Γράφαμε από αυτή εδώ τη στήλη μετά τη θριαμβευτική πρεμιέρα του Ολυμπιακού στη Μόσχα επί της Χίμκι ότι χρειάζεται μεγάλη υπομονή και πως αυτό το διπλό δεν διασφαλίζει για παράδειγμα μια άνετη νίκη επί της Αρμάνι, κάθε άλλο.
Δεν είναι απλή η προσαρμογή σε ένα εντελώς νέο πλάνο και φιλοσοφία (με αλλαγή προπονητή μετά από μια τετραετία) και όταν μάλιστα έχεις αλλάξει τη μισή ομάδα.
Τέτοιες «σφαλιάρες» όπως η χθεσινή με την Αρμάνι θα διαδέχονται εντυπωσιακές βραδιές, εδώ γινόταν αυτό τις εποχές που ο Ολυμπιακός ήταν «δεμένος» ή ακόμα και τις χρονιές που πήρε την ευρωλίγκα.
Η υπομονή είναι αρετή έλεγε ανέκαθεν ο τέως τεχνικός των Ερυθρολεύκων Παναγιώτης Γιαννάκης γνωρίζοντας καλά και ο ίδιος πόσο ανυπόμονος είναι γενικότερα ο Ελληνας οπαδός.
Ομως πέρα από τα της υπομονής, υπάρχουν και κάποια θέματα στην ομάδα που «φωνάζουν» από την περίοδο της προετοιμασίας κιόλας.
Πρώτο και καλύτερο, ο Βασίλης Σπανούλης είναι δεδομένο ότι θα έχει ένα άλλο ρόλο εφέτος, όμως κακά τα ψέμματα παραμένει σε μεγάλο βαθμό το βασικό βαρόμετρο της ομάδας και αν δεν πατάει ο ίδιος καλά σε ένα παιχνίδι (όπως χθες που είχε 1/9 σουτ μεταξύ των οποίων τα περισσότερα χαμένα λέι απ, είτε από βιασύνη είτε και από κούραση) ο Ουίλιαμς-Γκος δεν δείχνει να μπορεί να μπει στα...παπούτσια του μέχρις στιγμής και να καλύψει την κακή μέρα του αρχηγού. Ακόμα και στην οργάνωση, όχι μόνο στην εκτέλεση.
Η απουσία του Στρέλνιεκς (που μαζί με την αποθεραπεία θα χρειαστεί λογικά κοντά στις 2-3 εβδομάδες για να ξαναβρεί το ρυθμό του) είναι κομβική όπως φάνηκε και από τα 2/13 τρίποντα που είχε η ομάδα του Πειραιά και μάλιστα μόνο ο Μάντζαρης σκόραρε έξω από τα 6.75.
Το θέμα του ψηλού έχει γραφτεί και αναλυθεί προ πολλού. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ δείχνει έτοιμος να κάνει το άλμα για το ΝΒΑ και μπορεί εφέτος να κάνει ακόμα και την καλύτερή του χρονιά στον Ολυμπιακό, αλλά δεν μπορεί να βγάλει όλη τη σεζόν έτσι χωρίς άξιο αντικαταστάτη (δεν λέμε για τρίτο ψηλό, αλλά για σχεδόν ισάξια περίπτωση στο να μπορεί να παίξει ακόμα και ένα ποιοτικό ημίχρονο).
Τέλος όσον αφορά το σκοράρισμα, ο Χένρι που ήταν η πρώτη επιλογή του Μπλάτ (και πήγε στην Ούνικς Καζάν του Δημήτρη Πρίφτη) αντικαταστάθηκε από διπλό παίκτη (Τουπάν-Τίμα) χωρίς όμως κανείς από τους δύο να έχει την ικανότητά του στο σκοράρισμα.
Οπως και να έχει επαναλαμβάνουμε ότι η χρονιά είναι μόλις στην αρχή και παίκτες και τεχνικό τίμ έχουν την ευλογία να έχουν δίπλα τους μια διοίκηση με μεγάλη υπομονή. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και ο κόσμος αφήνοντας απερίσπαστη την ομάδα να δουλέψει.
Ο Ολυμπιακός στις δύο μεγάλες εκτός έδρας νίκες του είχε ως βασικό όπλο το χαρακτηριστικό που τον καθιέρωση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Μια άμυνα από ατσάλι την οποία τελειοποίησε την τελευταία τετραετία ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και κράτησε από τα πρώτα παιχνίδια ο πανέξυπνος Ντέηβιντ Μπλάτ, θέλοντας ταυτόχρονα να δώσει περισσότερη ταχύτητα στην ομάδα.
Προφανώς για να ξεκινήσει με 13 πόντους σε επτά λεπτά ο Μίτσοφ (οΤίμα άλλωστε ενδιαφερόταν για το τι θα βάλει μπροστά και άφηνε αεροδιάδρομο στο Σέρβο) εκεί που δεν υπήρχε άλλος παίκτης της Αρμάνι και δεν άφησε τους Πειραιώτες να πάρουν διαφορά η άμυνα είχε πάει απο νωρίς περίπατο στο χθεσινό παιχνίδι.
Οπου ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς μυαλό ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο απόρροια σίγουρα και της κούρασης από τα σχεδόν 10.000 χιλιόμετρα που έκανε η ομάδα στην πρώτη εβδομάδα της σεζόν με τη διαδρομή Αθήνα-Μόσχα-Αθήνα-Χαλκίδα-Αθήνα-Βιτόρια-Αθήνα.
Προτίμησε να πάει σε ένα run & gun ρυθμό που αποτέλεσε βούτυρο στο pane (ιταλικά το ψωμία) των Ιταλών.
Τα συνεχόμενα λάθη (βιασύνη και κούραση που είπαμε) στο δεύτερο μέρος κυρίως έδωσαν ρυθμό στον mvp του αγώνα τον Νέντοβιτς που σημείωσε άλλωστε και τους 18 από τους 20 πόντους του στο τρίτο (11) και τέταρτο (7) δεκάλεπτο.
Πλίν Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη και του εξαιρετικού χθες Μάντζαρη (έχει την ευκαιρία του να διεκδικήσει περισσότερο χρόνο για το μέλλον τώρα που θα λείπει ο Στρέλνιεκς) ουδείς άλλος μπορεί να υπερηφανευτεί ότι έπαιξε άμυνα στους Ερυθρόλευκους.
ΛεΝτέι και Ουίλιαμς –Γκός γνωρίζουν νωρίς νωρίς το «σκληρό» πρόσωπο της Ευρωλίγκα για να δουν και τι τους περιμένει στη συνέχεια. Το αν θα καταφέρουν να ανταποκριθούν είναι σε μεγάλο βαθμό στο χέρι τους.
Ο πρώτος για παράδειγμα δεν είχε μόνο χθες πρόβλημα στην ατομική άμυνα καθώς τον είχε ταλαιπωρήσει και πολύ πιο ποιοτικός (σε σχέση με τον Γκουντάιτις) Σενγκέλια στη Βιτόρια.
Η υπομονή είναι αρετή, αλλά ο Μπλάτ ξέρει ότι έχει πολύ δουλειά μπροστά του. Απλά δεν πρέπει να ξεχνάει ότι με την άμυνα μπορεί να καλύψει ακόμα και κακές βραδιές κομβικών παικτών του.
