O ατομικός τίτλος σε ένα ομαδικό άθλημα, όπως το μπάσκετ, είναι σημαντικός, δείχνει πράγματα, αλλά πιο σημαντικός ακόμα είναι ο τίτλος που κατακτάς με την ομάδα. Το τρόπαιο, η κούπα, το δαχτυλίδι είναι το παν. Αυτό λένε οι ίδιοι οι αθλητές και δεν έχουμε λόγο να μην τους πιστέψουμε.
Συνήθως οι ατομικοί τίτλοι συνδυάζονται με τους ομαδικούς. Αυτοί που κερδίζουν τους πρώτους, κερδίζουν και τους δεύτερους. Όχι πάντα όμως. Στο ΝΒΑ υπάρχουν τέσσερις περιπτώσεις παικτών, που έκαναν τεράστια καριέρα, κέρδισαν πολλές ατομικές διακρίσεις, έφτασαν στο σημείο να αναδειχθούν ακόμα και MVP της σεζόν, αλλά πρωτάθλημα δεν κέρδισαν. Και σταμάτησαν το μπάσκετ με αυτό τον καημό.
Άλλοι τέσσερις έχουν μεν αναδειχθεί MVP δίχως να κερδίσουν το πρωτάθλημα, όμως εξακολουθούν να παίζουν ακόμα. Επομένως έχουν κι άλλες ευκαιρίες για να φορέσουν τουλάχιστον ένα δαχτυλίδι και να σταματήσουν το μπάσκετ δίχως να κουβαλούν απωθημένα.
ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΑΡΚΛΕΪ
Στα 16 χρόνια της παρουσίας του στο ΝΒΑ ήταν ένας από τους πλέον δημοφιλείς παίκτες παίζοντας με τους Φιλαδέλφεια Σίξερς, τους Φίνιξ Σανς και τους Χιούστον Ρόκετς. Ήταν 11 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας του ΝΒΑ, έπαιξε σε 11 all star games και το 1993 αναδείχθηκε MVP της σεζόν. Ήταν τότε που οδήγησε τους Σανς στους τελικούς, τους μοναδικούς τελικούς που έπαιξε σε όλη του την καριέρα. Η ομάδα του Φίνιξ πάλεψε πολύ, ο Μπάρκλεϊ έδωσε τα πάντα για να πάρει το πολυπόθητο τρόπαιο, όμως οι Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν ήταν ασυναγώνιστοι. Επικράτησαν με 4-2 νίκες και άφησαν τον "Σερ Τσαρλς"... άτιτλο.
ΚΑΡΛ ΜΑΛΟΟΥΝ
Αν προσπαθησει να μετρήσει κανείς όσα κατάφερε στα 19 χρόνια που έπαιξε στο ΝΒΑ (τα 18 εξ αυτών στους Γιούτα Τζαζ), θα πάθει ίλιγγο. Έντεκα φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, 14 φορές all star, δύο ολυμπιακά μετάλλια με τις ΗΠΑ, δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ, δύο φορές MVP της σεζόν, το 1997 και το 1999. Ένα μόνο πράγμα δεν κέρδισε. Το πρωτάθλημα.
Το 1997 και το 1998 έφτασε στους τελικούς με τους Τζαζ, αλλά και τις δύο φορές ο Μάικλ Τζόρνταν και οι Μπουλς ήταν αυτοί που κέρδισαν. Στη δύση της καριέρας του και θέλοντας απεγνωσμένα να κερδίσει ένα πρωτάθλημα πήγε στο L.A. και φόρεσε τη φανέλα των Λέικερς, ποντάροντας στον Κόμπι Μπράιαντ. Όμως, παρότι έφτασε για τρίτη φορά στους τελικούς, απέτυχε και πάλι. Οι Πίστονς επικράτησαν με 4-1, κέρδισαν αυτοί τον τίτλο του 2004 και ο "Ταχυδρόμος" αποσύρθηκε από την ενεργό δράση δίχως ούτε ένα δαχτυλίδι στα δάχτυλά του.
