Η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ δίνουν άλλη διάσταση στο Final Four του Βελιγραδίου με τον αποψινό τους (19/5, 22:00) «εμφύλιο» και το Basketa.gr παρουσιάζει το δεύτερο ημιτελικό σε άλλη μια «ταυρομαχία».
Ένα Final Four έχει πάντοτε μια διαφορετική αίσθηση, ειδικά όταν συναντώνται μεταξύ τους δύο ομάδες από την ίδια χώρα. Οι παλμοί ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο, η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο και οι Έλληνες, η αλήθεια είναι, το γνωρίζουμε αρκετά καλά, καθώς ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν τις δικές τους «μάχες» σε ξένο έδαφος στο παρελθόν.
Αυτή την φορά, όμως, είναι ξανά η σειρά δύο εκ των πιο εμπορικών ομάδων του πλανήτη, ώστε να συνεχίσουν τη δική τους πάλη, γράφοντας το 31ο μεταξύ τους παιχνίδι στο Βελιγράδι και τη Stark Arena. Κλείνοντας το πρόγραμμα της ημιτελικής ημέρας στη σερβική πρωτεύουσα, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ ετοιμάζονται να προσφέρουν έναν «εμφύλιο», όπως ακριβώς όλοι τον περιμένουν.
Κι αν ενδεχομένως περιμένετε «σόου» και ισπανική «φλόγα», καλό είναι να το ξεχάσετε. Ας είμαστε έτοιμοι, καλύτερα, για μπόλικο «ξύλο» και μάχη μέχρι τελικής πτώσης, με τις «μηχανές» να είναι προγραμματισμένες για έναν τέτοιου είδους «πόλεμο». Το Basketa.gr παρουσιάζει τα δεδομένα του τελικού και τη σπουδαία τους προϊστορία.
Κωδικός: Νίκολα
Αν έπρεπε να συγκεντρώσουμε το παιχνίδι γύρω από έναν πιο σημαντικό παράγοντα, αυτός δίχως αμφιβολία θα ήταν ο Νίκολα Μίροτιτς. Οι λόγοι είναι περισσότεροι από τον απλούστερο, που φυσικά αφορά το γεγονός πως πρόκειται για τον MVP της σεζόν στην Ευρωλίγκα, μόνο που ο τίτλος αυτός πρέπει να σημειωθεί, ότι αφορά την κανονική περίοδο.
Εδώ και αρκετά χρόνια, λοιπόν, έχει αναπτυχθεί βάσιμα η θεωρία, ότι οι κρίσιμες στιγμές δεν είναι… ακριβώς το φόρτε του. Όσο ταλέντο κι αν έχει ο Μαυροβούνιος «άσος», που αγωνίζεται για την Εθνική Ισπανίας, τόσο πιο δύσκολα αποδεικνύονται τα πράγματα για τον ίδιο, όταν στα παιχνίδια «ζωής και θανάτου» καλείται να ανταποκριθεί στη σκληρότητα, με την οποία τον «βασανίζουν» οι αντίπαλοί του.
Αυτός είναι ίσως και ο βασικός λόγος, που ο Μίροτιτς χρειάζεται αρκετούς συμπαραστάτες, ώστε να «ξεκλειδωθεί». Η δημιουργία του Καλάθη, η εκτέλεση του Λαπροβίτολα, του Κούριτς, του Αμπρίνες, του Χίγκινς και του Γιοκουμπάιτις στην περιφέρεια, με τον τελευταίο δε να αποτελεί «πολυεργαλείο» για τον Γιασικεβίτσιους στις δύο πλευρές, καθώς και η πολυπλοκότητα σε ένα συνδυασμό ποιότητας και σκληράδας των Μαρτίνεθ, Σμιτς, Χέις, Οριόλα, Σανλί και Ντέιβις, είναι όλα αυτά τα στοιχεία, που μπορούν να βοηθήσουν τον ηγέτη, που θέλει ο Λιθουανός τεχνικός να αναδείξει, ώστε επιτέλους να πραγματοποιήσει μια εμφάνιση, που περιμένουν από την πλευρά του.
