Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού, τα προβλήματα εντός κι εκτός παρκέ και τις... πορτοκαλί προκλήσεις.
Τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης (3/11) στο ΟΑΚΑ έχουν δημιουργήσει δικαιολογημένα ένα... κομφούζιο στο μυαλό πολλών. Και όχι άδικα. Ωστόσο θα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, ξεκινώντας από το αγωνιστικό σκέλος.
Οι «πράσινοι» τείνουν να αποκτήσουν την κακή συνήθεια του «φαντάσματος» στο πρώτο δεκάλεπτο. Το έκαναν με τη Μονακό, το επανέλαβαν με την Παρτιζάν και σαν να μην έφτανε αυτό, κατόρθωσαν -διότι πρόκειται περί κατορθώματος και δεν έπαιζαν με το Γκόλντεν Στέιτ- να δεχθούν 54 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, έχοντας πάρει πέντε αμυντικά ριμπάουντ, την ώρα που οι Σέρβοι είχαν πάρει έξι επιθετικά! Απίθανα πράγματα.
Φυσικά χάρη στη βοήθεια του κόσμου τους βελτιώθηκαν κι έβγαλαν ψυχή και πάθος στο δεύτερο μισό, επί της ουσίας όμως οι αγωνιστικοί λόγοι της ήττας ήταν η «κατηφόρα» του πρώτου ημιχρόνου. Παράλληλα η κάκιστη άμυνα στην περιφέρεια και οι προβληματικές περιστροφές επέτρεψαν στην ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να βλέπει το καλάθι σαν... βαρέλι και να τελειώσει το παιχνίδι με 9/19 τρίποντα και 47,4%. Την ίδια στιγμή που ο Πάντερ έκανε ό,τι ήθελε στην αρχή και στο τέλος, ο Λεσόρτ κυριαρχούσε απόλυτα στις δύο ρακέτες κι έμοιαζε... εξωγήινος, με 15 πόντους και 11 ριμπάουντ.
Σίγουρα η έλευση του Μπέικον δίνει στο «τριφύλλι» instant scoring και παράλληλα έναν παίκτη που δεν φοβάται να πάει κάθετα και να πάρει τις επαφές, πηγαίνοντας ουκ ολίγες φορές και στη γραμμή των βολών, ενώ ο Νέιτ Ουόλτερς έκανε εκπληκτικό παιχνίδι, εν αντιθέσει με τον αρνητικό Πάρις Λι ο οποίος μοιάζει μπερδεμένος. Μέσα σ' όλα ο Άντριου Άντριους -ο οποίος έμοιαζε ο πιο σταθερός ξένος- θα αποτελέσει παρελθόν, ο Πονίτκα δεν είναι θετικός παρά τις πολλές δουλειές που αναμφίβολα κάνει και ο Γκριγκόνις είναι σταθερά έξω από τα νερά του. Έχουμε γράψει ξανά ότι ένας παίκτης μετρ συστημάτων, δεν θα γίνει στα 28 του σλάσερ, ούτε και σουτέρ μετά από ντρίμπλα, όταν τα χαρακτηριστικά του είναι ακριβώς τα αντίθετα.
Παράλληλα ο Ντέγιαν Ράντονιτς έδειξε διάθεση να μικρύνει το ροτέισον κι έπαιξε με εννιά παίκτες, σε μία αναμέτρηση που θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει πιο βαθιά στον πάγκο του, με δεδομένο ότι οι αντίπαλοι επί της ουσίας έπαιξαν με επτά αθλητές να παίρνουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής! Κι όμως δεν το εκμεταλλεύτηκε και προκαλεί απορίες γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν οι Λευτέρης Μαντζούκας και Γιώργος Καλαϊτζάκης. Βέβαια ο Σέρβος δεν μπορεί να κάνει και πολλά όταν για πολλοστή φορά οι παίκτες του αδυνατούσαν να σκοράρουν σε λέι απ και ειδικά σε φάσεις απλές στις οποίες είχαν κερδίσει και φάουλ. Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι προς το παρόν η πορεία του είναι σαφώς χειρότερη από πέρσι. Και γι' αυτό έχουν ευθύνη όλοι οι εμπλεκόμενοι στον σχεδιασμό, διότι το ρόστερ είναι πιο καλό (;) από εκείνο της προηγούμενης σεζόν, η εικόνα είναι παρόμοια και τα αποτελέσματα χειρότερα!
