Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, στο ντεμπούτο του Χρήστου Σερέλη στην άκρη του πάγκου.
Σημαντικές διαφορές στο παιχνίδι των «πράσινων» δεν φάνηκαν και δεν θα μπορούσαν και να υπάρξουν, καθώς ήταν φανερό ότι με μόλις δύο προπονήσεις υπό τις οδηγίες του νέου προπονητή, δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν και πολλά πράγματα. Το μόνο που δεδομένα έγινε αντιληπτό απ' όσους είχαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν το παιχνίδι, ήταν το γεγονός ότι οι παίκτες έμοιαζαν να παίζουν με περισσότερη όρεξη για να νικήσουν.
Κι αυτό μαρτυρά πολλά. Όχι μόνο για τον Ντέγιαν Ράντονιτς ο οποίος είχε χάσει τα αποδυτήρια αλλά και για τη νοοτροπία των αθλητών οι οποίοι απέκτησαν -από μόνοι τους- το... δικαίωμα να μην... σκίζονται. Αν δεν αλλάξει άμεσα αυτό, τότε και στο μέλλον τα ίδια θα συμβαίνουν.
Σίγουρα ο κόουτς Σερέλης προσπάθησε να περάσει κάποια πράγματα στη φιλοσοφία του αλλά είναι αδύνατον να πειστούν παίκτες να προσπαθήσουν στην άμυνα όταν έχουν συνηθίσει να μην το κάνουν. Παράλληλα είναι αδύνατο να μάθουν ορισμένοι άλλοι να σκοράρουν με λέι απ, όταν άπαντες ξεχνούν την αδυναμία τους στο σκοράρισμα ακόμα και σε απλές φάσεις, μόνο και μόνο επειδή κάνουν πολλά πράγματα στο παρκέ.
Αυτό που παραμένει απίστευτο είναι ότι επαγγελματική ομάδα και οι επαγγελματίες παίκτες δεν είναι σε θέση να εκδηλώσουν σωστά έναν αιφνιδιασμό τεσσάρων εναντίον ενός. Αυτό δεν χρειάζεται προπονητής για να το διδάξει αλλά μαρτυρά νοοτροπία -όπως αναφέραμε και παραπάνω-.
Το βέβαιο είναι ότι μόνο για το πρεστίζ παίζει πλέον το «τριφύλλι» και για να διασκεδάσει κάπως τις τραγικές εντυπώσεις που έχει αφήσει μέχρι τώρα και στη φετινή διοργάνωση. Η αλλαγή στην άκρη του πάγκου δεν είναι απλό να φανεί άμεσα και στο παρκέ και το μέλλον θα δείξει τι θα καταφέρει ο Σερέλης. Προς το παρόν υπάρχουν άλλα εννιά παιχνίδια για να ολοκληρωθεί το... μαρτύριο της σταγόνας.
