Οσοι παρακολούθησαν εξ αρχής την προεκλογική περίοδο των αρχαιρεσιών της ΕΟΚ με γνώση προσώπων, σωματείων και καταστάσεων, με επαφή με την πραγματικότητα και όχι με το… τικ τοκ και με ονειροκρίτες, είχαν ένα βασικό ερώτημα. Το αν η παράταξη «Πρώτα το μπάσκετ» θα κατάφερνε να εκλέξει έστω έναν υποψήφιο στη διοίκηση.
Στην πορεία προστέθηκε και ένα ακόμα ερώτημα. Πόσο… πιο κάτω μπορούσαν να φτάσουν ορισμένοι στις μεθόδους που επινόησαν για να αλλάξουν τη μοίρα τους. Είχε τελικά πολύ κάτω.
Να αρχίσουμε από τα βασικά. Οι περίπου 800 έχοντες δικαίωμα ψήφου, είναι σωματεία μπάσκετ. Που σημαίνει ότι η επαφή μαζί τους πείθει ή όχι για το πλάνο σου και το όποιο παρελθόν σου για το ποιόν σου. Η διοίκηση του Βαγγέλη Λιόλιου με το εντυπωσιακό 78% που απέσπασε στη διαδικασία, φαίνεται ότι και με την πολιτική των τριών χρόνων ικανοποίησε τα σωματεία και με όσα τους εξέθεσε για τη συνέχεια τα έπεισε για το όραμά της.
Οποιος παρακολουθούσε με τους όρους που προαναφέραμε την προεκλογική περίοδο, ήξερε ότι ο νυν πρόεδρος και οι συνεργάτες του επένδυσαν στην επαφή με τα σωματεία, τον διάλογο, την ανταλλαγή προβληματισμών και την ανάλυση ενός πλάνου για το μέλλον.
Η «αντιπολίτευση», που δεν ήταν και… συμπαγέστατος συνδυασμός με απόλυτα αρμονικές σχέσεις, αλλά είχε όψιμες «λυκοφιλίες» και… ξαφνικές προσθήκες, επένδυσε σε άλλα. Σε ένα πρόγραμμα που υποσχόταν… γεφύρια και ποτάμια και το ρεαλιστικό του κόστος έφτανε στα 9 εκατομμύρια ευρώ (!), σε… Δήμαρχους και ποδοσφαιρικούς παράγοντες, σε υπερπροβολή μέσω σύγχρονων μέσων, με άπειρου κάλλους βιντεάκια που είχαν από φυσικούς ήχους αυτοκινήτων, μωρών, θάλασσας και άλλα να καλύπτουν αυτούς που μιλούσαν μέχρι ορθογραφικά λάθη και άλλα της ελληνικής γλώσσας σαν τον περίφημο… επικεφαλή (το ς άργησε να ενταχθεί), και κυρίως με επιχείρηση «δολοφονίας χαρακτήρων» αλλά μέσα από επιεικώς ανυπόληπτα μέσα, στην πλειοψηφία τους.
Στοχοποιήθηκαν ευθέως άνθρωποι, τόσο σε προφορικό λόγο όσο και σε γραπτό. Στις όποιες δια ζώσης επαφής πέρα από το… ατράνταχτο επιχείρημα «εμείς έχουμε παίξει μπάσκετ», λες και οι ομάδες έψαχναν να καλύψουν ρόστερ ή να βρουν προπονητή, υπήρχαν μόνο συνεχή «κατηγορώ» για τη διοίκηση. Μέχρι και με τους παίκτες και τους προπονητές κατάφεραν να βρεθούν απέναντι σε αυτή τη διαδικασία, μετά την πρώτη εκδήλωση – παρουσίαση, εκείνη που ήταν όλοι γιατί ακολούθησε και μία στη Θεσσαλονίκη που…έλειπε κόσμος.
Είδαν το… ημίφως της δημοσιότητας χυδαία δημοσιεύματα που ακροβατούσαν στα όρια της νομιμότητας, αλλά ημίφως, αφού πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων, τα μέσα που τα «φιλοξενούσαν» ήταν… λαθρόβια μπλογκ και περιθωριακά σάιτ τα οποία είτε διαβάζουν μόνο οι συγγραφείς είτε όσοι τα ξέρουν απεχθάνονται την ύπαρξή τους. Ακόμα και κάποιες… προμελετημένες συνεντεύξεις που δόθηκαν σε σοβαρά μέσα, δεν μπορούσαν να κρύψουν την τοξικότητα και τον διχαστικό λόγο, κακό θα έκαναν ακόμα κι αν αυτές οι εκλογές γίνονταν με βάση την προβολή και την επικοινωνία και όχι την ουσία.
Πέραν της χυδαιότητας, είχε και πλάκα αυτή η προσπάθεια ενίοτε. Όπως τότε που δόθηκε «φασόν» και μπήκε αυτολεξεί στα προαναφερθέντα μέσα ένα κείμενο για την… ανατροπή του σκηνικού και την παράσταση νίκης της «αντιπολίτευσης» που... αποκάλυψε ένστικτο ρεπόρτερ μπασμένων στα κόλπα, μένει να δούμε τώρα ποιος θα αποσπάσει το Πούλιτζερ της χρονιάς.
Η «κοινωνία του μπάσκετ» έκρινε και το έκανε με εκκωφαντικό τρόπο. Μια διοίκηση που επέδειξε έντονη δραστηριότητα και έργο στην πρώτη της θητεία, ετοιμάζεται για τη συνέχεια, με ισχυρή «προίκα» το εντυπωσιακό υπέρ της αποτέλεσμα. Το οποίο «γιγαντώθηκε» από την πολύμηνη επαφή με τα σωματεία στην τελική ευθεία, αντί για την «παγίδα» του να «τσιμπήσει» στα χτυπήματα κάτω από τα μέση και να ρίξει νερό στον μύλο της λάσπης.
Υ.Γ. Είναι ελπίδα πολλών, ότι αυτοί που τριγύριζαν τάζοντας… σωβρακοφανέλες με αντάλλαγμα ψήφους, ήταν αυτόκλητοι και δεν εντάσσονταν σε κάποια οργανωμένη στρατηγική. Ηταν… άθλος ότι παρά το δέλεαρ δεν έπεισαν κανέναν. Ηταν και κρίμα για όσα στελέχη της ηττημένης παράταξης μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία με πραγματική όρεξη προσφοράς στο μπάσκετ, με μεράκι και με ήθος, ότι παρασύρθηκαν και έμειναν έξω, έχοντας χάσει τον χρόνο τους.
Για όσους από εσάς πάντως, διαβάσατε μέχρι τέλους αυτό το σημείωμα, αξίζει ένα κουπόνι – δώρο. Καλοφόρετα.
