Στον αθλητισμό και ειδικά στον επαγγελματικό, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι οι αθλητές και έχοντας αυτό υπόψη, πολλές φορές ξεχνάμε ότι και αυτοί έχουν προσωπικά βιώματα. Στο παρελθόν έχουμε δει πολλά παραδείγματα αθλητών, που έχουν χάσει τους δικούς του ανθρώπους, να ανακάμπτουν και να παίρνουν δύναμη από αυτούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ΑΕΚ, ο Justin Tillman.
Η βασίλισσα, η οποία είναι ιδιαίτερα δραστήρια στο φετινό μεταγραφικό παζάρι, έχοντας κλείσει πολύ καλά ονόματα, έκανε δικό της και τον Tillman. Ο 27χρονος Power Forward/Center, μετά από διάφορα περάσματα από Αμερική, Νότια Κορέα, Ιταλία, Ισραήλ, Τουρκία, Πουέρτο Ρίκο και Κίνα έρχεται να παίξει και στην χώρα μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ απέκτησε έναν πραγματικό ''μαχητή'' τόσο εντός παρκέ με την αθλητικότητα του όσο και εκτός καθώς η πανδημία του Covid-19 του στοίχησε την απώλεια των γονιών του.
Όπως και άλλοι αθλητές στο παρελθόν έτσι και εκείνος είναι εδώ και συνεχίζει την καριέρα του για να τιμήσει την μνήμη τους και την εμπιστοσύνη που του έδειξαν διότι πάντα πίστευαν σε εκείνον και στις ικανότητές του. H ιστορία που δημοσίευσε στο Αμερικανικό μέσο, Detroit Free Press, αναφέρει την πορεία της καριέρας του Tillman, τον τραγικό θάνατο των γονιών του, τον τρόπο με τον οποίο το πάλεψε και κατάφερε να το ξεπεράσει και την προσπάθεια του να παίξει στο NBA.
Η καριέρα του και ο θάνατος των γονιών του
O άσος της ΑΕΚ, όπως και όλοι οι Αμερικανοί, έχουν ως όνειρο το NBA. O Tillman έφτασε κοντά στον μεγάλο του στόχο να παίξει στην κορυφαία λίγκα του κόσμου αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Η μεγάλη ευκαιρία δόθηκε από τους Ατλάντα Χοκς καθώς του είχαν προσφέρει 10-ήμερο συμβόλαιο μετά την εξαιρετική χρονιά στην G-League. Την σεζόν 2021-22 έπαιξε για την θυγατρική ομάδα των Χοκς, τους Κόλετζ Παρκ Σκαιχοκς. Εκείνη την χρονιά είχε μέσο όρο 23.5 πόντους και 11.6 ριμπάουντ και έτσι συμπεριλήφθηκε στην καλύτερα πεντάδα της G-League. Τελικά αυτές του οι εμφανίσεις δεν έπεισαν τους Χοκς να τον χρησιμοποιήσουν σε κάποιο παιχνίδι και έτσι μόλις τερματίστηκε το συμβόλαιο του έμεινε ελεύθερος. Επόμενος σταθμός ήταν το Πουέρτο Ρίκο καθώς έπαιξε για τους Γκιγκάντες ντε Καρολίνα αλλά ούτε εκεί ''στέριωσε'' και επέστρεψε στην G-League για να παίξει για τους Γκράντ Ράπιντς Γκόλντ, την θυγατρική των Ντένβερ Νάγκετς.
Ο Τillman θέλησε να κυνηγήσει το όνειρο του μέχρι τέλους. Έκανε κάποιες προπονήσεις με διάφορες ομάδες του NBA αλλά καμία δεν τον ένταξε στο δυναμικό της.
Παρ' όλα αυτά δεν ήταν μόνο δικό του όνειρο το NBA. Ήταν επίσης και των γονιών του να τον δουν μια μέρα να παίζει εκεί. Ο Tillman πάλευε με όλες του τις δυνάμεις να αγωνιστεί εκεί για να εκπληρώσει και την επιθυμία των γονιών του μετά τον χαμό τους. Ο πατέρας του Τζον, πέθανε στις 4 Απριλίου 2020 μετά από μάχη με τον Covid-19, σε ηλικία 53 χρονών. Η μητέρα του Άντζελα, νοσηλεύτηκε με Covid την ίδια περίοδο με τον πατέρα του.
Η μητέρα του Tillman βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Της τοποθετήθηκε αναπνευστήρας και κατάφερε να αναρρώσει από τον ιό. Αλλά ο οργανισμός της αποδυναμώθηκε μετά από την μάχη που έδινε για να μείνει στην ζωή. Τελικά δεν κατάφερε να αντέξει και πέθανε δύο μήνες μετά τον άντρα της από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο Tillman έπαιζε για την Hapoel Galil Gilboa στο Ισραήλ όταν ξεκίνησε η πανδημία, και επέστρεψε στο Ντιτρόιτ τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς μετά το πρόωρο τέλος όλου του αθλητικού κόσμου λόγω της κατάστασης που επικρατούσε.
