Η Κλουζ Ναπόκα γράφει το πιο όμορφο παραμύθι στο φετινό BCL και το Basketa.gr εξιστορεί τα πεπραγμένα της ρουμανικής ομάδας, που έρχεται από τη «μυθική» Τρανσυλβανία στο Περιστέρι για τα προκριματικά της διοργάνωσης κι έφτασε ένα «βήμα» από το Final Four, σε ένα όνειρο που δεν τελειώνει.
Αν ποτέ έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα ταξίδι στη Ρουμανία, η Κλουζ Ναπόκα είναι αρκετά πιθανό να έχει υπάρξει αντικείμενο συζήτησης για έναν εκ των προορισμών. Αποτελεί, άλλωστε, μια από τις μεγάλες πόλεις της Τρανσυλβανίας, τη «μυθική» περιοχή του Κόμη Δράκουλα, ενώ στη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα ήταν πρωτεύουσα του ομώνυμου Πριγκιπάτου.
Η πόλη σήμερα μετρά κάτι παραπάνω από 324.500 μόνιμους κατοίκους, έχοντας αυτή την ιστορική παράδοση, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το 1990 κι έπειτα για τον αθλητισμό. Εκείνη τη δεκαετία, άλλωστε, πέρασε τη μεγαλύτερη κρίση της εξαιτίας των χειρισμών του τότε Δημάρχου, Γκεόργκε Φουνάρ, και έκτοτε επιχειρεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο, προσελκύοντας κόσμο με διάφορους τρόπους.
Στο ποδόσφαιρο γνωρίζουμε την πόλη για την Κλουζ, στην οποία έχουν αγωνιστεί και αρκετοί Έλληνες, φτάνοντας στο να καταγράψει αρκετές συμμετοχές στο Champions League. Στο μπάσκετ, επίσης, εδώ και 30 χρόνια αποτελεί μια από τις πιο υπολογίσιμες δυνάμεις του ρουμανικού πρωταθλήματος, με έξι πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα και τρία Σούπερ Καπ.
Το 2019, άλλωστε, σε ένδειξη της προσπάθειας να αναδειχθεί η Κλουζ Ναπόκα σε ένα σύλλογο, που θα έχει το σεβασμό εντός κι εκτός συνόρων, προσέλαβε στον πάγκο της τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, πείθοντάς τον να επιστρέψει στους πάγκους, με τον Σέρβο να παραδίδει σπουδαίο έργο στον Μιχάι Σιλβασάν κι εκείνος να «εκτοξεύει» την ομάδα. Λίγους μήνες μετά την παρουσία στα προκριματικά του Περιστερίου, η Κλουζ έχει γίνει η «Σταχτοπούτα» της διοργάνωσης, φτάνοντας στο σημείο να γράψει ιστορία και να συμμετέχει στα προημιτελικά, περνώντας σαν «σίφουνας» από την Οστάνδη, κατέχοντας και την πρωτιά αυτή τη στιγμή.
Το Basketa.gr παρουσιάζει το προφίλ των Ρουμάνων, που εδώ και ένα εξάμηνο έχουν αποδείξει, ότι τίποτα δεν είναι για εκείνους αδύνατο, περιμένοντας τον επόμενο αντίπαλο στους οκτώ κορυφαίους.
Το τέλος του Τσαουσέσκου, η άνοδος και… ο Μουρεσάν
Η περίοδος του Νικολάε Τσαουσέσκου στην εξουσία για τη Ρουμανία διήρκεσε 24 ολόκληρα χρόνια, από το 1965 έως το 1989, και δεν έφερε μονάχα θλίψη, δυστυχία και διάλυση στο τέλος της θητείας, όπως συνέβη κατά κανόνα στα κομμουνιστικά καθεστώτα, αλλά και κατάφωρες αδικίες σε διάφορους τομείς της ζωής, όπως στον αθλητισμό.
Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι οι ομάδες του Βουκουρεστίου είχαν μια ιδιαίτερη εύνοια, με τη Στεάουα να κάνει το απίστευτο και να φτάνει στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986 στο ποδόσφαιρο, επικρατώντας της Μπαρτσελόνα στον τελικό της Σεβίλλης. Ακόμη πιο χαρακτηριστική είνα η κατάσταση στο μπάσκετ, όπου χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1992, για να «σπάσει» το κατεστημένο της πρωτεύουσας η Κλουζ Ναπόκα και να γίνει η πρώτη ομάδα πλην Βουκουρεστίου, που κατακτά το πρωτάθλημα.