Όσον αφορά τα όσα συνέβησαν εκτός παρκέ, δυστυχώς η εικόνα γύρισε τον σύλλογο πολλά χρόνια πίσω, καθώς τόσα πολλά μπουκάλια πρέπει να είχαν να προσγειωθούν στο παρκέ του ΟΑΚΑ από τον Ιανουάριο του 1997, όταν ο Άρης είχε νικήσει στην Αθήνα τον Παναθηναϊκό με 79-77 και είχε ακολουθήσει «βροχή» αντικειμένων με κύριο αποδέκτη τον έναν εκ των δύο τότε διαιτητών. Μετά από 25 χρόνια η κατάσταση ξέφυγε ξανά κι όπως και σ' εκείνη την περίπτωση, οι πρώτοι που άρχισαν να παρεκτρέπονται δεν ήταν οι... σκληροπυρηνικοί οπαδοί αλλά εκείνοι που βρίσκονταν σε πιο ακριβές θέσεις... Ως συνέπεια δεν αποκλείεται να υπάρξει τιμωρία, με δεδομένο ότι η Ευρωλίγκα έχει παράδοση να εξαντλεί την αυστηρότητά της προς τους «πράσινους».
Ειδική αναφορά είναι αδύνατο να μην γίνει και στους τρεις διαιτητές. Ο Ισπανός Μιγκέλ Άνχελ Πέρεθ, ο Πορτογάλος Φερνάντο Ρότσα και ο Σουηδός -με λιθουανικές ρίζες- Σαούλιους Ράτσις δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να... χάσουν τον έλεγχο από την αρχή του αγώνα. Ο πρώτος ρέφερι ήταν προκλητικός από τα πρώτα λεπτά και σπανίως σφύριζε κάτι υπέρ των γηπεδούχων, ο δεύτερος προσπαθούσε να κρατήσει τα προσχήματα και ήταν πιθανότατα ο πιο δίκαιος και σωστός στις αποφάσεις του και ο τρίτος έμοιαζε με... περαστικό που τον φώναξαν να διευθύνει αγώνα Ευρωλίγκας επειδή δεν συμπληρωνόταν η απαραίτητη τριάδα.
Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος δεν σφύριξε το φάουλ υπέρ του Μπέικον από την οποία η... σπίθα έγινε πυρκαγιά -χωρίς φυσικά να δικαιολογείται η ακραία αντίδραση της μερίδας του κόσμου- και γενικά έναν ρέφερι ο οποίος αποδείχθηκε φανερά ακατάλληλος. Ο 38χρονος πέρσι είχε διευθύνει όλα κι όλα επτά παιχνίδια της Ευρωλίγκας, γεγονός που μαρτυρά ότι δεν πρόκειται για κάποια κορυφαία «σφυρίχτρα». Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγο πριν το φινάλε και ενώ είχε κερδίσει φάουλ για τρεις βολές ο Μπέικον, μετά τη δεύτερη εύστοχη βολή, ο Ράτσις έφυγε προς την άλλη πλευρά του παρκέ διότι δεν είχε καταλάβει την απόφαση των συναδέλφων του!
Φυσικά δεν προκαλούν και ιδιαίτερη εντύπωση κάποιες αποφάσεις εις βάρος του Παναθηναϊκού, αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι πέραν από τους διαιτητές της πρώτης γραμμής της Ευρωλίγκας οι οποίοι βλέπουν τα πάντα και μόνο αν... θέλουν αδικούν κάποια ομάδα, οι υπόλοιποι συνήθως είναι «λίγοι» και δεν διαφέρουν πολύ από εκείνους της FIBA οι οποίοι τα... άκουσαν δικαίως στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ αλλά και παλαιότερα.
Στη μεγάλη εικόνα ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να ψάχνεται έχοντας μπει ο Νοέμβριος και μετά την αναβολή του αγώνα με τον Προμηθέα, έχει μία γεμάτη εβδομάδα μπροστά του για να προσπαθήσει να βελτιωθεί ενόψει του νέου εντός έδρας αγώνα με την Μπασκόνια. Την ίδια ώρα ο κόουτς Ράντονιτς έχει αρχίσει να μην νιώθει και ιδιαίτερα άνετος στη θέση του, αν και είναι πλέον προφανές ότι μία νέα αποπομπή προπονητή, δύσκολα θα λύσει μονομιάς όλα τα προβλήματα. Το βέβαιο είναι ότι το κοντινό μέλλον του «τριφυλλιού» παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι όμως για ευχάριστους λόγους.