Ο παίκτης της ΑΕΚ είχε ένα ελαφρύ βήχα κατά τις τελευταίες τηλεφωνικές συνομιλίες με τον γιο του. Όταν έφτασε στο Ντιτρόιτ μετά από 14ωρη πτήση, και οι δύο γονείς του είχαν ήδη νοσηλευτεί και ο πατέρας του βρισκόταν σε αναπνευστήρα. Λόγω των αυστηρών πρωτοκόλλων COVID του νοσοκομείου, δεν κατάφερε ποτέ να δει από κοντά τον πατέρα του.
Για περισσότερο από δύο χρόνια, συνεχίζει να αγωνίζεται και να παίζει μπάσκετ ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να διαχειριστεί τον χαμό των γονιών του. Η απώλεια της μητέρας και του πατέρα του τον ανάγκασε να ωριμάσει και να γίνει ο υπεύθυνος της οικογένειάς του. Και αυτός και η μεγαλύτερη αδερφή του, ΤζαΝέι, έχουν τις δικές τους οικογένειες. Ο Tillman έχει έναν 2χρονο γιο με το όνομα Τζέις.
Παρ' όλα αυτά, η απώλεια και των δύο γονιών και η ύπαρξη ενός παιδιού και ενός ανιψιού του έδωσε περισσότερο κίνητρο για να πετύχει τον στόχο του, να αγωνιστεί δηλαδή στο NBA.
"Ήθελα απλά να βάλω όλο αυτό τον πόνο, αυτήν την θλίψη και τα πάντα σε αυτό που κάνω στο γήπεδο και απλά να παλέψω για αυτό που θέλω, να παλέψω για το όνειρο που θέλω και να παλέψω για το όνειρο που ήθελε για μένα ο πατέρας μου, που ήταν να φτάσω στο NBA και απλά να αφήσω όλα όσα έχω εκεί έξω," είπε ο Tillman. "Απλά για να έχω περισσότερα χρήματα για να φροντίσω την οικογένειά μου - την αδερφή μου, τη γιαγιά μου - να βεβαιωθώ ότι όλοι είναι σε μια εξαιρετική θέση."
"Είχα πολλές νύχτες που τις περνούσα κλαίγοντας''
Ο Tillman αποδίδει την αγάπη του για το μπάσκετ στον πατέρα του. Είχε δηλώσει μάλιστα πως o πατέρας του δεν δίσταζε ποτέ να ξοδέψει και το τελευταίο δολάριό του για να στείλει το γιο του σε καμπ σε άλλες πολιτείες και να προπονηθεί με προπονητές.
Όσον αφορά τον θάνατο του πατέρα του, ο Τζον ήταν παθιασμένος με τον χορό και επισκεπτόταν διάφορα κλαμπ συμπεριλαμβανομένου και του ''Club Yesterday's'' το οποίο πλέον έχει κλείσει.
Την ίδια στιγμή, ο Κορονοϊός σάρωσε την κοινότητα των χορευτών του Ντιτρόιτ στις πρώτες μέρες της πανδημίας. Ο Justin είπε ότι ο πατέρας του ήταν ένας από τους 20 συχνούς πελάτες του Club Yesterday's που πέθαναν από Covid-19 περίπου την ίδια περίοδο.
"Μέχρι και σήμερα, φαίνεται απίστευτο," είπε ο Τillman. "Απλά να περνάω τον θάνατο του πατέρα μου μόνος και η μητέρα μου να είναι στο νοσοκομείο και να βρίσκεται σε αναπνευστήρα αμέσως μετά από αυτόν. Σκεφτόμαστε το χειρότερο. Συνέβη αυτό στον πατέρα μας, οπότε θα συμβεί και στη μητέρα μας. Και ακούμε για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν και λένε ότι αυξάνεται ο ρυθμός των θανάτων. Είμαστε πραγματικά ανήσυχοι."
O θάνατος της μητέρας του έφτασε σε εκείνον όταν έκανε την προετοιμασία του στο Χιούστον για να είναι έτοιμος να παίξει την επόμενη χρονιά στην Ιταλική Σάσαρι. Ξαφνικά, η αδερφή του τον πήρε τηλέφωνο και του έδωσε τα τραγικά νέα του θανάτου της μητέρας τους. Κλείστηκε μέσα στον εαυτό του και δεν άγγιξε μπάλα μπάσκετ για μήνες καθώς θρηνούσε τους γονείς του. Δεν μπορούσε να σκεφτεί την καριέρα του. Έπρεπε να βεβαιωθεί ότι τα υπόλοιπα πρόσωπα της οικογένειάς του - και ο ίδιος - είναι εντάξει.
"Αισθάνομαι ότι δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την κατάσταση επειδή έπρεπε να βεβαιωθώ ότι όλοι οι υπόλοιποι ήταν καλά," είπε. "Και μετά ως παιδιά, να πρέπει να οργανώσεις την κηδεία των γονιών σου. Ήταν απίστευτο. Ακόμα κι αν δεν μπορούσα να ελέγξω την κατάσταση, αισθανόμουν ότι ήταν τόσο ανάρμοστο που οι γονείς μας έπρεπε να έχουν κηδείες κατά τη διάρκεια ενός χρόνου όπου είχες περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που θα μπορούσαν να παρεβρεθούν. Τόσοι πολλοί άνθρωποι σεβόντουσαν τους γονείς μου. Ήξερα ότι η εκκλησία θα γεμίσει με ανθρώπους που θα έρθουν να τιμήσουν τους γονείς μου και να έρθουν να δείξουν την αγάπη και τη στήριξή τους για εμάς."