ΑΛΕΝ ΑΪΒΕΡΣΟΝ
Ο... ποκοπίκος με το απύθμενο μπασκετικό θράσος και την τρομερή σταυρωτή ντρίπλα, με την οποία σώριαζε στο έδαφος και εξευτέλιζε όποιον τολμούσε να τον μαρκάρει, ήταν ένας από τους κορυφαίους σκόρερ που ανέδειξε ποτέ το ΝΒΑ. Κέρδισε τέσσερις φορές το βραβείο του πρώτου σκόρερ, έπαιξε 11 φορές σε all star game, ήταν τρεις φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, ενώ το 2001 αναδείχθηκε MVP της σεζόν οδηγώντας τους Σίξερς στους τελικούς των πλέι οφ για πρώτη φορά μετά το 1983. Όμως εκεί οι Λέικερς των Κόμπι Μπράιαντ και Σακίλ Ο'Νιλ αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Επικράτησαν με 4-1 νίκες και ο Άιβερσον δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τη μοναδική ευκαιρία του για έναν τίτλο. Έμεινε 10 χρόνια στη Φιλαδέλφεια, μετά πήγε σε Ντένβερ, Ντιτρόιτ και Μέμφις, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να παίξει σε άλλον τελικό.
ΣΤΙΒ ΝΑΣ
Έπαιξε 18 χρόνια στο ΝΒΑ, από τα οποία τα 15, τα πιο μεστά και παραγωγικά του δηλαδή, τα μοίρασε ανάμεσα σε Φίνιξ και Ντάλας. Αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους πλέι μέικερ που έχουν περάσει ποτέ από τα γήπεδα της λίγκας κερδίζοντας πέντε φορές τον τίτλο του καλύτερου πασέρ του πρωταθλήματος, παίρνοντας μέρος τρεις φορές στην καλύτερη πεντάδα και μετρώντας οκτώ συμμετοχές σε all star game. Στο απόγειο της καριέρας του αναδείχθηκε δύο διαδοχικές φορές MVP του πρωταθλήματος (2005, 2006) οδηγώντας τους Σανς ισάριθμες φορές στους τελικούς της Δύσης, αλλά τίτλο δεν κατάφερε να κερδίσει. Δεν μπόρεσε καν να διεκδικήσει, αφού δεν ευτύχησε να παίξει ποτέ σε τελικούς των πλέι οφ. Ούτε όταν, στη δύση της καριέρας του, πήγε στους Λέικερς, οι οποίοι ωστόσο τότε (2012) είχαν αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα.
ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
ΝΤΕΡΙΚ ΡΟΟΥΖ
Θα τον συνοδεύει για πάντα ένα τεράστιο και αναπάντητο ερωτηματικό: πού θα μπορούσε να φτάσει και πόσα θα μπορούσε να έχει κερδίσει αν δεν ήταν τόσο άτυχος, αν δεν κατέστρεφε μέσα σε μία διετία και τα δύο του γόνατα; Μπήκε φουριόζος στο ΝΒΑ ως επιλογή των Μπουλς στο νούμερο 1 του ντραφτ του 2008 και στο τέλος εκείνης της σεζόν (2008-09) αναδείχθηκε ρούκι της χρονιάς. Δύο χρόνια αργότερα κι αφού προηγουμένως είχε μονιμοποιηθεί στο all star game, πήγε μόνος του τους Μπουλς στους τελικούς της Δύσης. Εκεί έχασαν μεν από τους Χιτ των ΛεΜπρόν, Ουέιντ και Μπος, όμως ο Ρόουζ αναδείχθηκε MVP και μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος.
Την επόμενη σεζόν (2011-12) έπαιζε ακόμα καλύτερα, όμως στο εναρκτήρια παιχνίδι των πλέι οφ υπέστη ρήξη χιαστών στο αριστερό γόνατο. Έχασε μία ολόκληρη σεζόν και μόλις επανήλθε έκοψε το μηνίσκο του δεξιού του γονάτου! Αυτοί οι δύο τραυματισμοί τον τσάκισαν. Δεν μπόρεσε έκτοτε να ξαναβρεί τον εαυτό του. Έφυγε από το Σικάγο, πέρασε από Νέα Υόρκη, Κλίβελαντ, Μινεσότα, φέτος έπαιξε στους Πίστονς, αλλά δεν είναι ο Ντέρικ Ρόουζ που γνωρίσαμε.
