Ο Κώστας Σλούκας πήρε τη μεγάλη απόφαση και φόρεσε τα «πράσινα», διαβαίνοντας τον Ρουβίκωνα, και το Basketa.gr θυμάται όλες τις μετακινήσεις από τον έναν «αιώνιο» στον άλλο, όσες σήκωσαν... θύελλα, όσες πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες, αλλά και την πρώτη όλων πριν από 75 ολόκληρα χρόνια.
Είναι ένα «γαϊτανάκι», που δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, εκτός της αγωνιστικής τους κόντρας, πάντοτε θα επιχειρούν ένα καίριο «χτύπημα» στον «αιώνιο» αντίπαλο, θέλοντας εκτός από οφέλη στο παρκέ να έχουν κι ένα επιπλέον επικοινωνιακό κέρδος, με τους δικούς τους οπαδούς να ενθουσιάζονται πιο πολύ και από… την κατάκτηση ενός τίτλου, τη στιγμή που στην απέναντι πλευρά ξεκινά η αποκαθήλωση.
Μια τέτοια κίνηση, ασφαλώς, ήταν ο Κώστας Σλούκας. Ο διεθνής γκαρντ, με τις τρεις Ευρωλίγκες και τους ουκ ολίγους τίτλους και τις ατομικές διακρίσεις, παίζοντας σε Ελλάδα και Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια, από εκεί που θεωρείτο ένας εκ των ηγετών των «ερυθρολεύκων», ξαφνικά φόρεσε τα «πράσινα» με ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, σε μια κίνηση που σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί ως η συμφωνία της δεκαετίας.
Τα δεδομένα αλλάζουν και είναι σίγουρο, ότι το «καυτό» αυτό καλοκαίρι θα επιφέρει και μια πολύ ενδιαφέρουσα σεζόν, ώστε να διαπιστωθεί ποιος τελικά θα είναι δικαιωμένος.
Δεν είναι, βέβαια, και η πρώτη φορά, που η μετακίνηση ενός παίκτη από τον έναν «αιώνιο» στον άλλο μας απασχολεί. Άλλες υποθέσεις πέρασαν… στα ψιλά κι άλλες σήκωσαν «σκόνη». Το Basketa.gr τις θυμάται και παρουσιάζει τους προηγούμενους 37 παίκτες που φόρεσαν και τις δύο φανέλες.
Οι «προδότες» και… οφθαλμός αντί οφθαλμού
Δεν μπορούμε να μην μπούμε στον… πειρασμό να ξεκινήσουμε από τους παίκτες, που ξεσήκωσαν «θύελλα» αντιδράσεων, με τελευταίο ασφαλώς τον Σλούκα. Μιλάμε για μεταγραφές, που έκαναν τους οπαδούς της μίας ομάδας να «ξεσπάσουν» σε ντελίριο πανηγυρισμών, είτε για την αγωνιστική είτε για την επικοινωνιακή διάσταση της μετακίνησης, ενώ οι αντίπαλοί τους «ξεσπάθωσαν» εναντίον του αθλητή για την επιλογή του.
Θα ξεκινήσουμε από το παρελθόν και τον πρώτο παίκτη, που… εξήψε πρώτος τα πάθη. Ο Ζάρκο Πάσπαλι αποτέλεσε μια τεράστια μορφή του Ολυμπιακού στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ως επί της ουσίας ο σούπερ σταρ της ομάδας, με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο Ελλάδας, ωστόσο το 1994 ήταν ο μοιραίος στον τελικό με την Μπανταλόνα στο Τελ Αβίβ, αστοχώντας μεταξύ άλλων σε 7/10 βολές. Το ίδιο καλοκαίρι, μετακινήθηκε στον Παναθηναϊκό, όντας παρέα με τους Παναγιώτη Γιαννάκη και Στόγιαν Βράνκοβιτς και προκαλώντας τις αντιδράσεις των οπαδών του Ολυμπιακού. Εκείνοι, όμως, θα χαίρονταν στο τέλος με τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Ζάρκο μάλιστα να αστοχεί στην κρίσιμη βολή για το πλεονέκτημα έδρας στην κανονική περίοδο, χωρίς επίσης να μακροημερεύσει στους «πράσινους».