Η ιστορική αυτή επιτυχία ανήκει σε μια ομάδα, που ιδρύθηκε το 1947 με το όνομα Ουνιβερσιτάτεα, άρα ξεκινώντας ως πανεπιστημιακή, για να περάσει στην πρώτη κατηγορία το 1966 και να έχει ασταμάτητη παρουσία σε αυτήν, αλλά με... ταβάνι. Πέρασαν 26 χρόνια, για να... σηκώσει κεφάλι, μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά από τότε κατάφερε να σημειώσει αξιοσημείωτη πρόοδο ως σύλλογος, αποτελώντας μια από τις κορυφαίες δυνάμεις στην χώρα, αποτελώντας και την ομάδα που μας πρωτογνώρισε τον «γίγαντα» Γκεόργκε Μουρεσάν.
Αποτέλεσε, μάλιστα, την ομάδα που για έναν χρόνο σταμάτησε την πρωτοκαθεδρία της Ασεσόφτ, η οποία είχε «σαρώσει» όλους σχεδόν τους τίτλους από το 2004 έως το 2015, με την Κλουζ να παίρνει το πρωτάθλημα το 2011 ύστερα επτά σερί πρωταθλήματα της ομάδας του Πλοϊέστι, που είχε μάλιστα κατακτήσει το EuroChallenge του 2005, ενώ και ο Μιχάλης Πελεκάνος είχε πειστεί να αγωνιστεί στα χρώματά της.
Από το 2015 και μέχρι σήμερα, οι τίτλοι έχουν γίνει κυρίως το αντικείμενο... αντιπαράθεσης της Κλουζ και της Οράντεα, με την πρώτη να έχει τα πρωταθλήματα του 2017 και του 2021, ενώ του 2016, του 2018 και του 2019 ανήκουν στη δεύτερη, με εκείνο του 2020 να ακυρώνεται λόγω της πανδημίας.
Η εποχή Βουγιόσεβιτς, ο άξιος διάδοχος και η συνήθεια στις υπερβάσεις
Η μεγαλύτερη υπέρβαση για την Κλουζ ήρθε, πάντως, όταν το καλοκαίρι του 2019 έπεισε με το πλάνο της τον Βουγιόσεβιτς, με τον Σέρβο τεχνικό να αναλαμβάνει και να δείχνει σημαντικά αποτελέσματα μέσα στη διετία, που ακολούθησε.
Η ομάδα του, μάλιστα, έχει βάλει... από κάτω την Οράντεα, κερδίζοντάς την, τόσο το 2020 στο Κύπελλο όσο και το 2021 για το πρωτάθλημα, ενώ έφτασε μέχρι και στα προημιτελικά του FIBA Europe Cup, σε μια επιτυχία που τελικά δεν ήταν τίποτα σε όσα θα έβλεπε στο «χρυσό» για την ίδια 2022, το οποίο μάλιστα αυτή τη στιγμή τη βρίσκει στην κορυφή του ρουμανικού πρωταθλήματος με μόλις μία ήττα σε 22 αγώνες, χάνοντας όμως προ μηνός το Κύπελλο, με αποκλεισμό από τη Βολουντάρι στα ημιτελικά με 81-80.
Τα ηνία, άλλωστε, από πέρυσι το καλοκαίρι βρίσκονται στον Μιχάι Σιλβασάν, που πήρε μια σπουδαία κληρονομιά, τόσο σε τίτλους όσο και σε έμψυχο δυναμικό, με τους Στέφαν Μπίρτσεβιτς και Άντριγια Στιπάνοβιτς να μην χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Η Κλουζ διαθέτει σε σημαντικό ρόλο κι έναν παίκτη… γνώριμο στα λημέρια μας, τον Ντάστιν Χογκ που είχε περάσει από την Κηφισιά του Ηλία Παπαθεοδώρου και φέτος συμβάλλει καθοριστικά στις δύο ρακέτες με μέσο όρο 11.9 πόντων, 6.6 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ και ενός κλεψίματος ανά αγώνα.