ΡΑΣΕΛ ΟΥΕΣΤΜΠΡΟΥΚ
Ο μάστερ των τριπλ νταμπλ έκανε πράματα και θάματα τα 11 χρόνια που έμεινε στους Θάντερ, οι οποίοι τον επέλεξαν στο νούμερο 4 του ντραφτ του 2008. Βγήκε δύο φορές πρώτος σκόρερ, άλλες δύο φορές πρώτος στις ασίστ, έχει παίξει εννέα φορές σε all star game, ήταν δύο φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας και το 2017, όταν πια είχε φύγει από την ομάδα ο Ντουράντ, αναδείχθηκε MVP του πρωταθλήματος τελειώνοντας τη σεζόν με τριπλ νταμπλ σε μέσους όρους (31,6π., 10,7ρ., 10,4ασ.)! Παρ' όλα αυτά, στα πλέι οφ δεν μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από τον πρώτο γύρο, καθώς οι Ρόκετς απέκλεισαν τους Θάντερ.
Με την ομάδα της Οκλαχόμα Σίτι πάντως ο Ουέστμπρουκ έχει παίξει τρεις φορές στους τελικούς της Δύσης και άλλη μία στους τελικούς των πλέι οφ. Το 2012 έχασε από τους Χιτ του ΛεΜπρόν και του Ουέιντ, όμως αυτή ήταν η μοναδική ευκαιρία του να διεκδικήσει έναν τίτλο. Μέχρι σήμερα, που ξαναβρήκε τον Τζέιμς Χάρντεν στους Ρόκετς και ελπίζει ότι μαζί του θα φορέσει κάποια στιγμή το πολυπόθητο δαχτυλίδι.
ΤΖΕΪΜΣ ΧΑΡΝΤΕΝ
Ξεκίνησε την καριέρα του στους Θάντερ, αλλά από το 2012, οπότε πήγε στο Χιούστον, αναδείχθηκε σε μία από τις πλέον... φονικές μηχανές, που έχουν εμφανιστεί ποτέ στα γήπεδα του ΝΒΑ. Τις δύο τελευταίες σεζόν έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, πέρυσι μάλιστα με τον ασύλληπτο μέσο όρο των 36,1 πόντων ανά αγώνα! Έχει βγει άλλη μια φορά καλύτερος πασέρ, έχει υπάρξει πέντε φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας κι έχει παίξει οκτώ φορές στο all star game. Πρόπερσι αναδείχθηκε MVP του πρωταθλήματος, καθώς οδήγησε τους Ρόκετς στην πρώτη θέση στην κατάταξη του ΝΒΑ στην κανονική περίοδο με το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία τους (65-17). Στα πλέι οφ έφτασε μέχρι τους τελικούς της Δύσης, όπου οι Ρόκετς έχασαν στο έβδομο παιχνίδι από τους Ουόριορς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ
Για τον Γιάννη τα ξέρετε, να μην τα πολυλέμε. Από το 2013, που φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα των Μπακς ως η επιλογή τους στο νούμερο 15 του ντραφτ, παίζει κάθε χρόνο όλο και καλύτερα και μαζί του βελτιώνονται και οι Μπακς, οι οποίοι από την ανυποληψία έχουν φτάσει πλέον να θεωρούνται φαβορί για τον τίτλο. Πέρυσι ο Γιάννης σάρωσε τα πάντα, καθώς αναδείχθηκε MVP, μέλος της καλύτερης πεντάδας και μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας, όμως η πρώτη σοβαρή απόπειρά του να διεκδικήσει το δαχτυλίδι δεν στέφθηκε με επιτυχία. Οι Μπακς έφτασαν ως τον τελικό της Ανατολής, όπου υπέκυψαν στους μετέπειτα πρωταθλητές Ράπτορς. Φέτος ο Γιάννης έπαιζε ακόμα καλύτερα από πέρυσι, οι Μπακς προέλαυναν, αλλά ο κορωνοϊός δεν μας άφησε να δούμε τι θα γινόταν στο τέλος...
