Ο Ηρακλής βρίσκεται ξανά στην GBL και το Basketa.gr αναλύει το χρονικό της επιστροφής του «Γηραιού» στη μεγάλη κατηγορία, μέσα από μια τριετία μεγάλων δοκιμασιών στην Elite League, μετά τις οποίες θα γυρίσει ακόμη πιο ισχυρός κι έτοιμος να μείνει εκεί, όπου ανήκει, για πολύ περισσότερο καιρό.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της εποχής Covid στην GBL, όπου οι οπαδοί του Ηρακλή, γνωστοί για το χιούμορ τους, είχαν ντυθεί... υγειονομικά με τις μάσκες τους, όμως η ομάδα λίγο αργότερα, το 2022, δε θα κατάφερνε να παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία.
Από την αρχή, άπαντες ήταν αποφασισμένοι για την επιστροφή εκεί, όπου ο σύλλογος ανήκει. Τα «εμπόδια» που ορθώθηκαν, αγωνιστικά, ήταν κάθε φορά διαφορετικά, με τον «Γηραιό» να χρειάζεται να περάσει αρκετές μεγάλες δοκιμασίες, μέχρι να πετύχει το στόχο του, μαθαίνοντας αναγκαστικά την αρετή της υπομονής μέχρι τη δικαίωση.
Από το καλοκαίρι εκείνο, άλλωστε, χρειάστηκαν συνολικά τρεις αγωνιστικές χρονιές, για να έρθει το «ξέσπασμα» στην Καρδίτσα. Περί «ξεσπάσματος» πρόκειται, άλλωστε, για όλα αυτά που πέρασε ο Ηρακλής, ώστε να γυρίσει στην κατηγορία, που θεωρείται δικαίως, αν κρίνει κανείς από την εικόνα σε παρκέ και εξέδρα, το σπίτι του. Ο τρόπος, με τον οποίο πανηγύρισαν άπαντες για την επιστροφή του «Ημίθεου» στην GBL, ήταν ενδεικτικός, με το πάρτι να είναι δικαιολογημένα ασταμάτητο, ελπίζοντας ότι αυτή την φορά η παρουσία στους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ θα γίνει μόνιμη για πολύ περισσότερο καιρό.
Ένας μήνας... για τρεις σεζόν αγωνίας
Ήταν την άνοιξη του 2023, όταν με αντίπαλο τον Πανερυθραϊκό ο Ηρακλής δε θα κατάφερνε να περάσει στο Final Four της νεοσύστατης, τότε, Elite League. Οι δύο νίκες της ομάδας των Βορείων προαστίων, που μεταφέρονταν τότε στη διαδικασία των playoffs με τον νικητή της σειράς στις τρεις συνολικά νίκες (σ.σ. πλέον είναι στις τέσσερις από το 2-0 και στις τρεις από το 1-1), της πρόσφεραν τη δυνατότητα να γράψει τη δική της μοναδική ιστορία, αφήνοντας την απογοήτευση να κυριαρχήσει στο «στρατόπεδο» του «Γηραιού».
Έναν χρόνο αργότερα, ήταν η σειρά ενός άλλου ιστορικού σωματείου να πάρει τη θέση του ξανά στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας πραγματοποιήσει μια επένδυση, που δεν χωρούσε αναβολή. Είναι πολύ πιθανό να ήταν διαφορετική η τύχη του Ηρακλή, αν δε συναντούσε τον Πανιώνιο στον τελικό ανόδου, με τις λεπτομέρειες να μετρούν υπέρ του Ιστορικού και να τον οδηγούν ξανά στους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ, όπου πιστοποίησε φέτος, ότι ανήκει.
Κάπως έτσι, ήρθε η φετινή χρονιά, όπου Μύκονος και Μέγαρα προπορεύονταν όλη την χρονιά. Οι δοκιμασίες, εντός κι εκτός των τειχών, ήταν και πάλι πολλές, όμως ήταν τέτοιες που κατάφεραν για το διάστημα ενός μήνα να πετύχουν, όσα δεν είχε καταφέρει για τρία χρόνια ο Ηρακλής. Μια διοίκηση απόλυτα αξιόπιστη, που δίνει το έναυσμα για το μέλλον, ένας προπονητής που γνώριζε πώς να μεταλαμπαδεύσει στους υπόλοιπους το πώς οφείλουν να ανταποκριθούν σε τέτοιες στιγμές, μέσα από μια καριέρα γεμάτη εικόνες, που ελάχιστοι έχουν στην Ευρώπη, κι ένα ρόστερ γεμάτο από αθλητές έτοιμος να ζήσουν αυτές τις στιγμές.
Η «συνταγή», λοιπόν, δημιουργήθηκε στο φινάλε αυτής της αγωνιστικής περιόδου και η ευκαιρία δεν μπορούσε πια να χαθεί. Η «συνταγή» μετατράπηκε σε «χείμαρρο», που πρώτα «κατάπιε» τον Κόροιβο και ύστερα δεν άφησε περιθώρια σε μια ομάδα με την ποιότητα και τη μαχητικότητα των Μεγάρων, δείχνοντας ότι όποιος κι αν περνούσε στο διάβα του Ηρακλή στην Καρδίτσα, μάλλον... δε θα γλίτωνε.
Κάπως έτσι, ο «Ημίθεος» χρειάστηκε... την τρίτη και φαρμακερή ευκαιρία, για να γυρίσει στο σπίτι του, εκεί όπου ανήκει. Κι αυτή την φορά θα διασφαλίσει, ότι δε θα χρειαστεί να περάσει τις ίδιες δοκιμασίες, σε ένα προμηνυόμενο λαμπρό μέλλον ανάμεσα στους μεγάλους...