Την ίδια σεζόν, ο Αλεξάντερ Βολκόφ είχε ακολουθήσει το αντίστροφο δρομολόγιο, χωρίς φυσικά να προκληθούν οι ίδιες αντιδράσεις, αλλά επίσης συμβάλλοντας στο «καυτό» καλοκαίρι του 1994 και, τουλάχιστον, εκείνος δικαιώθηκε, κατακτώντας το πρωτάθλημα Ελλάδας και φτάνοντας στον τελικό της Ευρωλίγκα με τους Πειραιώτες. Η επόμενη σοβαρή περίπτωση εντοπίζεται μάλλον στο 2000. Ο Νίκος Οικονόμου είχε θεαθεί στον χαμένο τελικό του 1994 για τον Ολυμπιακό να πανηγυρίζει με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, ενώ το 1999 σήκωνε το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ, που θα άλλαζε για πολλά χρόνια τους συσχετισμούς των δύο «αιωνίων» στο ελληνικό μπάσκετ. Έναν χρόνο αργότερα, όμως, και ύστερα από ένα διάλειμμα στην Μπολόνια, θα ξεσήκωνε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, υπογράφοντας στον «αιώνιο» αντίπαλο, αν και στο τέλος της σεζόν 2000-2001 το «τριφύλλι» θα τον νικούσε στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι εκείνη την εποχή είχαν πραγματοποιηθεί αρκετές μετακινήσεις ανάμεσα στις δύο ομάδες. Έναν χρόνο πριν από τον Οικονόμου, ο Τζόνι Ρότζερς που είχε διακριθεί με την φανέλα του Ολυμπιακού τη διετία 1997-1999, έμελλε να ζήσει τα σπουδαιότερα χρόνια του στον Παναθηναϊκό, με δύο Ευρωλίγκες υπό τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς το 2000 και το 2002, καθώς και ισάριθμα πρωταθλήματα Ελλάδας το 2000 και το 2001, ενώ την ίδια χρονιά με τη μετακίνηση του Οικονόμου, ο «ντόρος» ήταν τόσο μεγάλος, που η παρουσία του Ντίνο Ράτζα στον Ολυμπιακό για έναν χρόνο, ύστερα από δύο τίτλους πρωταθλητή με τον Παναθηναϊκό, καθώς και η μετακίνηση του Νίκου Μπουντούρη από το ΟΑΚΑ στο λιμάνι, όπου κατέκτησε ένα Κύπελλο το 2002 μετά από τρία πρωταθλήματα με το «τριφύλλι» και τον ΠΑΟΚ, δεν έλαβαν την ίδια διάσταση στη συζήτηση για εκείνο το ενδιαφέρον καλοκαίρι.
Τρία χρόνια αργότερα, για ακόμη μια φορά ένας Έλληνας θα προκαλούσε… χαμό. Ο Δημήτρης Παπανικολάου, που έγραψε σπουδαία ιστορία στην επταετία 1995-2002 με τον Ολυμπιακό με μια Ευρωλίγκα, δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα ως ένας εκ των μεγάλων του πρωταγωνιστών, ανέτρεψε μια παλιά του δήλωση πως ποτέ δε θα διέβαινε τον Ρουβίκωνα και, ύστερα από ένα διάλειμμα στον Μακεδονικό, υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο πάντως πανηγύρισε άλλη μια Ευρωλίγκα, δίπλα σε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, όντας μάλιστα καθοριστικός στους τελευταίους του τελικούς με τον «αιώνιο» αντίπαλο.
Η επόμενη μεγάλη μεταγραφική κίνηση, όμως, θα προκαλούσε πραγματικό «σεισμό». Το 2010, ο Βασίλης Σπανούλης αποφασίζει να κάνει την επιλογή της ζωής του, που θα άλλαζε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αφήνοντας τον Παναθηναϊκό για χάρη του Ολυμπιακού, του οποίου και θα γινόταν ο σπουδαιότερος παίκτης της ιστορίας του. Κανείς δεν ξεχνά, φυσικά, αυτή τη μετακίνηση, ούτε και τις αντιδράσεις ή το γεγονός, ότι Ομπράντοβιτς και Ιτούδης δεν ήθελαν για πολλά χρόνια να μιλούν στον «Kill Bill», θεωρώντας τη στάση του λανθασμένη στις διαπραγματεύσεις, που τελικά τον οδήγησαν στο λιμάνι. Πρόκειται, ίσως, για την πιο «τρανταχτή» μεταγραφή από τον έναν «αιώνιο» στον άλλο.
Την ίδια χρονιά, παρεμπιπτόντως, μια μετακίνηση αντίστροφη θα βοηθούσε τελικά τον Παναθηναϊκό να πανηγυρίσει το 6ο ευρωπαϊκό του και άλλο ένα πρωτάθλημα, με την απόκτηση του Ίαν Βουγιούκα, ο οποίος θα εξελισσόταν μέχρι και σε αρχηγό του. Ένας άλλος παίκτης του «τριφυλλιού», όμως, θα έφερνε νέες αντιδράσεις με την απόφαση να παίξει για τον Ολυμπιακό, με τον Στράτο Περπέρογλου να μετακινείται στην τότε ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα το καλοκαίρι του 2012, σε μια μεταγραφή που οι οπαδοί των «πρασίνων» ουδέποτε θα συγχωρούσαν τελικά, αν και ο θυμός δε συγκρίνεται με τα τεκταινόμενα της υπόθεσης Σπανούλη.
