μπουλς έκαναν επίδειξη δύναμης τερματίζοντας στην κανονική περίοδο με το εντυπωσιακό 72-10 και κατακτώντας το πρωτάθλημα, νικώντας στους τελικούς τους Σιάτλ Σούπερσονικς με 4-2. Το πρώτο δαχτυλίδι ήταν γεγονός για τον Λόνγκλεϊ ο οποίος είχε κυρίως βοηθητικό ρόλο, καθώς η πεντάδα της ομάδας ήταν «τρομακτική».
Στο ξεκίνημα της σεζόν 1996/97 ο Λόνγκλεϊ πρωταγωνίστησε σ' ένα σπάνιο συμβάν. Τραυματίστηκε ενώ έκανε body surfing στην παραλία Χερμόζα του Λος Άντζελες, μετά από μία εκτός έδρας αναμέτρηση των Μπουλς με τους Λέικερς... Εξαιτίας αυτής της ατυχίας, αναγκάστηκε να μείνει εκτός δράσης. Μετά τις πρώτες εβδομάδες, ο Τζόρνταν του τηλεφωνούσε συχνά-πυκνά ζητώντας του να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στην αγωνιστική δράση...
Όπως του εξηγούσε ο «Air», κανείς άλλος δεν μπορούσε να του στήσει τόσο καλά σκριν όπως το έκανε εκείνος... Βέβαια κάποια στιγμή είχε συμβεί κι αυτό...
Το φινάλε των δύο επόμενων σεζόν βρήκε το Σικάγο να κυριαρχεί και να φτάνει σε τρία σερί πρωταθλήματα με την υπογραφή του MJ αλλά και του «Ζεν Μάστερ», Φιλ Τζάκσον...
Ωστόσο το καλοκαίρι του 1998 η φυγή του τελευταίου άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και στην ομάδα δεν έμεινε σχεδόν κανείς, με τον Λόνγκλεϊ να μετακομίζει στην Αριζόνα και τους Φοίνιξ Σανς, με τους «ήλιους» να δίνουν τρεις παίκτες προκειμένου να τον εντάξουν στο έμψυχο δυναμικό τους.
Τα προβλήματα τραυματισμών που είχαν αρχίσει να τον ταλαιπωρούν ακόμα πιο έντονα απ' ό,τι συνέβαινε παλαιότερα φαινόταν ότι θα έβαζαν ημερομηνία λήξης στην καριέρα του αρκετά σύντομα κι αυτό συνέβη τελικά στα 32 του χρόνια, το 2001, όταν μετά από μία σεζόν με τους Νιου Γιορκ Νικς αποφάσισε να βάλει τέλος στην άκρως επιτυχημένη καριέρα του.
Ο Λουκ Λόνγκλεϊ δεν έγινε ποτέ σούπερσταρ όμως αποτέλεσε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο τόσο των Σικάγο Μπουλς όσο και του μπάσκετ της Αυστραλίας, με τον ίδιο να αποτελεί παράδειγμα που αποδεικνύει ότι δεν πετυχαίνουν στη ζωή μόνο τα σπουδαία ταλέντα αλλά και οι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν σκληρά και μένουν προσηλωμένοι στον στόχο τους.
Μέχρι τη σεζόν 2015/16 που τον ξεπέρασε ο Άντριου Μπόγκουτ, ο Λόνγκλεϊ διατηρούσε το ρεκόρ με τους περισσότερους αγώνες Αυστραλού παίκτη στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, ενώ μέχρι σήμερα είναι ο μοναδικός μπασκετμπολίστας από τη χώρα της Ωκεανίας ο οποίος έχει κατακτήσει τρία δαχτυλίδια...
Όχι κι άσχημα δεν νομίζετε;
