Ο Αθηναϊκός, μετά από μια συναρπαστική αναμέτρηση, πήρε την άνοδο για την Α1 Γυναικών, επικρατώντας με 69-57 του Αμύντα στο χθεσινό (11/04) αγώνα μπαράζ ανόδου.
Η αρχηγός του Αθηναϊκού, που απέναντι στον Αμύντα έδωσε την τελευταία της «παράσταση» στα γήπεδα, Ζωή Κεχαγιά, καθώς και ο προπονητής της ομάδας του Βύρωνα, Άγγελος Γιαννουλάκης, μίλησαν στο ΕΟΚ WebRadio.
Η Ζωή Κεχαγιά είπε:
Για την άνοδο του Αθηναϊκού στην Α1 Γυναικών: «Ο Αθηναϊκός γυρίζει εκεί που ανήκει. Όσο μπόρεσα κι εγώ απ’ την εμπειρία μου και όλα αυτά που έχω ζήσει όλα αυτά τα χρόνια με τον Αθηναϊκό και άλλες ομάδες, τα μετέδωσα στα κορίτσια μου, τις «μικρές» μου και τα καταφέραμε. Εγώ τους είχα πει απ’ την πρώτη στιγμή που κάναμε τις προπονήσεις ότι αυτή η ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα. Με έλεγαν λίγο τρελή, αλλά τους έλεγα ότι το τέλος μου θα είναι με πρωτάθλημα και άνοδο».
Για το αν η άνοδος οφείλεται στο ότι πήγαιναν βήμα-βήμα: «Βαθιά μέσα μας θέλαμε να πούμε ότι πάμε για πρωτάθλημα, αλλά κι εγώ δεν άφηνα τα κορίτσια να το λένε. Ήταν και τα κορίτσια χαμηλών τόνων σαν χαρακτήρες, τελείωνε το παιχνίδι, το πανηγυρίζαμε και την επόμενη μέρα κάναμε τη δουλειά μας και βλέπαμε το επόμενο παιχνίδι. Χθες (11/04) δείξαμε ότι έτσι πηγαίναμε. Όλη τη χρονιά χάναμε, αλλά στο τέλος το γυρίζαμε και βγαίναμε νικήτριες».
Για το χαρακτήρα που έβγαζαν στους αγώνες φέτος: «Στο ματς με τους Δανούς Άργους που παίξαμε τις δύο παρατάσεις και σε αυτά με τον Ιωνικό, που ήταν 4 απίστευτα παιχνίδια, κάθε ματς γινόμασταν και καλύτερες και πιστεύαμε στον εαυτό μας. Ακόμα κι αν χάναμε 20 πόντους, κοιταζόμασταν στα μάτια, ήμασταν ήρεμες και λέγαμε ότι θα το γυρίσουμε. Αυτό δε θέλω να το χάσουν τα κορίτσια που είναι στην ομάδα και δεν ξέρω πώς θα καταφέρουν να το κρατήσουν».
Για τη συνεργασία της με τον κόουτς Γιανουλάκη: «Ήταν τέλεια η συνεργασία μου με τον κόουτς Γιαννουλάκη. Με σεβάστηκε και τον σεβάστηκα, με άκουσε και τον άκουσα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό με τους προπονητές, αν μπορούν να ακούν τους αθλητές τους, ανεβαίνει η ομάδα ένα επίπεδο. Δε χρειάζεται να υπάρχουν εγωισμοί, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Αυτήν την ομάδα την έφτιαξε ένας Ιταλός, ο Τόνι Βαλεντινέττι. Αυτός διάλεξε ένα-ένα τα κορίτσια και έδωσε τον «μπούσουλα» στην ομάδα. Αν δεν ήταν αυτός δε θα υπήρχε όλο αυτό το team και τού χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ», όπως και στον κύριο Φλαμπούρη και τον κύριο Ραμαντάνη που έκαναν τρομερή δουλειά».
Για την απόφασή της να σταματήσει το μπάσκετ: «Χρειάζεται και τρέλα και ν’ αγαπάς αυτό που κάνεις. Εγώ γενικά στη ζωή μου ήθελα μόνο να παίζω μπάσκετ. Θα μου λείψει αυτό, αλλά, εντάξει, νομίζω ότι κατάφερα κάτι».
Για το αν έκανε δεύτερες σκέψεις: «Ποτέ δε θα είμαι σίγουρη για κάτι τέτοιο, ποτέ δε θα θέλω να τελειώσω, αλλά δε μπορώ να μην τελειώσω τη χρονιά έτσι όπως την περίμενα. Ήταν το ιδανικό τέλος. Εγώ ήμουν σίγουρη ότι η κατάληξη ήταν ότι θα κερδίζαμε στο τέλος και θα πάλευα γι’ αυτό, γιατί θα ήθελα το τέλος μου να ‘ναι ωραίο. Νομίζω ότι πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω και να πω ότι πρέπει να τελειώνω με το μπάσκετ. Έχω να δώσω, αλλά έχω μεγαλώσει πλέον».
