Ο Ραφαήλ Αλαγάς κάνει στο Basketa.gr ένα συνολικό απολογισμό της εβδομάδας του Κυπέλλου Ελλάδας, σε Άνδρες και Γυναίκες, γράφοντας ιστορίες που θα μείνουν και τίμησαν με τον τρόπο τους το συνολικά μισό αιώνα ύπαρξης του θεσμού.
Η δράση μπορεί να ξεκίνησε την Τετάρτη στο Κύπελλο Ελλάδας, αλλά η σκέψη όλων βρισκόταν εκεί από τότε, που ολοκληρώθηκε η προηγούμενη αγωνιστική της GBL. Καθένας για διαφορετικούς λόγους ήθελε να πετύχει από τις συνολικά 12 ομάδες και το σίγουρο είναι, ότι στην τρίτη σερί διοργάνωση Final-8 στο Κλειστό της Νέας Αλικαρνασσού, μαζί με τη σύσταση του Final-4 στο Κύπελλο Γυναικών, πολλά μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε μια διοργάνωση, που έκλεισε το δικό της Ιωβηλαίο και επιτυχημένα.
Ας ξεκινήσουμε, πρώτα, με τη βασική ένσταση που αφορούσε την προσέλευση του κοινού στο γήπεδο στα περισσότερα παιχνίδια, εξαιρώντας τον τελικό. Ορισμένες φωνές έκαναν λόγο και για... αποτυχία και να γίνει σκέψη «αποκαθήλωσης» του Final-8, συγκρίνοντας με τις υπόλοιπες χώρες. Ας θέσουμε το θέμα, τώρα, στη σωστή του διάσταση. Το γεγονός, ότι παρατηρήθηκε αυτό το φαινόμενο, δε συνιστά σε καμία περίπτωση αποτυχία. Κι αυτό, επειδή έχει να κάνει με μια γενικότερη φίλαθλη κουλτούρα, που θέλει πολλή δουλειά για να... στρώσει στην χώρα μας.
Ως προς το ενδιαφέρον για το άθλημα, μια ματιά να ρίξει κανείς στα γήπεδα του μπάσκετ κάθε Σαββατοκύριακο, θα πάρει την απάντησή του. Αναφορικά, δε, με το αν ορθώς διοργανώθηκαν Final-8 στους Άνδρες και Final-4 στις Γυναίκες, η απάντηση είναι προφανής, ότι ικανοποιείται το... αίτημα όσων «φώναζαν» για τους μονούς τελικούς, που κάναμε μέχρι πρόσφατα, δείχνοντας το παράδειγμα των Final-8 στο εξωτερικό. Είναι οι ίδιοι, που τώρα πια λένε... να σταματήσουμε το Final-8 που διεξάγουμε την τελευταία τριετία. Πράγματι, χώρος για βελτίωση υπάρχει πολύς κι εδώ μπορεί να ασκηθεί ένα σοβαρό πεδίο κριτικής μακριά από αφορισμούς, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει τη διάθεση που έχει υπάρξει για την περισσότερη δυνατή ανάπτυξη και ανάδειξη του προϊόντος, όπως συμβαίνει και σε άλλες διοργανώσεις της ΕΟΚ.
Εξέλιξη, επομένως, και διάθεση για αυτήν υπάρχει, κάτι που φάνηκε ειδικά στον τελικό των «αιωνίων». Είδαμε μετά από καιρό έναν τελικό με φιλάθλους των δύο ομάδων με τέτοια ενέργεια από την εξέδρα, που φυσικά αποτυπωνόταν και στο παρκέ και στις αντιδράσεις των παικτών, που στην τρίτη κατά σειρά στόχων διοργάνωση έπαιζαν... σαν να πρόκειται για τον πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος, ενώ σε ένα ακόμη δείγμα σοβαρής διοργάνωσης, δε συνέβη το παραμικρό. Τόσο στα πέταλα όσο και στις υπόλοιπες θέσεις, όπου μάλιστα συνυπήρχαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, δεν υπήρξε τίποτα άλλο πέρα από την ένταση του αγώνα και την προσμονή για την νίκη, φέρνοντας τις αντίστοιχες αντιδράσεις, φέρνοντας μια εν τέλει πολύ θετική εικόνα από τις κερκίδες. Καλό είναι να το λέμε, αφού πολλές φορές οι εντάσεις δεν έχουν ξεκινήσει από τους οργανωμένους στο παρελθόν.
Ο παλμός του μπάσκετ, αναμφισβήτητα, χτυπούσε στο Ηράκλειο, κάτι που φάνηκε και σε όσες παράλληλες εκδηλώσεις υπήρχαν δίπλα στις δύο διοργανώσεις, όπως η παρουσίαση και φωτογράφιση των ομάδων στην επιβλητική Ενετική Λότζια, η ιδέα της Χρονοκάψουλας όπου μπήκαν σπουδαία εκθέματα για το μελλοντικό μπασκετικό μουσείο και τελευταίος πρόσθεσε αντικείμενα ο ανεπανάληπτος Νίκος Γκάλης, που με τη συμμετοχή του έδωσε μια άλλη διάσταση στον τελικό, ή η παρουσίαση των Κυπέλλων τη μέρα των τελικών και την ευκαιρία που δόθηκε στους φιλάθλους και τα παιδιά να δοκιμάσουν την τύχη τους σουτάροντας, χώρια σε όσες δράσεις συνέβαιναν στο πλαίσιο των αγώνων.
