Οι Μιλγουόκι Μπακς «πυροδότησαν» τη «βόμβα» της χρονιάς στο ΝΒΑ με την απόκτηση του Ντέιμιαν Λίλαρντ και το Basketa.gr αναλύει το τι σημαίνει αγωνιστικά η πολλαπλή μετακίνηση παικτών ανάμεσα σε τρεις ομάδες για τα «Ελάφια» και το αν πράγματι θα τους βοηθήσει στο να γίνουν φαβορί για το δαχτυλίδι.
Οι Μιλγουόκι Μπακς το αποφάσισαν και «πάτησαν το κουμπί». Έριξαν τη «βόμβα» της χρονιάς στο ΝΒΑ, φέρνοντας τον Ντέιμιαν Λίλαρντ δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ανταποκρινόμενοι στην απαίτηση του ηγέτη τους να... βρουν τρόπο να του αποδείξουν, ότι μπορούν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί για τον τίτλο, ειδάλλως θα σκεφτόταν σοβαρά να τους αποχαιρετήσει στο μέλλον.
Και πάνω, που άρχισαν να υφαίνονται τα σενάρια για πιθανή ανταλλαγή του «Greek Freak», ξάφνου η μεγάλη κίνηση έρχεται από τα «Ελάφια». Το ρολόι της «Dame Time» θα χτυπά πλέον στο Ουισκόνσιν πλάι στον Έλληνα σούπερ σταρ, τον Κρις Μίντλετον και όχι μόνο, δημουργώντας υποσχέσεις για κάτι σπουδαίο στην νέα σεζόν του ΝΒΑ.
Η ανταλλαγή που πραγματοποιήθηκε, φυσικά, αλλάζει τον «χάρτη» του ΝΒΑ, κυρίως για τις τρεις εμπλεκόμενες ομάδες, ήτοι την νυν ομάδα του Λίλαρντ (Μπακς), την πρώην (Μπλέιζερς), αλλά και τους Σανς, που επίσης επωφελήθηκαν της πολλαπλής μετακίνησης, η οποία προκλήθηκε με κύριο αντικείμενο τον «Dame». Αυτό σημαίνει, επίσης, πως πολλά αλλάζουν για το σύνολο του Άντριαν Γκρίφιν. Είναι, όμως, αυτό που χρειαζόταν για να φτάσει ξανά στο δαχτυλίδι; Το Basketa.gr αναλύει.
Η... άρνηση του Χόλιντεϊ, το πολλαπλό «πυροβολικό» και το στοίχημα καριέρας του Λίλαρντ
Ένα από τα βασικά σημεία αυτής της ανταλλαγής, μεταξύ άλλων, είναι και η μετακίνηση του Τζρου Χόλιντεϊ στο Πόρτλαντ. Ενός παίκτη, που τόσο με τις ικανότητές του επιθετικά όσο και με την αξιοπιστία του αμυντικά, λειτουργούσε σαν ιδανικό συμπλήρωμα του Γιάννη, μαζί με τον Κρις Μίντλετον, ειδικά στη σεζόν όπου οι Μπακς πανηγύρισαν το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας τους.
Τα στατιστικά του ορίζουν με απόλυτο τρόπο το πώς συνέβαλε στο παιχνίδι της ομάδας του, συνεισφέροντας την τελευταία σεζόν με 19.3 πόντους, 5.1 ριμπάουντ, 7.4 ασίστ και 1.2 κλεψίματα ανά αγώνα σε αριθμούς πολύ γεμάτους, όπως και κάθε χρόνο. Το Μιλγουόκι, επιλέγοντας την εν λόγω ανταλλαγή, αφήνει σημαντικά στοιχεία από το παιχνίδι του στα τελευταία χρόνια, όπως το υιοθετούσε ιδίως ο Μάικ Μπουντενχόλζερ, για να στρέψει την προσοχή του σε ένα πιο επιθετικό χαρακτήρα.
Τα νούμερα του Λίλαρντ επίσης είναι χαρακτηριστικά. Στην τελευταία του σεζόν σημείωσε τους περισσότερους πόντους της καριέρας του κατά μέσο όρο με 32.2, έχοντας παράλληλα 4.8 ριμπάουντ και 7.5 ασίστ ανά παιχνίδι. Οι 7.5 ασίστ μπορεί να τον καταδεικνύουν ως σπουδαίο δημιουργό, ωστόσο σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στη διαφορετική αντιμετώπιση, που υπάρχει στην κανονική περίοδο του ΝΒΑ, ανεβάζοντας τα νούμερα του κάθε σούπερ σταρ. Ένα εξαίρετο παράδειγμα είναι η σεζόν 2019-2020, όταν ενώ στην κανονική περίοδο σημείωσε οκτώ ασίστ ανά αγώνα, εντούτοις στα playoffs είχε σχεδόν τις μισές με 4.3 ανά παιχνίδι.
