Το Περιστέρι ολοκλήρωσε μία εξαιρετική χρονιά στην 3η θέση της Basket League και ο Λεωνίδας Κασελάκης φιλοξενήθηκε στο Web Radio της ΕΟΚ.
Αναλυτικά:
Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Σαν άνθρωπος η νοοτροπία του είναι κάτι που είναι αντικείμενο έρευνας γενικότερα. Δεν υπάρχει περίπτωση σε ό,τι και αν καταπιαστεί να μην πετύχει, γιατί «ζει και αναπνέει» γι’ αυτό. Το παικτικό κεφάλαιο έχει «κλείσει» για τον ίδιο, αλλά το προπονητικό κομμάτι είναι κάτι που τον απασχολεί 20 ώρες το 24ωρο, γιατί δεν κοιμάται και πολύ βλέποντας βίντεο. Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, ούτε αυτά που έχει κάνει στην καριέρα του ως παίκτης, ούτε αυτά που έχει κάνει ως προπονητής. Κακά τα ψέματα, ήταν κάτι πολύ σπουδαίο και για εκείνον και για την ομάδα μας».
Για αυτό που του έμεινε απ’ τον Βασίλη Σπανούλη: «Καταρχάς, παίρνεις πράγματα απ’ αυτόν στο θέμα της νοοτροπίας όχι μόνο για την αθλητισμό, αλλά και για την καθημερινότητα και τη ζωή σου γενικότερα. Το πιο σημαντικό που είδα εγώ και με έκανε να νιώθω ασφαλής ήταν στις ήττες ή «κρίσεις» της ομάδας το πόσο συστηματικά σκεφτόταν την επόμενη μέρα και το πόσο ήρεμος ήταν, λόγω του ότι είχε προετοιμάσει το κάθε βήμα ξεχωριστά και ήταν έτοιμος για την επόμενη μέρα. Αυτό έδινε ηρεμία σε όλο τον οργανισμό και δεν ήταν τυχαίο ότι η ομάδα δεν έκανε ποτέ 2 σερί ήττες μέσα στη χρονιά, μετά από κάθε ήττα αντιδρούσαμε. Αυτό είναι στοιχείο μεγάλης ομάδας, που απαρτίζεται από σπουδαίες προσωπικότητες».
Για την ηρεμία τους μετά από μεγάλες νίκες: «Ήμασταν αρκετά έμπειροι παίκτες για να το αφήσουμε αυτό, είχαμε κι έναν προπονητή που ήξερε να σε “προσγειώνει” μετά από νίκες. Βλέπαμε πολύ βίντεο και τα λάθη μας και τα σωστά μας, όσα έπρεπε να αφήσουμε πίσω για να προχωρήσουμε και γι’ αυτό δείχναμε και πρόοδο κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Αυτό ήταν ένα “κλειδί” νομίζω».
Για το ότι έφτασαν στο 5ο ματς τη σειρά με τον Παναθηναϊκό: «Είχαμε πιστέψει στην πρόκριση αρκετά, γιατί βλέπαμε ότι μπορούμε να “χτυπήσουμε” τον Παναθηναϊκό. Προφανώς ξέραμε ότι στη σειρά φαβορί ήταν ο Παναθηναϊκός, αλλά είχαμε πιστέψει και είχαμε αποδείξει ότι όταν παίζουμε με το σωστό τρόπο μπορούμε να κερδίσουμε τον οποιονδήποτε. Είχαμε μια αυτοπεποίθηση και μια πεποίθηση ότι μπορούμε να “γράψουμε” ιστορία και να το πάμε μέχρι τέλους. Το σημαντικό είναι ότι ακόμη και μετά απ’ τον αποκλεισμό η ομάδα αντέδρασε και πάλι σωστά. Ήμασταν λίγο κουρασμένοι σωματικά και πνευματικά στο 1ο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, γι’ αυτό και το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες, αλλά η ουσία είναι ότι κερδίσαμε 3-0 τη σειρά. Ο Παναθηναϊκός κάθε χρόνο θέλει να πρωταγωνιστεί και να παίρνει τους τίτλους, αλλά η ομάδα μας έδειξε ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον οποιονδήποτε. Όταν ισχύει αυτό και δεν καταφέρνεις στο τέλος να κάνεις την υπέρβαση, προφανώς και νιώθεις λίγο στεναχωρημένος και “άδειος”».
Για το αν έχουν πίεση για το βήμα παραπάνω τη νέα σεζόν: «Υπάρχει η ενεργητική πίεση, η οποία σε κάνει συνέχεια να θες να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αλλά νομίζω δε θα βάλουμε άλλους είδους πίεση, ο κόουτς έχει πει ότι πηγαίνουμε βήμα-βήμα και δεν πρέπει αν ονειροβατούμε, θα πρέπει να είμαστε πολύ σοβαροί και μετρημένοι στα επόμενα βήματα. Βεβαίως, πάντα να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να τα δίνουμε όλα στο γήπεδο, να κάνουμε την ομάδα όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική και με την καθημερινή της λειτουργία, που ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι τη φετινή σεζόν, να μπορέσουμε να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό».
Για την επιλογή του να πάει στο Περιστέρι και τη φετινή σεζόν που έκανε: «Ήταν μια επιλογή συνειδητή. Με τον κόουτς είχαμε μιλήσει νωρίς απ’ την περσινή χρονιά, είχα καταλάβει το όραμά του, τη φιλοδοξία του για το τι θέλει να κάνει και ήθελα να γίνω κι εγώ μέλος αυτού του οράματος. Όσον αφορά εμένα, είχα μια δύσκολη σεζόν, στην αρχή της χρονιάς ένας τραυματισμός με άφησε πίσω, αλλά μπόρεσα να το ξεπεράσω. Με βοήθησε πάρα πολύ το staff της ομάδας και οι προπονητές και μετά από 3-4 παιχνίδια που δε μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα μπόρεσα και βρήκα τα «πατήματά» μου. Σε άλλα παιχνίδια βοήθησα περισσότερο, σε άλλα λιγότερο, αλλά πάντα έδινα το 100% για να μπορώ να είμαι εκεί για τους συμπαίκτες μου και τον προπονητή μου».
Για την πορεία της ομάδας του στο BCL: «Στην Ευρώπη θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Δυστυχώς το BCL δε “συγχωρεί”, κάθε παιχνίδι ήταν “τελικός”, είχαμε και κάποιες απουσίες σε μερικά παιχνίδια και ίσως έπαιξε ρόλο και αυτό. Είναι λίγο στενάχωρο που αυτή η ομάδα δεν κατάφερε να πάει μακριά στην Ευρώπη, αλλά γι’ αυτό έχουμε την επόμενη χρονιά, για να θέσουμε ψηλότερους στόχους στην Ευρώπη».
