Ο Βασίλης Σπανούλης όχι απλά θα έπαιρνε την επιλογή, αν του έδιναν στα πιθανά σενάρια του ντεμπούτου του στον πάγκο της Εθνικής την εξέλιξη αυτών των δύο αγώνων, αλλά μπορεί και να την θεωρούσε την ιδανικότερη όλων. Δύο νίκες, γιατί το αποτέλεσμα μετράει και κανείς δεν το υποτιμάει όταν ειδικά αυτές ουσιαστικά τελειώνουν την υπόθεση πρόκριση στο Ευρωμπάσκετ του 2025 και η δεύτερη πραγματική "προίκα" για την ομάδα που οραματίζεται να φτιάξει.
Η Εθνική άρχισε με νίκη στο, θεωρητικά, δεύτερο πιο δύσκολο παιχνίδι από τα έξι της στον όμιλο, με πρώτο το αντίστοιχο εκτός έδρας με τους Τσέχους. Και συνέχισε με νίκη σε αυτό με τις πιο δύσκολες συνθήκες που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Μείον έξι παίκτες, με τον Λαρεντζάκη μια μέρα πριν από την αναχώρηση, τον Μήτρου - Λονγκ στην τελευταία προπόνηση και τον Κώστα Αντετοκούνμπο στα πρώτα λεπτά του αγώνα της Χάγης. Μια άλλη ομάδα δηλαδή και αυτή... όχι ολόκληρη, με τις δύο τελευταίες ατυχίες να αφορούν σε παίκτες ομάδων και επιπέδου Ευρωλίγκας, σχεδόν χωρίς να έχει βρεθεί ποτέ σε παρκέ μαζί και σίγουρα χωρία να έχει σηκώσει τέτοιο βάρος.
Δυο λόγια τους είπε ο Σπανούλης. «Είσαστε όλοι εδώ γιατί σας πιστεύω και πρέπει να δείξουμε ότι αυτή η ομάδα έχει χαρακτήρα όποιος κι αν πατάει στο παρκέ και είναι διαθέσιμος από όσους έχετε επιλεγεί». Το αν τους... έπεισε ή όχι, φάνηκε στο γήπεδο και όχι μόνο από το αποτέλεσμα. Σίγουρα όμως, το ότι ήρθε και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά σημαντικό γι' αυτούς τους παίκτες που αρκετοί "ντύθηκαν" ξαφνικά πρωταγωνιστές της Εθνικής.
Οι μεγάλες προκλήσεις που έχει σε βάθος διετίας η Εθνική, Προολυμπιακό με ευχή για Ολυμπιακούς και Ευρωμπάσκετ, θέλουν... κόσμο. Ετοιμο να "πολεμήσει" για να είναι εκεί και έτοιμο να προσφέρει και όχι απλά να συμπληρώσει αν φτάσει να είναι εκεί. Από τη χθεσινή 12άδα μπορεί και η μισή να είναι μέχρι το τέλος της φετινής προσπάθειας και πολλοί περισσότεροι είναι στους υπολογίσιμους και τους ελπιδοφόρους της αλλαγής σκυτάλης σε γενιά.
Το να μάθουν όλοι αυτοί να μη συμβιβάζονται, να μην παραδίδονται και εν τέλει να νικάνε, είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη. Σήμερα φαίνεται στη βαθμολογία του ομίλου με το 2-0, αργότερα όμως θα φανεί σε πολλά άλλα και πιο σημαντικά πράγματα.
Η Εθνική σε αυτό το "παράθυρο" δεν σκότωσε κάποιο θηρίο, δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο. Εκανε όμως τη δουλειά της στο απόλυτο, την έκανε με τρόπο που βοήθησε να μπει ένα ακόμα λιθαράκι στη σχέση της με τον κόσμο που όπως φάνηκε στο ΣΕΦ, αλλά και στη Χάγη, παραμένει θεμελιωμένη γερά και αναζητά μια... αναθέρμανση, την έκανε με σημάδια προοπτικής.
Ο Σπανούλης έχει κάνει ξεκάθαρο από την πρώτη του μέρα στην Εθνική ότι όσο σημαντικό είναι στο μυαλό του το μπάσκετ και τα συστήματα, άλλο τόσο και περισσότερο είναι το μυαλό και η ψυχολογία όποιου κινείται πέριξ της Εθνικής. Το "δε θέλω ποτέ να δω μούτρα" ήταν ίσως το πιο απλό και χαρακτηριστικό όσων είπε. Το "μην προσπαθείτε να κάνετε παραπάνω πράγματα, ξέρω τι μπορεί ο καθένας γι' αυτός σας έχω δει, αποδεχτείτε τον ρόλο σας και άντε τον καλά", ήταν ένα ακόμα. Το επιμύθιο όμως ήταν εξ αρχής και παραμένει ένα. «Είσαστε μια φουρνιά με τόσο ταλέντο που μπορεί να κάνει κάτι που θα μείνει στην ιστορία. Οπως έλεγαν για την ομάδα του 1987 και μετά του 2005-6, έτσι να μιλάνε και για του 2024-25. Μην το... πετάξετε».
Η Εθνική λοιπόν, αυτό το "σκάρτο" δεκαήμερο, νίκησε δύο ματς. Κέρδισε όμως πολλά περισσότερα που με τη σωστή... επεξεργασία μπορούν στο όχι μακρινό μέλλον να αποδειχθούν πραγματικό χρυσάφι.