Οι Μπακς, λοιπόν, μετατρέπονται σε φύσει επιθετική ομάδα, καθώς οι πάνω από 30 πόντους, που θα φέρει με τη μεταγραφή του ο Λίλαρντ, θα προστεθούν στους 31.1 του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τους 15.1 του Κρις Μίντλετον και τους 15.9 του Μπρουκ Λόπες. Η ποικιλότητα του παιχνιδιού τους, όμως, τίθεται ως ένα ερώτημα, όταν ο Γιάννης εκτός από πρώτος σκόρερ, υπήρξε παράλληλα πρώτος ριμπάουντερ με 11.8 ριμπάουντ και δεύτερος δημιουργός με 5.7 ασίστ ανά παιχνίδι. Πίσω του στη δεύτερη κατηγορία βρέθηκε με 9.6 ριμπάουντ ο Μπόμπι Πόρτις, ενώ ο Χόλιντεϊ βρέθηκε μπροστά του στον τομέα των ασίστ. Την ίδια στιγμή, τα στατιστικά παικτών σαν τον Τζέι Κράουντερ και τον Πατ Κόνατον, που πρέπει να βγουν μπροστά σε ένα ενδεχόμενα πιο κοντρολαρισμένο παιχνίδι, το οποίο θα χρειαστεί σε στιγμές, δε... θαμπώνουν κιόλας.
Μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να μπει και η παράμετρος για το πώς θα μοιραστούν οι ρόλοι, όταν ακόμη και με την παρουσία του Μαλίκ Μπίσλεϊ, ο παράγοντας του σκοραρίσματος γίνεται ζωτικής σημασίας για τους Μπακς. Πρέπει να αποσαφηνιστεί, δηλαδή, ποιος θα αναλάβει το μεγαλύτερο «βάρος» και ποιοι οφείλουν να τον πλαισιώσουν. Αν, δηλαδή, ο Γιάννης θα συνεχίσει να έχει την προτεραιότητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ή θα δεχθεί να κάνει όσα δεδομένα μπορεί και εκτός σκοραρίσματος, αφήνοντας τη συγκεκριμένη δουλειά στον... ειδικό Λίλαρντ, με τους Μίντλετον, Λόπες, Μπίσλεϊ και όποιον άλλο μπορέσει να συμβάλει, να τον συμπληρώνουν στον τομέα της εκτέλεσης.
Με αυτό τον τρόπο, η ανάγκη ανάδειξης και άλλων αρετών στο παιχνίδι των Μπακς, για να φτάσουν στον τίτλο, αποτελεί άμεση προτεραιότητα. Το σκοράρισμα μονάχα δε θα τους πάει πολύ μακριά και μένει να φανεί, αν παίκτες σαν τον Κράουντερ, τον Κόνατον, τον Πόρτις, ακόμη και όσους έρθουν από τα βαθύτερα του πάγκου, μπορούν να προσφέρουν αυτό το «χαμαλίκι», που θα χρειαστεί ειδικά σε πιο κλειστά παιχνίδια, ή όταν υπάρξει απαραίτητη ανάγκη συνδυασμού του δεδομένου επιθετικού ταλέντου με μια άμυνα, που στα κρίσιμα θα δώσει λύσεις. Θετική θα είναι, επίσης, η συμβολή τους για την πρόσθεση του απρόβλεπτου στην «εξίσωση», όταν όλοι θα περιμένουν τους... συνήθεις υπόπτους.
Για να γίνουν όλα αυτά πράξη, ωστόσο, το απαραίτητο είναι η προσαρμογή του Λίλαρντ σε μια ομάδα, που διεκδικεί ανοικτά τον τίτλο. Τόσα χρόνια αγωνιζόταν σε μια ομάδα, που δεν μπορούσε να καταφέρει τίποτα άλλο, από το να βρίσκεται στη σκιά των ισχυρών της Δύσης, ενώ κορυφαίος συμπαίκτης του όλα αυτά τα χρόνια μάλλον ήταν ο Σι Τζέι ΜακΚόλουμ και όχι... ο Ντουράντ, ο Τόμπσον ή ο Ντέιβις, όπως είχαν τη σχετική πολυτέλεια υπερπαίκτες σαν τον Κάρι ή τον Λεμπρόν. Η απόδοσή του στα playoffs, πάντως, ποτέ δεν επαρκούσε για να έρθει η υπέρβαση για τους Μπλέιζερς, μα ούτε δικαιολογούσε και τον ενθουσιασμό από τις εμφανίσεις του νωρίτερα στην κανονική περίοδο.
Με λίγα λόγια, ο Λίλαρντ έχει ένα «διπλό» στοίχημα. Από τη μία πλευρά οφείλει να κερδίσει τη θέση του σε ένα σύνολο, που δε θα έχει αγωνιστικά καμία δικαιολογία να μην πετύχει τους στόχους του. Από την άλλη, επίσης, χρειάζεται με τη σειρά του να αποδείξει πως δεν υφίσταται διαφορά στην απόδοσή του ανάμεσα στην κανονική περίοδο και τα playoffs, όντας ικανός να κατευθύνει, μαζί με τους υπόλοιπους, τους Μπακς στο δρόμο για το όνειρο.
Οι Μπακς, λοιπόν, αποφάσισαν λίγο πριν από την έναρξη της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ να αλλάξουν το DNA τους. Να αποτάξουν αυτό που είχαν μέχρι πρόσφατα, με τις ευλογίες του ηγέτη τους, και να... δώσουν ρέστα. Και μένει να φανεί στην πράξη, αν ισχύει αυτό που λένε για τους τολμηρούς...