Αξίζει να αναφέρουμε, πάντως, ότι εκείνο το καλοκαίρι σημειώθηκαν συνολικά τέσσερις μετακινήσεις ανάμεσα στους «αιωνίους». Μαζί με τον Περπέρογλου, στον Ολυμπιακό βρέθηκε και ο άλλοτε «πράσινος« Γκιόργκι Σερμαντίνι, ενώ το αντίστροφο δρομολόγιο, επίσης με ενδιάμεσους σταθμούς, έκαναν ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης και ο Χάρης Γιαννόπουλος. Έναν χρόνο αργότερα, δε, ένας από τους παίκτες που θεωρήθηκαν ως από αυτούς, που όφειλαν να αποχωρήσουν μετά την εποχή των «παχιών αγελάδων» του λιμανιού, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, φόρεσε τα «πράσινα» για το double.
Καμία από όλες αυτές τις μετακινήσεις, βέβαια, δεν προκάλεσε τις ίδιες αντιδράσεις με τις επόμενες τρεις της τριετίας 2016-2018. Ο Γιάννης Μπουρούσης, που το 2009 είχε έναν… ιδιαίτερο διάλογο με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, έκαμψε τελικά μαζί με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο τις όποιες διαφωνίες τους και έγινε κάτοικος ΟΑΚΑ, για να ζήσει μια χρονιά με πολλές ιδιαίτερες ιστορίες, που θα μπροούσε να περιγράψει, αλλά τελείωσε με τίτλο στο ΣΕΦ.
Το αμέσως επόμενο καλοκαίρι, αίσθηση προκάλεσε η μετακίνηση του Ματ Λοτζέσκι από τον Πειραιά στο Μαρούσι, όχι τόσο τη στιγμή της μεταγραφής όσο στην πρώτη του επίσκεψη στο ΣΕΦ, όπου οι πανηγυρισμοί του σχολιάστηκαν αρκετά. Πολύ περισσότερη ένταση προκάλεσε το καλοκαίρι του 2018 η απόκτηση του Ιωάννη Παπαπέτρου, επίσης από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έως και σήμερα ακούει… τα σχολιανά του, όποτε επισκέπτεται την ομάδα, που διάλεξε ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» πέντε χρόνια νωρίτερα. Μέσα σε όλα αυτά, φυσικά, θα θυμάται κανείς την παρουσία του Γιώργου Μπόγρη στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2017, γενόμενος μια ιδιαίτερη μορφή εν συνεχεία στα ντέρμπι «αιωνίων», έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς και αποκτώντας έντονη κοινωνική φήμη, λόγω της σχέσης με την Έλλη Κοκκίνου.
Η τελευταία μεταγραφή, πριν από τον Σλούκα, που κινητοποίησε αρκετά την κουβέντα, θα έλεγε κανείς πως ήταν του Δημήτρη Αγραβάνη προ μηνών στον Παναθηναϊκό, όχι τόσο για τις αντιδράσεις των φίλων του Ολυμπιακού όσο για εκείνους της… ομάδας, όπου έκλεισε την περασμένη σεζόν. Το έντονο «ερυθρόλευκο» παρελθόν του έμοιαζε με «τροχοπέδη» στην αρχή, αλλά στην πορεία το γεγονός, ότι οι αντιδράσεις του υπέρ των «πρασίνων» ήταν ίδιες, μετρίασαν την κατάσταση.
«Αιώνιος» μεν, συγχωρεμένος δε
Οι περιπτώσεις αυτές, που έφεραν λιγότερες ή περισσότερες αντιδράσεις, δεν ήταν οι μόνες, καθώς υπάρχουν και αθλητές που έκαναν το δρομολόγιο από τη μια πλευρά στην άλλη, ωστόσο συγχωρέθηκαν… αρκετά γρήγορα και εύκολα στις περιπτώσεις τους.
Ξεκινώντας αυτή την καταμέτρηση από το 1998, ο Αλέξανδρος Άνθης είχε υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 1997 με τον Ολυμπιακό, όπου όμως θα έμενε για έναν χρόνο, όπως έκανε αμέσως μετά με τον Παναθηναϊκό. Ίδια περίπου περίπτωση ήταν και ο μετέπειτα αρχηγός της ΑΕΚ, Βασίλης Ξανθόπουλος, ο οποίος ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής των «ερυθρολεύκων», προτού το 2004 πάρει το δρόμο για το ΟΑΚΑ μαζί με τον Πάτρικ Φέμερλινγκ, με τον Γερμανό να παίζει για δύο σεζόν στο «τριφύλλι», όπως και έκανε και στο ΣΕΦ την περίοδο 2000-2002.
