Ο Φώτης Κατσικάρης φιλοξενήθηκε στο Web Radio της ΕΟΚ, μίλησε για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία, τον τρόπο που δουλεύει γύρω από το μπάσκετ και... όχι μόνο.
Αναλυτικά:
Στον τρόπο που δουλεύει από κάτω προς τα πάνω η Ισπανία: «Οι Ισπανοί απέκτησαν αυτήν τη στόφα στα τελευταία τουρνουά μέσα από έναν προγραμματισμό με τον ίδιο προπονητή, το Σκαριόλο. Πέρα απ’ τις ικανότητές του μέσα στο παιχνίδι, είναι πάρα πολύ οργανωτικός. Απ’ την πρώτη στιγμή που συνεργάστηκε με την Ομοσπονδία, άρχισε να είναι αυτός υπεύθυνος απ’ τους πιο μικρούς μέχρι την πρώτη ομάδα, τη στελέχωση των προπονητών, των τρόπο που θα λειτουργούν, τον τρόπο που θα προπονούνται, μια φιλοσοφία παιχνιδιού που θα είναι ίδια σε όλες τις Εθνικές. Κάνουν την επιλογή προπονητών κάθε καλοκαίρι, έχοντας πάντα σα γνώμονα ότι θα εκφράσουν αυτό το παιχνίδι που θέλει ο Σκαριόλο σαν προπονητής και θα πρέπει να ‘χει όλο το οικοδόμημα της Ισπανίας και σε αγόρια και σε κορίτσια».
Στους ειδικούς κανόνες που έχουν στις μικρές ηλικίες: «Οι Ισπανοί έχουν πάρα πολλές ομάδες που δίνουν βάση στις ακαδημίες, έχουν κάποιους ειδικούς κανόνες στις μικρές ηλικίες, όπως το ότι δεν παίζουν ποτέ ζώνη. Για παράδειγμα στην περιοχή της Καταλονίας απαγορεύεται το pick-and-roll μέχρι τα 14, δίνουν μεγάλη έμφαση στο ένας εναντίον ενός. Μ’ έναν τέτοιον τρόπο βάζουν κάποιους κανόνες οι τοπικές Ομοσπονδίες ώστε οι παίκτες να εξελίσσονται σ’ αυτό το κομμάτι, να μαθαίνουν τα βασικά του μπάσκετ, ε το σουτ, την ντρίπλα, τη δημιουργία, χωρίς να μπουν τόσο σε τακτική».
Στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ: «Ο βαθμός δυσκολίας του πρωταθλήματος είναι τέτοιος που βοηθάει τους «άπειρους» παίκτες να έχουν κάποια βάση. Σίγουρα μπορεί να μην έχουν εμπειρία από μεγάλα τουρνουά με την Εθνική, από Ευρωλίγκα ή από ΝΒΑ, αλλά έχουν μια βάση. Σχετικά με την κατάκτηση, πιο πολύ έχει να κάνει με τη δουλειά που έγινε απ’ το προπονητικό επιτελείο. Ετοίμασαν την ομάδα ήσυχα, δεν υπήρχε καμία πίεση πάνω τους, κανείς δεν τους υπολόγιζε. Κομβικό παιχνίδι θεωρώ ότι ήταν το παιχνίδι με το Βέλγιο. Η αντίδραση από ‘κει και μετά ήταν τέτοια όπου ετοιμάστηκαν ιδανικά πνευματικά πριν τα επόμενα παιχνίδια και τα νοκ-άουτ. Ήταν και τυχεροί, γιατί πάντα χρειάζεται και τύχη. Και ο όμιλός τους δεν ήταν τόσο δυνατός και μετά με τη Λιθουανία τα κατάφεραν γιατί λειτούργησε η άμυνά τους, η οποία είχε μια μεγάλη αλλαγή μες στο τουρνουά, ήταν η πιο ποιοτική ομαδική άμυνα απ’ όλες τις ομάδες. Φυσικά μέτρησε και η εμπιστοσύνη που απέκτησαν μέσω αυτής, κάποια παιδιά βγήκαν μπροστά, χωρίς φόβο, έβαλαν μεγάλα σουτ και κατάφεραν και πήραν και το Ευρωμπάσκετ».
Στο φιλικό ματς, ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ιωνικό, για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη μικρασιατική καταστροφή: «Πρώτα απ’ όλα χαίρομαι που έτυχε να είμαι εδώ στην Αθήνα και να βρεθώ σε λίγες ώρες μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους που και μεγάλωσα όσον αφορά τα πρώτα μου βήματα στον Ιωνικό, αλλά και με την ΑΕΚ, που ήμουν πολλά χρόνια και παίκτης και προπονητής. Είναι δύο ομάδες που έχω στην καρδιά μου, είναι δύο ομάδες που χρωστάω πάρα πολλά, τα πάντα σχεδόν, για εδώ που έχω φτάσει και είμαι πολύ χαρούμενος που θα βρίσκομαι εκεί».