Τελικά, ο Tillman αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του. Σκεφτόταν τους γονείς του και τη δύναμή που του έδιναν και πώς δεν θα ήθελαν να παραιτηθεί. Και αυτός, επίσης, δεν ήθελε να παραιτηθεί. Αυτός και η αδερφή του πέρασαν πολλές νύχτες, μοιράζοντας οικογενειακές αναμνήσεις, κοιτάζοντας φωτογραφικά άλμπουμ και κλαίγοντας μαζί.
Όταν ο Tillman έφυγε για την Ιταλία, ακόμα βρισκόταν σε πένθος.
"Είχα πολλές νύχτες που τις περνούσα κλαίγοντας, καλώντας την αδερφή μου για να με ηρεμήσει, ή την θεία μου Κιμ, ή τον ξάδερφό μου Ντάριν," είπε ο Tillman. "Είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ήταν εκεί για μένα καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας μου στο μπάσκετ, μαζί με τον πατέρα μου που με υποστήριζε και με βοηθούσε σε οτιδήποτε χρειαζόμουν. Ήταν πολύ βαρύ. Έπρεπε να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου."
"Είχα φτάσει σε ένα σημείο όπου νιώθω σαν να είμαι αναίσθητος πλέον. Τώρα, πολλά πράγματα δε με ενοχλούν. Αλλά ταυτόχρονα όλο αυτό με έκανε πιο δυνατό, και έπρεπε να το ελέγξω και να το κατευθύνω σε μια καλή, θετική πορεία για να επιστρέψω στο γήπεδο."
Ο Ντάριν είπε ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να προσφέρει στον Tillman την συναισθηματική και πνευματική υποστήριξη που χρειαζόταν. Συχνά αυτό σήμαινε πως έπρεπε να ξυπνάει στις 5 το πρωί για τηλεφωνικές κλήσεις.
"Μετά από την απώλεια των γονιών του, το βάρος της ευθύνης αυξήθηκε περισσότερο για εκείνον επειδή δεν υπήρχε κανείς εκτός από την αδερφή του, και εκείνη έχει τη δική της μικρή οικογένεια που προσπαθεί να μεγαλώσει," είπε. "Μετά από αυτό, έπρεπε να αναλάβει πολύ περισσότερες ευθύνες όσον αφορά το να προσπαθεί να παρέχει πράγματα για το νοικοκυριό, και αυτό το κάνει και συνεχίζει να το κάνει. Είναι σε '΄αποστολή'', και το βάρος της οικογένειας βρίσκεται στους ώμους του.
Ο δρόμος προς το ΝΒΑ και την Ελλάδα
Ο Tillman λοιπόν δεν τα παράτησε και μαζί με τον ατζέντη του, Jerry Dianis, προσπάθησαν να πείσουν κάποια ομάδα του NBA πως είναι ικανός να βοηθήσει με την ενέργεια του σε άμυνα και επίθεση και με την μεγάλη του ευχέρεια στο ριμπάουντ σε οποιοδήποτε σημείο μέσα στο παιχνίδι αποφασίσει ο προπονητής να τον ρίξει στο παρκέ. Σε αυτά όμως που κάνει καλά, έπρεπε να ξεχωρίζει ώστε να βρει ένα συμβόλαιο στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Μετά από μια συζήτηση με τον τεχνικό διευθυντή των ΣκάιΧοκς, Torri Miller, ο Tillman ένιωθε πως η κατάλληλη ομάδα για να του δώσει αυτή την ευκαιρία ήταν η Ατλάντα. Εν τέλει εντυπωσίασε στην G-League, πήρε το 10-ήμερο συμβόλαιο των Χοκς αλλά δεν κατάφερε να στεριώσει στο NBA και ''έβαλε πλώρη'' για άλλες πολιτείες καταλήγοντας σήμερα στην Ελλάδα για χάρη της ΑΕΚ.
Τελικά μπορεί να μην κατάφερε να παίξει στο NBA όμως με την αύρα των γονιών του και την δύναμη που παίρνει από αυτούς έστω και αν δεν είναι πλέον κοντά του, Ο Tillman πρέπει να νιώθει πολύ δυνατός και πολύ περήφανος που δεν τα παράτησε. Σηκώθηκε και τώρα είναι εδώ στην Ελλάδα για να συνεχίσει την καριέρα του και ποιος ξέρει ίσως στο μέλλον να του ξαναχτυπήσει το NBA την πόρτα και να εκπληρώσει το όνειρο των γονιών του. Πάντως και να μην γίνει, σίγουρα θα νιώθουν πολύ περήφανοι για ό,τι έχει πετύχει στην καριέρα του μέχρι στιγμής και για ό,τι έχει προσφέρει στην οικογένεια του.