Κίνδυνος… θάνατος έχουν αποτελέσει και τρεις Αμερικανοί, στους οποίους πέτυχε «μπίνγκο». Ο Μπράντον Μπράουν με μέσο όρο 15.3 πόντων και 5.5 ασίστ, ο Πάτρικ Ρίτσαρντ με 15.2 πόντους, 4.8 ριμπάουντ, 5.2 ασίστ και 1.2 κλεψίματα, καθώς και ο Ελάιζα Στιούαρτ με 14.4 πόντους και 3.5 ριμπάουντ, «έδεσαν» ιδανικά στην περιφέρεια και σίγουρα θα μας απασχολήσουν, είτε στο BCL είτε αλλού, και στα επόμενα χρόνια.
Το μόνο ενδεχομένως προβληματικό, μέσα σε τόσα σπουδαία, είναι πως οι γηγενείς παίκτες έχουν ελάχιστη συμμετοχή σε όλα αυτά. Η Κλουζ Ναπόκα δε μοιάζει να έχει ακόμη επενδύσει σε Ρουμάνους παίκτες, με τον Νάντορ Κούτι να είναι χαρακτηριστικά ο κορυφαίος τους εκπρόσωπος με 10.8 λεπτά ανά αγώνα στο BCL, αλλά χωρίς ιδιαίτερα στατιστικά. Αυτό είναι ίσως κάτι, που θα δούμε στο μέλλον να αναπτύσσεται περισσότερο, παίρνοντας έμπνευση από τις τωρινές επιτυχίες της ομάδας.
Το μεγάλο ταξίδι
Η αρχή, όπως αναφέραμε νωρίτερα, είχε γίνει στο Περιστέρι. Εκεί, όπου όλοι νόμιζαν πως επρόκειται για μεγάλη ευκαιρία να εκπροσωπηθεί η Ελλάδα με τέσσερις ομάδες στο BCL, οι Ρουμάνοι έκαναν την έκπληξη, «παγώνοντας» το σύνολο του Σωτήρη Μανωλόπουλου στον ημιτελικό του «Ανδρέας Παπανδρέου», έχοντας μάλιστα ξεκινήσει από τα προημιτελικά με νίκη επί της φινλανδικής Σαλόν Βίλπας, ενώ ο θρίαμβος ολοκληρώθηκε με τον επικράτηση στον τελικό κόντρα στην ελβετική Φριμπούρ.
Το μεγάλο όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους είχε ήδη επιτευχθεί, αλλά κανείς δεν αρκέστηκε σε αυτό. Η συνέχεια βρήκε την Κλουζ σε όμιλο με Χάποελ Χολόν, Νταρουσάφακα και Μπρίντιζι, εκεί όπου ηττήθηκε μόλις μία φορά σε έξι αγώνες και πέρασε ως πρώτη στον έβδομο όμιλο, έχοντας και τη δεύτερη κορυφαία επίθεση της διοργάνωσης με 523 πόντους.
Το όνειρο συνεχίστηκε στην φάση των «16», όπου ήδη είχε περάσει απευθείας, και με ρεκόρ 4-1 (σ.σ. δεν έπαιξε το δεύτερο ματς με την ουκρανική Προμετέι για ευνόητους λόγους) και «κερασάκι στην τούρτα» το θρίαμβο στην Οστάνδη, πέρασε και στα προημιτελικά, με το όριο να είναι μάλλον… ο ουρανός, συναντώντας τώρα σε μια σειρά τριών αγώνων τη γερμανική Λούντβιγκσμπουργκ, ομάδα έμπειρη στη διοργάνωση με σημαντικές μονάδες, έχοντας φτάσει μέχρι και στο Final Four της Αθήνας το 2018.
Με λίγα λόγια, η Κλουζ Ναπόκα είναι μια ομάδα που έχει κάνει μεγάλα ευρωπαϊκά «βήματα» τα τελευταία χρόνια, με «δίψα» ακόρεστη και πλάνο σαφές, στοιχεία που την έχουν φέρει ανάμεσα στους κορυφαίους του BCL, ξεκινώντας από τα προκριματικά στο Περιστέρι και πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη υπέρβαση της ιστορίας της, σε μια σεζόν βγαλμένη από τα πιο μεγάλα όνειρα των Ρουμάνων. Ένα όνειρο, που δε (θέλουν να) τελειώνει…