Όλες οι ομάδες συμμετείχαν σε αυτό τον ξεχωριστό εορτασμό και για όλες θα μπορούσε να υπάρξει μια αναφορά. Στους Άνδρες, φυσικά, ο Κυπελλούχος Παναθηναϊκός έστειλε, με τον Κώστα Σλούκα και πάλι να δείχνει να έχει ένα... ατέρμονο κίνητρο, το δικό του μήνυμα έναντι του Ολυμπιακού, που όμως είχε ως πολύ θετική εικόνα τη στήριξη των φίλων του μετά την ήττα, καθώς μιλάμε για τους πρωτοπόρους στην Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή. Ο Προμηθέας συνέχισε για άλλη μια χρονιά στους πρώτους τέσσερις, αφήνοντας μια καλή εικόνα απέναντι στους «πράσινους» στον ημιτελικό, ενώ και η... ιταλική αύρα του Μάσιμο Καντσελιέρι ήταν σίγουρο, ότι θα ξεχώριζε για τον ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ ήταν, φυσικά, η πιο προβληματισμένη από όλες για το πώς ήρθε ο αποκλεισμός από τον έτερο «Δικέφαλο» και το Περιστέρι βρήκε απλώς ένα σοβαρό «τριφύλλι». Η Καρδίτσα γιόρτασε την πρώτη της παρουσία στην ιστορία της στο θεσμό και ήδη αυτό ήταν μια σπουδαία επιτυχία στη δική εξέλιξη τα τελευταία χρόνια και, φυσικά, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την ΝΕ Μεγαρίδος, που... έζησε πιο πολύ από όλους αυτό το ταξίδι, βιώνοντας ένα ατελείωτο παραμύθι, το οποίο θέλει να ολοκληρώσει με το να βρίσκεται από του χρόνου μαζί με τους προηγούμενους επτά.
Οι Γυναίκες, φυσικά, άφησαν το δικό τους άρωμα κι έβαλαν το «χρώμα» τους με το Final-4. Ο Ολυμπιακός τα κατάφερε λόγω της ποιοτικής του ανωτερότητας, επανερχόμενος στο «θρόνο» του Κυπελλούχου και ο Παναθηναϊκός διεκδικεί, με την ΑΕΚ στους Άνδρες, τον τίτλο του πιο απογοητευμένου, αφού οι «πράσινες» υπολόγιζαν στην υπέρβαση για αυτό το τρόπαιο και στις λεπτομέρειες δεν τα κατάφεραν, χάνοντας δικό τους παιχνίδι, ενώ οι Εσπερίδες Καλλιθέας έκαναν μια πολύ καλή προσπάθεια στον ημιτελικό τους, σε μια παρένθεση από την πραγματική «μάχη» για την παραμονή στην Α1 Γυναικών.
Αξίζει να κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά στον ΠΑΣ Γιάννινα και τη μεγάλη μορφή των ημερών στο Κύπελλο, τη Σελέν Ερντέμ. Όπως αναφέραμε και σε άλλη περίπτωση, η αναφορά στην εμφάνισή της είναι κάτι το πολύ επιδερμικό. Η Τουρκάλα προπονήτρια με την ενέργεια, το πάθος και την αποφασιστικότητά της, έχει καταφέρει να εμπνεύσει μια ολόκληρη πόλη, που έχει λατρέψει την ομάδα Γυναικών των Ηπειρωτών, φτάνοντας σε σημείο να τις υποδεχθεί... αχάρραγο στα Ιωάννινα. Της πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, αποτελώντας κι ένα πρότυπο χαρακτήρα για τις νεαρές γυναίκες. Η ίδια, σε δηλώσεις της, είπε πως «θέλω να πω στα κορίτσια πάντα να παλεύουν, να μην κάνουν ποτέ βήμα πίσω». Αυτές τις φράσεις χρησιμοποίησε και άλλες πολλές, που αποτελούν έμπνευση ανεξαρτήτως φύλου, αξιοποιώντας την εμβέλεια, που συνειδητοποιεί πως έχει με την προσωπικότητά της. Έχει παραδεχθεί, άλλωστε, στο παρελθόν, ότι... κολλούσε αυτοκόλλητα στο παρκέ, ξεκινώντας για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Αν ψάχναμε ένα πρόσωπο σε αυτή τη διοργάνωση, αυτή θα διαλέγαμε, καθώς είχε πολλά να μάθει σε όλους τις τελευταίες μέρες, με την παρουσία της να δημιουργεί αίσθηση, για τους λόγους που και η ίδια θα ήθελε.
Το Κύπελλο Ελλάδας έχει πολλές ιστορίες να αναδείξει κάθε χρόνο. Και όλες όσες γράφτηκαν φέτος, δικαίωσαν το Ιωβηλαίο των 50 ετών. Μπορεί να μην αποτελεί την πρώτη διοργάνωση στους στόχους κάθε ομάδας, αλλά βρίσκει τον τρόπο του να προκαλεί τις συγκινήσεις κι έτσι θα συνεχίσει στο μέλλον...