Για το αν οι συμπαίκτριές της προσπαθούν να της αλλάξουν γνώμη: «Δε φαντάζεστε τι έχει γίνει από χθες με τις μικρές, είναι συνεχώς στις ερωτήσεις, μέχρι το πρωί καθόμασταν στην παραλία και με ρωτούσαν αν είμαι σίγουρη. Τις είπα «αφήστε αυτόν τον Μάιο να τον ευχαριστηθούμε και να καταλάβετε κι εσείς ότι έχετε πάρει πρωτάθλημα και βλέπουμε». Προς το παρόν, το σωστό είναι να σταματήσω, είναι ιδανικό να σταματήσω τώρα έτσι όπως το φτάσαμε. Εγώ ήθελα ο Αθηναϊκός να είναι στην Α1 κατηγορία, το κατάφερα και είναι το ιδανικό για ‘μένα».
Ο Άγγελος Γιαννουλάκης μίλησε:
Για την άνοδο του Αθηναϊκού στην Α1 Γυναικών: «Ήταν μια μεγάλη χαρά η χθεσινή, που επιστέγασε τους κόπους και τα βάσανα που «τραβήξαμε» όλο το προηγούμενο διάστημα. Ήταν μια μεγάλη ανακούφιση, γιατί κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια, η οποία δυστυχώς πήγε απ’ το χειρότερο δυνατό διάδρομο σε τελική φάση και αυτό μάς «οδήγησε» στον τελικό κουρασμένους και με προβλήματα. Ευτυχώς κατάφεραν τα παιδιά που μπήκαν στο γήπεδο, έστω και στο τελευταίο δεκάλεπτο, ν’ αλλάξουν την εικόνα και να κερδίσουμε κάτι που θεωρώ ότι αξίζαμε βάσει της παρουσίας που είχαμε φέτος στην κατηγορία».
Για το χθεσινό (11/04) παιχνίδι με τον Αμύντα: «Το πρόβλημα που είχαμε χθες ήταν πρόβλημα ρυθμού, δηλαδή πηγαίναμε σε όλες τις φάσεις ένα «κλικ» αργότερα. Έχοντας παίξει 6 παιχνίδια σε δύο βδομάδες, δώσαμε δύο μέρες ρεπό και ύστερα δεν προλάβαμε να κάνουμε δυνατές προπονήσεις για να μπούμε με ρυθμό στο παιχνίδι. Ο Αμύντας έκανε το καλύτερό του παιχνίδι φέτος στο 1ο ημίχρονο. Όπως είπαμε και στο πλάνο μας, «πήραμε» τη μπάλα απ’ τα χέρια των παικτριών που κάνουν συνήθως τη διαφορά, αλλά αυτές στις οποίες κατέληξε η μπάλα ήταν πάρα πολύ εύστοχες. Αυτό μας άγχωσε περισσότερο, χάσαμε την αυτοσυγκέντρωσή μας και προσπαθούσαμε να βρούμε ρυθμό απ’ την άμυνα, ώστε να ξαναφτιάξουμε την ψυχολογία μας και να μείνουμε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος. Αυτό το καταφέραμε προς το τέλος της 3ης περιόδου και ευτυχώς από ‘κει και πέρα τα κάναμε όλα τέλεια».
Για το σημείο που άρχισε να γυρίζει το ματς ο Αθηναϊκός: «Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ αυτές τις παίκτριες. Έχουμε κάνει πάρα πολλά πράγματα φέτος, αλλά κυρίως ήμασταν οικογένεια, είχαμε καλές σχέσεις μεταξύ μας και μπορούσαμε να διαχειριστούμε ευκολότερα τέτοιες καταστάσεις. Πίστευα ότι αν βρίσκαμε ρυθμό για ένα δίλεπτο θα ξαναφέρναμε στο μυαλό τους την ηρεμία και τη συγκέντρωση για να γυρίσει το παιχνίδι. Η διαφορά έγινε όταν επιλέξαμε να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο που “απέδωσε καρπούς” μέσω της Ζωής, η οποία είναι το “κλειδί” αυτής της ομάδας και αυτή που είναι αρχηγός όχι μόνο εμπειρίας, ηλικίας και ποιότητας, αλλά και γιατί έχει πάρει πάνω της όλα αυτά τα νεαρά κορίτσια και είναι ο “φάρος” τον οποίον βλέπουν για να τον ακολουθήσουν».
