Στην Πάτρα βρέθηκε ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, και μίλησε στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΟΔΚΕ στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και στην οποία έδωσαν το «παρών» και τιμήθηκαν οι Βασίλης Σπανούλης, Γιάννης Μπουρούσης και Κώστας Τσαρτσαρής.
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ αναφέρθηκε στην ενότητα στο χώρο του μπάσκετ και ιδιαίτερα στη σημασία της κίνησης της FIBA που προσάρμοσε το καλεντάρι της με αποτέλεσμα στο παράθυρο του Νοεμβρίου οι αγώνες της Β’ Προκριματικής Φάσης να διεξαχθούν όχι σε τέσσερις συνολικά μέρες, αλλά σε δύο, βοηθώντας έτσι τη συμμετοχή παικτών και ομάδων της Ευρωλίγκας.
«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ σήμερα μαζί σας», δήλωσε αρχικά ο Βαγγέλης Λιόλιος και συνέχισε: «Το βίντεο που προβλήθηκε από την ΟΔΚΕ για τους ανθρώπους του μπάσκετ που έφυγαν από κοντά μας την περσινή χρονιά, μας θύμισε ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι πια μαζί μας. Κάποιους είχα την τύχη να τους γνωρίσω από κοντά, κάποιους όχι, αλλά όλοι ξέρουμε την προσφορά τους. Οι εικόνες αυτές μας έκαναν να σκεφτόμαστε ότι από αυτόν τον κόσμο είμαστε περαστικοί. Οπότε αφού είμαστε περαστικοί, θα πρέπει να αφήσουμε κάτι πίσω μας για την επόμενη γενιά. Ξαναλέω ότι είμαι χαρούμενος που είμαι εδώ μαζί σας, κυρίως γιατί στη σημερινή εκδήλωση βρίσκεται όλο το μπάσκετ. Έχουμε από παντού εκπροσώπους. Από την Πολιτεία και από την τοπική αυτοδιοίκηση, που ο αθλητισμός τις θέλει ενεργές, να είναι δίπλα του. Έχουμε παράγοντες, οι οποίοι δίνουν το ”είναι” τους, τον εαυτό τους, τον χρόνο τους για να είναι ζωντανό το μπάσκετ. Έχουμε αθλητές, οι οποίοι μας σήκωσαν ψηλά, όλη την Ελλάδα, μας έβγαλαν στους δρόμους, πανηγυρίσαμε μαζί τους, μας έκαναν υπερήφανους. Έχουμε προπονητές οι οποίοι δίνουν και την ψυχή τους στο άθλημα. Έχουμε δημοσιογράφους που έχουν ιερό σκοπό να βοηθήσουν, να δείξουν όλα τα καλά του αθλήματος στην κοινωνία. Κι έχουμε και διαιτητές, τους δικαστές τους αθλήματος όπως έλεγα στους αγαπητούς φοιτητές νωρίτερα.
Πάντα σκεφτόμουν το τι θα ήθελα να ζητήσω από το μπάσκετ. Αυτό που θα ζητούσα από όλους σας και που θα ήθελα να μου το παραχωρήσετε για να προχωρήσουμε μπροστά και να μείνει ως αποτύπωμα σε αυτήν τη ζωή, είναι ένα πράγμα: Ενότητα. Είναι αυτό που μας λείπει ως χώρα, ως κοινωνία, ως αθλητισμός. Και από την πρώτη στιγμή το στίγμα που ήθελα να δώσω και που θέλω να δώσω πάντα, ήταν η ενότητα. Έχουμε πάρα πολλά πράγματα που μας χωρίζουν μεταξύ μας, αλλά έχουμε εξίσου πολλά πράγματα που μας ενώνουν. Αν θέλουμε μεταξύ μας να βρούμε τι μας χωρίζει είναι πάρα πολύ εύκολο. Εγώ θέλω να δούμε τι μας ενώνει. Και ποιο είναι αυτό που θα μας πάει παραπέρα. Η Ελλάδα, οι Έλληνες, στις μεγάλες στιγμές έτρεχαν ενωμένοι. Πανηγυρίσαμε λοιπόν. Οταν ήμασταν ενωμένοι. Βγήκαμε στους δρόμους. Αυτός μας βοήθησε πολύ για να πάμε στην επόμενη ημέρα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε – κι εγώ προσωπικά από τη θέση που βρίσκομαι – είναι η ενότητα και στον ελλαδικό χώρο, αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Χαίρομαι που την προηγούμενη χρονιά τα σημάδια ενότητας ήταν περισσότερα από άλλες χρονιές. Γι΄ αυτό είμαι υπερήφανος όχι για μένα, αλλά για όλους σας που προχωρούμε μπροστά ενωμένοι.
Μόλις χθες ανακοινώθηκε και κάτι από τη FIBA, την ”ομπρέλα” μας. Ήταν το πρώτο βήμα ενότητας στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όλοι γνωρίζετε ότι ζήτησε να μεταφερθούν όλοι οι αγώνες των Εθνικών Ομάδων, που έπεφταν πάνω στην Ευρωλίγκα κατά μια ημέρα. Εκανε ένα βήμα πίσω. Εγώ θα έλεγα ένα βήμα μπροστά. Περιμένουμε, λοιπόν, αντίστοιχα και από την Ευρωλίγκα να κάνει κι εκείνη ένα βήμα μπροστά, έτσι ώστε στο τέλος της σύντομης διαδρομής, μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να είναι ενωμένο ολόκληρο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αν, λοιπόν, οραματίζομαι κάτι στο επόμενο χρονικό διάστημα, στην επόμενη χρονιά, θα είναι ένα ενωμένο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και ενωμένες δυνάμεις στην Ελλάδα για να πάμε μπροστά. Γιατί; Για να ξαναβγούμε στους δρόμους; Για να μπορέσει το μπάσκετ να ξαναμπεί στην κοινωνία. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να είμαστε υπερήφανοι, να ξέρουμε ότι αφήνουμε όλοι κάτι πίσω μας και να λέμε ότι κάτι κάναμε κι εμείς σε αυτό το άθλημα, κάπως βοηθήσαμε κι εμείς την κοινωνία, κάπως δείξαμε τον δρόμο για την επόμενη ημέρα στα παιδιά μας. Ευχαριστώ πολύ γιατί η ΟΔΚΕ ήταν ο λόγος που βρεθήκαμε όλοι εμείς εδώ ενωμένοι σε αυτήν την αίθουσα».
