Να ξεκαθαρίσουμε, η Μύκονος ως οργανισμός μόνο επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί και η όποια ανάλυση γίνεται έχει μόνο αγωνιστικά κριτήρια.
Ο ΑΟΜ από τα τοπικά πρωταθλήματα των Κυκλάδων κατάφερε κάτι πολύ μεγάλο, να κερδίσει δυο ανόδους με ρεκόρ 42-4, υπολογίζοντας και τα περσινά πλέι οφς ανόδου στη National League 1, και μοναδικές ήττες να έρχονται από Μίλωνα και Πανιώνιο.
Την τρέχουσα χρονιά βρέθηκε στην Elite League μέσω wild card, και έχοντας ως εφαλτήριο ένα εξαιρετικό ρόστερ, στιβαρή διοίκηση και ένα κλειστό που μόνο συγχαρητήρια δεχόταν από κάθε αντίπαλη ομάδα που το επισκεπτόταν.
Η γιορτή στις Κυκλάδες θα συνεχιστεί και τη νέα αγωνιστική σεζόν, με τη σταθεροποίηση στην Elite League να αποτελεί εχέγγυο, και να μην είναι πανάκια για μια νεοφώτιστη ομάδα.
Αγωνιστικά ωστόσο, η χρονιά είχε δυο όψεις. Με τον Γιάννη Τζήμα να συνεχίζει από την περσινή σεζόν η Μύκονος ξεκίνησε με 5/5, όντας σε πορεία πρωταθλητισμού.
Ωστόσο, κάποια αρνητικά αποτελέσματα έφεραν στις αρχές Δεκεμβρίου τον Γιώργο Σκαραφίγκα στον πάγκο, με την αποχώρηση του να έρχεται μετά από τέσσερις συνεχόμενες ήττες στις 11 Μαρτίου.
Ο Άγγελος Τσάμης ανέλαβε να καθοδηγήσει τους νησιώτες, στην πρώτη του προσπάθεια, και παίρνοντας πολλά ρίσκα, και όπως φάνηκε το μεγάλο διπλό στο Σχηματαρι με 80-73 ήταν αυτό που κράτησε τη Μύκονο στη κατηγορία.
Για την ιστορία μετά τη μεγάλη νίκη επί του Πανιωνίου με 75-73 στις 10 Φεβρουαρίου η Μύκονος, βάζοντας στην εξίσωση και τη χθεσινή (10/4) ήττα στα play in από τον Παπάγου, είχε ρεκόρ 1-10, ενώ οι τελευταίες έξι ήττες, ανεξάρτητος έδρας ήρθαν με 24,1 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο, φέρνοντας ένα τεράστιο «ουφ» στις τάξεις του συλλόγου που τελείωσε η σεζόν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κύκλος αυτού του ρόστερ έκλεισε και από τη νέα σεζόν ο ΑΟ Μυκόνου έχει τα φόντα να παρουσιαστεί και πάλι πρωταγωνιστής.
