Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για την πρεμιέρα της Εθνικής απέναντι στον Καναδά και την αξία της προσπάθειας των παικτών του Βασίλη Σπανούλη, που γρήγορα πρέπει να εξαργυρωθεί για Ισπανία και Αυστραλία, εκφράζοντας την πεποίθηση πως στο τέλος αυτής της διοργάνωσης θα θυμούνται τη «γαλανόλευκη».
Ήταν από την αρχή η απορία όλων. Πόσο θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι ανταγωνιστική η Εθνική απέναντι σε μια ομάδα, η οποία πλησιάζει σε επίπεδο το τρομερό ρόστερ, που έχει κατεβάσει φέτος η Team USA στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η απάντηση δόθηκε στο παρκέ και, μάλιστα, με έναν τρόπο που ενισχύει την πίστη, ότι στη Γαλλία δεν πήγαμε απλά για τουρισμό, αν και η αποστολή περιηγήθηκε όμορφα στα αξιοθέατα στην τελετή έναρξης.
Το γήπεδο, από νωρίς, έγινε τρομερά κατηφορικό. Οι Καναδοί έδειξαν τι ακριβώς σημαίνει η άμυνα, που παίζεται στο ΝΒΑ, αναιρώντας κατευθείαν τις... αναλύσεις των ειδημόνων που θεωρούν, ότι στο πρωτάθλημα αυτό δεν παίζεται άμυνα. Η πίεση, που άσκησαν από το πρώτο δευτερόλεπτο σε δύο πολύ έμπειρους χειριστές, τον Καλάθη και τον Ουόκαπ, και τα μαζικά λάθη όπου τους ανάγκασαν, είναι ενδεικτικό του πού στόχευσαν από πολύ νωρίς.
Το ευτύχημα σε αυτό ήταν «διπλό», αφενός η εξαρχής πολύ καλή ημέρα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αφετέρου η άμεση αντίδραση του Βασίλη Σπανούλη να αρχίσει να φέρνει παίκτες από τον πάγκο. Ο πρώτος, που άρχισε να μπαίνει στο πνεύμα του αγώνα, ήταν ο αρχηγός Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος με λύσεις παικτών, όπως ο Τολιόπουλος, ο Λαρεντζάκης και ο Καλαϊτζάκης, με πολύ μεγάλη προσπάθεια απάντων αρχικά στην άμυνα και δίνοντας αυτοπεποίθηση για την άλλη πλευρά του παρκέ, οδήγησε στο να μετατραπεί το 12-24 πολύ γρήγορα σε 22-24, προτού κλείσει η πρώτη περίοδος στο 22-26.
Κάμποσες φορές μέσα στο ματς, μάλιστα, η Εθνική επέστρεψε. Από το -10 του ημιχρόνου, από άλλες διψήφιες διαφορές, που δημιουργήθηκαν μετά από δικές της χαμένες ευκαιρίες και φτάνοντας στο να μειώσει στο καλάθι στα τελευταία δευτερόλεπτα, αλλά στο τέλος πάντα κάτι μας άφηνε πίσω και δε μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε το «μπαμ» της πρεμιέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί, με τέτοιο αντίπαλο, σαν «βόμβα» θα λογιζόταν κι ας είμαστε ειλικρινείς.
Οι πολύ μικρές λεπτομέρειες πάντοτε με τέτοιους αντιπάλους πληρώνονται. Βιαστική επιλογή στο σουτ ή λάθος στην επίθεση; Τιμωρία με καλάθι στην άλλη πλευρά. Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε σε πολλές περιπτώσεις, με αποκορύφωμα τις πέντε ευκαιρίες μας με τη διαφορά στους τέσσερις πόντους στην τελευταία περίοδο, στο 68-72, για να πετύχουν δύο τρίποντα οι Καναδοί και σχεδόν να «καθαρίσουν την μπουγάδα». Ακόμη και στο τέλος, η μία χαμένη βολή του εκπληκτικού Γιάννη θα μπορούσε να είχε προσδώσει άλλα δεδομένα, ακόμη και η προσπάθεια του για τάπα, που για λίγο δεν πέτυχε στο 78-80 και στο λέι απ του Αλεξάντερ, παρότι σηκώθηκε πάρα πολύ ψηλά για να τον σταματήσει.
Και οι Καναδοί, πάντως, δεν τρόμαξαν. Από τη μία κατάλαβαν κι εκείνοι από νωρίς, ότι δεν έχει νόημα να παίζουν σε αυτή την φάση της διοργάνωσης στα «κόκκινα» για 40 λεπτά, όσο μπορούν να ελέγχουν ένα ματς, από την άλλη φάνηκε πως ο αντίπαλος υπήρχε στο παρκέ και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα να πέσει κάτω, παλεύοντας έως το τέλος για την υπέρβαση και ξεπερνώντας τα πολλαπλά αγωνιστικά «χτυπήματα», που έρχονταν στη διάρκεια της αναμέτρησης, ειδικά το «σοκ» του ξεκινήματος, όπου με μεθοδικότητα καταφέραμε προοδευτικά να επιστρέψουμε και να στείλουμε μήνυμα στους αντιπάλους μας.
Αυτή, ίσως, είναι και η πιο σημαντική κληρονομιά για τα επόμενα δύο παιχνίδια με Ισπανία και Αυστραλία, που στα χαρτιά μοιάζουν πιο αντιμετωπίσιμοι από τον Καναδά. Μόνο που αυτή την κληρονομιά, πρέπει να την αξιοποιήσουμε γρήγορα, καθώς από κανέναν δε θα συγχωρεθούν διαστήματα, σαν το ξεκίνημα του αγώνα με τους παίκτες του Τζόρντι Φερνάντεθ.
Οι παίκτες του Σπανούλη, πάντως, το έδειξαν με τον τρόπο τους. Είναι η δική τους μαχητικότητα, που θα μνημονεύεται μεταξύ άλλων στο τέλος των Αγώνων, ζητώντας την νίκη και κοιτάζοντας στα μάτια όποιον κι αν βρεθεί μπροστά τους. Με την υπόσχεση, ότι... στην ούγια, στην άκρη του μυαλού μας για το ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ, θα γράφει «Ελλάδα».