Το καλοκαίρι του 2006, ο νυν προπονητής της Εθνικής Κροατίας, Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, που συνολικά πέρασε από τέσσερις ομάδες στα αρκετά χρόνια παρουσίας του στα λημέρια μας, αποφάσισε να γίνει «κόκκινος», ενώ το 2002 είχε συμμετάσχει στη ραφή του τρίτου «πράσινου αστεριού». Έμελλε, πάντως, να γίνει… μοιραίος σε εκείνη την τρομερή ανατροπή του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, με το κλέψιμο του Διαμαντίδη και το τελείωμα του Μπατίστ.
Έναν χρόνο αργότερα, ο Άντριγια Ζίζιτς θα άφηνε τον Ολυμπιακό, ύστερα από μια διετία μαζί του, για να βάλει τα «πράσινα», ενώ την αντίστροφη διαδρομή ακολούθησαν το 2009 και το 2011 αντίστοιχα ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, αμφότεροι πρωταθλητές Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, που επίσης θα βρίσκονταν στη σεζόν του «θαύματος» της Πόλης για τους Πειραιώτες, το 2012.
Σε πιο πρόσφατα παραδείγματα, ο Γιάννης Αθηναίου έβαλε το «τριφύλλι» στο στήθος του το 2019, ωστόσο ο «βαρύς» τραυματισμός του με την Εθνική πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν τον βοήθησε να μείνει για πολύ στο ΟΑΚΑ, περνώντας τη διετία 2015-2017 στον Ολυμπιακό. Το ίδιο καλοκαίρι, δύο μεγάλα προϊόντα για το μέλλον του Παναθηναϊκού, οι Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και Αντώνης Κόνιαρης, έπαιξαν για λογαριασμό των τρις πρωταθλητών Ευρώπης, όπως έκανε και ο Μιχάλης Λούντζης το 2021, ευρισκόμενος μέχρι και σήμερα υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Η ιστορική πρώτη μετακίνηση, η μεταγραφή-σταθμός και… τα ρομαντικά χρόνια
Οι παλιότεροι ίσως να έχουν και δίκιο, ότι τα πράγματα κάποτε ήταν πιο ρομαντικά. Κάποιος πιο ρεαλιστής ίσως να έλεγε, ότι δεν υπήρχαν οι σημερινές επαγγελματικές συνθήκες, για να κρίνουμε, ωστόσο είναι βέβαιο πως ένας αθλητής έμενε για πολύ περισσότερα χρόνια πιστός σε μια ομάδα.
Η πρώτη μετακίνηση, όμως, ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» χρονολογείται 75 χρόνια πίσω, όταν ο Πέτρος Δημητρόπουλος, ένας από τους πρώτους παίκτες που φόρεσαν την φανέλα του Ολυμπιακού, αποφάσισε να γίνει εκείνος, που θα έκανε την αρχή για τους μετέπειτα 34 αθλητές, που άλλαξαν «στρατόπεδο», αν και μετά το πρωτάθλημα του 1950 με το «τριφύλλι» βρέθηκε στην Αυστραλία με το όνομα Πίτερ Ντέμος.
Ένας παίκτης, που επίσης έγραψε ιστορία, ήταν το 1979 ο Χρήστος Ιορδανίδης, ο οποίος βρέθηκε στον Ολυμπιακό με «φωτογραφική» διάταξη στην Εγκύκλιο Μεταγραφών, όπως χαρακτηρίστηκε τότε, η οποία αποτέλεσε αφετηρία για τη μεταγραφή αθλητών με συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε άλλο σύλλογο, χωρίς τη συγκατάθεση του σωματείου τους. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς το πώς άνοιξε τα επόμενα, πολλά, χρόνια ο… ασκός του Αιόλου, με τον Ιορδανίδη ουσιαστικά να ξεκινά το «γαϊτανάκι», αν και δεν ήταν ο πρώτος που μετακινήθηκε από τη μια μεριά στην άλλη. Προηγουμένως, βέβαια, ο Τζέρι Τζένκινς και, αργότερα, το 1982 και το 1983 αντίστοιχα, ο Νίκος Δαρίβας και ο Κιθ Γούλφολκ έκαναν ακριβώς την ίδια κίνηση.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, πάντως, ο Γιώργος Σκροπολίθας θα μας έκανε να… ξεχάσουμε πως έπαιξε με τον Ολυμπιακό για μια τριετία. Ο ίδιος όχι μόνο πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό, αλλά για εννέα χρόνια θα φορούσε την φανέλα του, με ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο στη συλλογή του, ακολουθώντας μέχρι και σήμερα το δρόμο τς προπονητικής.
