Η κόουτς Ελένη Καφαντάρη «φιλοξενήθηκε» στο EOK WebRadio με τη Μαριάννα και μετέφερε τις εμπειρίες της απ’ το Vilanova University και πως βίωσε τον 5ο τελικό του WNBA.
Αναλυτικά είπε:
Για το πώς βιώνει την κατάσταση στις ΗΠΑ: «Είναι διαφορετικός κόσμος. Εγώ είχα ξαναέρθει εδώ το 2008 με τον Κόουτς Ροδόπουλο με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών, αλλά είχαμε επισκεφθεί κάποια κολλέγια. Τώρα το ζω μες στο Πανεπιστήμιο με όλες τις προπονήσεις, τα φιλικά, τις συναντήσεις, τα βίντεο, όλα και είναι άλλο το επίπεδο».
Για το τι την ιντριγκάρει περισσότερο προπονητικά απ’ αυτήν την εμπειρία: «Ένα κομμάτι που δεν έχουμε στην Ελλάδα είναι ότι έχουν άνδρες παίκτες που έροχνται για να κάνουν προπόνηση με την ομάδα. Είναι μαθητές του Πανεπιστημίου, όπου συμμετέχουν 6-7 παίκτες στην προπόνηση και τα κορίτσια παίζουν καθημερινά εναντίον ανδρών. Έχουν δύο ομάδες που δημιουργούν με τις παίκτριες της ομάδας και μία η άλλη. Οπότε και παίζεις εναντίον των συμπαικτριών σου και εναντίον αυτών των παικτών, οι οποίοι είναι κανονικά μέρος της προπόνησης. Τους προετοιμάζουν μες στη βδομάδα με τα συστήματα της αντίπαλης ομάδας, οπότε να μπορούν να παίξουν και κατά τη διάρκεια της προπόνησής».
Για τον τεράστιο «θόρυβο» που έχει δημιουργηθεί με το πρωτάθλημα των Νιου Γιορκ Λίμπερτι: «Ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί ήρθα σε αυτό το κολλέγιο. Απ’ το πρόγραμμα ήμασταν 13 προπονητές απ’ όλον τον κόσμο και με έβαλαν στο συγκεκριμένο κολέγιο. Το επίπεδο είναι αρκετά καλό, γιατί βρίσκονται στο Big East, οπότε και οι αντίπαλοι είναι λίγο καλύτερου επιπέδου. Έτσι μπόρεσα και ταξίδεψα και πήγα στον 5ο τελικό. Ήμουν στον υπολογιστή τουλάχιστον 1.5 ώρα για να βρω εισιτήριο και ήμουν πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη απ’ τη στιγμή που το έκλεισα, ήταν πολύ δύσκολο.
Δε μπορώ να περιγράψω χαρά μου. Δεν έχω ζήσει στο μπάσκετ γυναικών τέτοια ατμόσφαιρα, είναι εντυπωσιακό το τι στήριξη είχαν απ’ τον κόσμο τους, ήταν γεμάτο το γήπεδο. Εγώ ήμουν περισσότερο με τη Μινεσότα Λινξ, γιατί το στυλ μπάσκετ που παίζουν είναι πολύ ευρωπαϊκό, σε επίθεση και άμυνα. Πήγα εκεί, αλλά το έζησα σαν να είμαι απ’ τη Νέα Υόρκη.
Είχα την ευκαιρία να πάω να δω και το Σίξερς-Μπακς, για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και μπορώ να πω ότι η ατμόσφαιρα δεν έχει καμία σχέση με το γυναικείο, το πώς ο κόσμος ήταν μες στο παιχνίδι και το πόσο υποστήριζαν τη Νιου Γιορκ Λίμπερτι. Θα διηγούμαι σε όλη μου τη ζωή ότι βρέθηκα στον τελικό του WNBA. Βρέθηκα και στο Βέγκας και μίλησα με κόσμο ηλικιωμένο, που μου είπε ότι ήρθε στο Βέγκας για αν δει την Κέιτλιν Κλαρκ. Δεν ήταν ποτέ φίλαθλος του μπάσκετ και αυτό δείχνει τη μεγάλη αλλαγή που έχει γίνει στο μπάσκετ γυναικών».
Για την αλλαγή στο μπάσκετ γυναικών στις ΗΠΑ: «Στις 24 Οκτωβρίου που έγινε η παρέλαση του πρωταθλήματος, την είχαν ανακοινώσει ως “New York Liberty Day”. Πας εκεί και έχει παντού στα video walls ότι παίζει η ομάδα. Μπαίνεις στο μετρό και όλος ο κόσμος φοράει ρούχα της ομάδας. Αυτά δείχνουν την τεράστια αλλαγή του μπάσκετ γυναικών και μου δίνουν τεράστια χαρά. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που βρίσκομαι αυτό το διάστημα εδώ, γιατί έζησα κορυφαίες στιγμές για το μπάσκετ γυναικών».
Για το αν η συμμετοχή των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη βοηθάει στην πρόοδο των νεαρών κοριτσιών που αγωνίζονται: «Οι ελληνικές ομάδες που συμμετέχουν στην Ευρώπη, απ’ τη μία είναι ευχάριστο το γεγονός ότι συμμετείχαν, απ’ την άλλη κάποιες έκαναν πολύ “βαριές” ήττες. Ωστόσο ήταν μια εμπειρία, οπότε δε θεωρώ ότι κάνει κακό το ότι συμμετείχαν. Θεωρώ ότι ακόμη κι από μια “βαριά” ήττα μπορείς να κερδίσεις κάτι. Σίγουρα βοηθάει τις παίκτριες».
Για το αναπτυξιακό πρόγραμμα στην Ελβετία, στην οποία εργάζεται τα τελευταία χρόνια: «Και στην Ελβετία και στη Δανία που ήμουν υπάρχουν πολλές νέες αθλήτριες που εγκαταλείπουν για ακαδημαϊκή λόγο, γιατί είναι πολύ υψηλό το ακαδημαϊκό επίπεδο και στις δύο χώρες. Μόνο αυτός ήταν ο λόγος για να σταματήσουν το μπάσκετ. Εγώ χρησιμοποίησα νεαρές παίκτριες. Δεν άλλαξα πολλά πράγματα στην ομάδα, απλά έμαθαν τον τρόπο που λειτουργώ. Υπήρξε μια ανάπτυξη και η ομάδα φέτος είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με την πρώτη χρονιά που πήγα. Βέβαια, όταν δεν έχεις την πίεση και σου λένε ότι σε στηρίζουν και θέλουν την ανάπτυξη των κοριτσιών, υπάρχει υπομονή. Δεν είχαμε την πίεση του αποτελέσματος, οπότε προσπαθήσαμε και δημιουργήσαμε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα το οποίο το δώσαμε φέτος και στην Ομοσπονδία και έχει αποδώσει. Πρέπει να υπάρχει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα χωρίς πίεση».