Για το λόγο που αναφέρθηκε στο χαρακτήρα της ομάδας: «Κάναμε μόλις 1 ήττα στην κανονική περίοδο, αλλά δεν «επιβραβευτήκαμε» απ’ το σύστημα και δεν είχαμε εμείς τον πιο εύκολο δρόμο. Είχαμε κερδίσει τον Αμύντα μία φορά στο Κύπελλο και δύο φορές στην κανονική περίοδο, όμως ο Αμύντας κέρδισε μέσα στο Άργος, εκεί όπου χάσαμε κι έτσι το Άργος επιδίωξε να παίξει με εμάς που ήμασταν στο 1-1. Εκεί έπρεπε να πάμε σε μια πολύ δύσκολη έδρα και να «καθαρίσουμε» τη σειρά απέναντι σ’ έναν πολύ αξιόμαχο αντίπαλο. Το καταφέραμε στη 2η παράταση, δείχνοντας χαρακτήρα 10 φορές περισσότερο απ’ ό,τι εχθές. Μετά παίξαμε με τον Ιωνικό, όπου αντί το σύστημα να μας πάει να παίξουμε με τον Αμύντα, μάς διασταύρωσε με τον 2ο του άλλου ομίλου. Ξεκινήσαμε με μια ήττα στην έδρα του Ιωνικού και στη συνέχεια παίξαμε άλλα δύο παιχνίδια με την πλάτη στον τοίχο».
Για τον αρχικό στόχο του Αθηναϊκού: «Πέρυσι ο Αθηναϊκός σώθηκε την τελευταία αγωνιστική και η ομάδα «χτίστηκε» απ’ την αρχή, με τις περισσότερες παίκτριες να ‘ναι καινούργιες. Η διοίκηση που «έχτισε» αυτήν την ομάδα σε συνεργασία με τον Τόνι Βαλεντινέττι έκαναν μια πάρα πολύ καλή δουλειά. Πάνω εκεί βρήκα μια ομάδα που είχε ήδη έναν «κορμό» συγχρονισμένο. Είχαμε χάσει ήδη τη Σοφία Σιγάλα με χιαστό και το ρόστερ μας ήταν μικρό, όμως υπήρχε πολύ καλή σχέση ανάμεσα στη διοίκηση, τα παιδιά και το προπονητικό team, με κύριο «μοχλό» το συνεργάτη μου, Παναγιώτη Θεοδωρόπουλο, που μεσολαβούσε σε οτιδήποτε χρειάζονταν τα παιδιά και που κατέβασε την ομάδα μετά την αποχώρηση του Ιταλού προπονητή μέχρι και που ανέλαβα.
Ο αρχικός στόχος ήταν το πώς θα φτιάξουμε «κορμό» για το παρόν και το μέλλον της ομάδας. Επειδή είχαμε κάνει ήδη ένα ποιοτικό ξεκίνημα, υπήρχε από πίσω το να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε την άνοδο, απλά είναι μια πολύ δύσκολη συγκυρία η συγκεκριμένη και ακόμη και τώρα δεν ξέρουμε αν το σωματείο θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία και να παίξει στην Α1».
Για τη νέα σεζόν του Αθηναϊκού, αν βρίσκεται όντως στην Α1: «Πιστεύω ότι ο Αθηναϊκός είναι ένα “κόσμημα”, όπου αν εξασφαλιστεί το οικονομικό θέμα θα μπει στην Α1 και θα είναι ανταγωνιστικός. Αν καταφέρουμε να κρατήσουμε τη Ζωή και κάνουμε και καλές επιλογές στις ξένες, πιστεύω ότι έχει όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει κάτι πολύ καλό. Υπάρχει και ο “κορμός” που μπορεί να στηριχτεί η ομάδα για να το καταφέρει αυτό. Περιμένουμε και θέλουμε τον Αθηναϊκό να είναι εκεί, αλλά να είναι με εκείνες τις συνθήκες που θα μπορεί να είναι σωστός και λειτουργικός».
Για το αν πιστεύει ότι η Ζωή Κεχαγιά θ’ αλλάξει γνώμη: «Αν το σωματείο πει ότι του χρόνου θα παίζουμε στην Α1, στο δικό μου μυαλό υπάρχει ένα μέγιστο επιχείρημα που πιστεύω ότι η Ζωή θα το σκεφτεί διπλά. Αν το σωματείο δε βρει τον τρόπο να παίξει του χρόνου στην Α1, τι να πεις στη Ζωή αφού έχει κάνει αυτόν τον τελευταίο σαν να ήταν ο τελευταίος και έχοντας κάνει αυτά τα καταπληκτικά πράγματα στα play-offs; Με αυτήν την post-season, πώς μπορείς να της δώσεις κίνητρο να γυρίσει να ξαναπαίξει στην Α2; Για ‘μένα, το «κλειδί» θα είναι το να παίξει ο Αθηναϊκός στην Α1. Έτσι μπορείς να την πείσεις».
