Η Ηλιούπολη συστήνεται ξανά στον μπασκετικό κόσμο, 21 χρόνια μετά την ιστορική της επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες, δείχνοντας σε Μελίσσια και Κορωπί, ότι δεν αρκείται απλά σε μια στιγμή πανηγυρισμών, αλλά θέλει να δώσει ξανά πνοή στην περιοχή.
Η φετινή σεζόν αναδεικνύει μια περιοχή της Αττικής, η οποία βρίσκεται στις νοτιοδυτικές παρυφές του Υμηττού και βλέπει ξανά την ευκαιρία να ακουστεί για τον αθλητισμό το όνομά της. Η Ηλιούπολη έχει ξεκινήσει αυτή τη σεζόν με την καλύτερη δυνατή της αφετηρία εδώ και πολύ καιρό, με την ομάδα του ποδοσφαίρου να βρίσκεται στη Super League 2 και εκείνη του μπάσκετ να αγωνίζεται, από την πλευρά της, στη Γ’ Εθνική, ύστερα από μια ιστορική άνοδο.
Μετά το περσινό θρίλερ με τον Ποσειδώνα Νέου Ψυχικού και φτάνοντας έως τον τελικό του Final Four της ΕΣΚΑ, η ομάδα επέστρεψε στις εθνικές κατηγορίες 21 χρόνια αργότερα, έτοιμη και αποφασισμένη να μείνει για καιρό, έστω κι αν ο προπονητής που την επανέφερε, ο Φώτης Καρακώστας, αποφάσισε να την αφήσει για να προσληφθεί από το Αιγάλεω και να δοκιμάσει ξανά τις δυνάμεις του στη Β’ Εθνική.
Το καλό για την Ηλιούπολη, όμως, ήταν πως δεν έμεινε στο πάρτι της ανόδου, αλλά φρόντισε και για την επόμενη μέρα. Με τις σταθερές να δείχνουν το δρόμο μέσω των ανανεώσεων και την ενίσχυση να έρχεται πολύ νωρίς μες στο καλοκαίρι, ο χρόνος για τον νέο τεχνικό, Γιώργο Βλούτη, δόθηκε για να παρουσιάσει αυτό που ήθελε και η έως τώρα πορεία αφήνει τους ανθρώπους της ομάδας να αισιοδοξούν, με το «διπλό» στο Κορωπί να φανερώνει πως δικαίως το πιστεύουν.
Αποφασισμένη να κάνει τον μπασκετικό κόσμο να στραφεί προς το μέρος της
Η Ηλιούπολη, λοιπόν, δεν επανήλθε στις εθνικές κατηγορίες για να κάνει… τουρισμό και να πει απλά, ότι γύρισε για να γράψει ιστορία για μια στιγμή. Επιθυμεί την επανακαθιέρωσή της και, όπως αναφέραμε, μέσα σε πολύ λίγες μέρες στο καλοκαίρι είχε φροντίσει για αυτό, διαλέγοντας παίκτες, που θα «έδεναν» σωστά το σύνολο, με τις αρχές που ήθελε να θέσει ο νέος τεχνικός.
Αρχίζοντας από τον αρχηγό Σωκράτη Σπανό για την 8η σερί σεζόν του στο σύλλογο, καθώς φυσικά και τον Χρήστο Γκαβανόπουλο, μαζί με τους Ζανιδάκη και Παναγόπουλο, η Ηλιούπολη έκανε την αρχή. Μέχρι λίγο μετά τα μέσα Ιουλίου, όπου διάλεξε την εμπειρία του Παντελή Σέττου και την φρεσκάδα του Γιώργου Ευαγγέλου, η ενίσχυση είχε επί της ουσίας ολοκληρωθεί και η δουλειά ξεκινούσε εν όψει μιας πολύ απαιτητικής Γ’ Εθνική στο 2ο όμιλο, από τον οποίο οι μισές ομάδες θα υποβιβάζονταν.
Η αρχή, άλλωστε, ήταν δύσκολη απέναντι στον φιλόδοξο Κρόνο, με την ήττα να έρχεται στο Μπραχάμι στην πρεμιέρα, ωστόσο πολύ σύντομα θα φαινόταν η δυναμική της ομάδας, κάνοντας την αρχή με τον Πανναξιακό και παίρνοντας ένα τεράστιο «διπλό» στην Φρεαττύδα με τον Πορφύρα.
Η υπέρβαση δεν έγινε απέναντι σε ένα Αρκαλοχώρι, που μοιάζει ασταμάτητο, αλλά η ομάδα δεν πτοήθηκε. Απεναντίας, στη «διπλή» αποστολή σε Μελίσσια και Κορωπί ανταποκρίθηκε, πρώτα κερδίζοντας μια νεανική ομάδα που μπορεί να γίνει επικίνδυνη κι ας μετρά αυτή τη στιγμή μόλις μία νίκη και ύστερα ρίχνοντας στο καναβάτσο έναν αντίπαλο με μονάδες με προσωπικότητα, που δεν άντεχε άλλη απώλεια. Είχε, όμως, τον χαρακτήρα να γυρίσει μετά το 40-34 του ημιχρόνου και να κυριαρχήσει, παίρνοντας ένα αποτέλεσμα σπουδαίο στη διεκδίκηση τουλάχιστον της εξάδας, αφού η 5η και η 6η θέση στην χειρότερη δίνουν πλεονέκτημα έδρας στα play out.
Η Ηλιούπολη, λοιπόν, ειδικά μετά τα δύο τελευταία της παιχνίδια, απέδειξε αυτό που επεδίωκε. Να τη μάθει ξανά, δηλαδή, ο μπασκετικός κόσμος…