Η Ρεάλ, από την άλλη πλευρά, θα επιστρατεύσει κάθε δύναμη εναντίον του Μίροτιτς, στην προσπάθεια να τον περιορίσει κι έχει όλα τα «όπλα» να το κάνει. Ο ικανός και στο μακρινό σουτ Γκουέρσον Γιαμπουσέλε μοιάζει να είναι ο πιο πιθανός παίκτης να τον αναλάβει, αν και υπάρχουν πολλοί αυτοί, που μπορούν να κάνουν… βάρδιες στον Μαυροβούνιο, με τον Λάσο να έχει μια γεμάτη ρακέτα με Τόμπκινς, Ράντολφ, Πουαριέ και Ταβάρες, κάτι που ενδεχομένως είναι και το πιο μεγάλο στοίχημα των «Μπλαουγκράνα».
Από την άλλη, το ίδιο ισχυρή και πλήρης είναι και η περιφέρεια, επιβεβαιώνοντας μέχρι την κρίση της «Βασίλισσας», ότι μαζί με την «Μπάρτσα» ήταν οι δύο καλύτερες ομάδες. Ο Γιουλ, ο Κοζέρ, ο Ρούντι και ο Χάνγκα είναι παίκτες με σπουδαία εμπειρία και, πέραν της δεδομένης τους ποιότητας, έχουν οτιδήποτε χρειάζεται, για να δώσουν τον τόνο στους υπόλοιπους, με τον Γκος να δίνει έναν πιο απρόβλεπτο χαρακτήρα.
Τα Final Four είναι… βασιλικά
Οι δύο ομάδες, όπως αναφέραμε νωρίτερα, έχουν στην Ευρώπη μια εξίσου πλούσια ιστορία με 30 παιχνίδι ανάμεσά τους. Η Μπαρτσελόνα είναι κι αυτή, που διαθέτει ένα ελαφρύ προβάδισμα με 16 νίκες έναντι 14 της Ρεάλ, ενώ έχουμε παρακολουθήσει «Clasico» σε αρκετές περιπτώσεις, όπου κρινόταν ένας τίτλος ή και η είσοδος στο Final Four της διοργάνωσης.
Το 2006, αρχικά, οι δυο τους… τα είχαν πει στα playoffs με τις δύο νίκες τότε να δίνουν πρόκριση. Το πλεονέκτημα έδρας ανήκε στους Καταλανούς, οι οποίοι και το εκμεταλλεύτηκαν στο «Παλαού Μπλαουγκράνα», με το 76-70 υπέρ τους στον τρίτο αγώνα να τους δίνει το εισιτήριο για την Πράγα. Το 2010, δε, ήταν η «ισοπεδωτική» τους χρόνια, όπου τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να τους σταθεί «εμπόδιο», με την αρμάδα του Τσάβι Πασκουάλ να περνά στα τέσσερα παιχνίδια με συνολικό σκορ στο 3-1 και το 84-78 στο Game 4 να τους στέλνει τότε στο Παρίσι για το δεύτερο τίτλο της ιστορίας τους.
Από εκείνο το σημείο, όμως, το… χαρτί αλλάζει και η Ρεάλ μετά την πρόσληψη του Πάμπλο Λάσο γίνεται επί της ουσίας το αφεντικό εντός κι εκτός συνόρων. Στον ημιτελικό του Λονδίνου το 2013 και μέσα από ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, η Ρεάλ καταφέρνει να περάσει στον τελικό με 74-67, αν και στον τελικό θα βρει τον Ολυμπιακό και θα ηττηθεί με την «κατοστάρα», που έφερε το back to back στους «ερυθρολεύκους». Έναν χρόνο αργότερα θα ξαναχάσει, μάλιστα, τον τίτλο, αφού πρώτα «διαλύσει» την «αιώνια» της αντίπαλο με το εμφατικό 100-62.
Αν, πάντως, πιστεύετε σε… κατάρες, μπορεί και το κακό να τριτώσει και για τις δύο ομάδες, προχωρώντας σε αυτό το ρυθμό. Αμφότεροι θέλουν να «σπάσουν» τη δική τους, για να γράψουν ιστορία. Ο ένας για το 11ο, ο άλλος για το 3ο…
