Το πολύπλευρο έργο που επιτελεί εδώ και χρόνια η «Κιβωτός του Κόσμου» υπό την καθοδήγηση του εμπνευστή της Πατέρα Αντώνιου, στην Ακαδημία Πλάτωνος είναι ευρέως διαδεδομένο. Αυτό ενδεχομένως που δε γνωρίζουν πολλοί είναι ότι το μπάσκετ αποτελεί ένα σπορ που καλλιεργείται συστηματικά και μάλιστα έχει ομάδα στην ΕΣΚΑ! Στο μηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό της ΕΟΚ υπήρξε ένα εκτενές αφιέρωμα στην μπασκετική προσπάθεια που γίνεται εκεί, μεταξύ πολλών άλλων.
============================
«Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι σὲ εἶδον δίκαιον ἐναντίον μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ». (Γένεσις, 7,1)
Στην Ακαδημία Πλάτωνος, δίπλα στον Ιερό ναό Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Με γκράφιτι στους ταλαιπωρημένους τοίχους του, χαλαρωμένα τα προστατευτικά σύρματα, με μπασκέτες σιδερένιες, χωρίς διχτάκι.
Εκεί, σ’ αυτόν τον χώρο, έπεσε και άνθισε ο σπόρος της «Κιβωτού του Κόσμου». Σε ένα περιβάλλον δύσκολο, ειδικά για τους νέους ανθρώπους, που συγκεντρώνει όλα τα προβλήματα της σύγχρονης πόλης: Ένδεια, εγκατάλειψη, βία, ναρκωτικά…
Φέτος συμπληρώνονται 24 χρόνια από τη στιγμή που ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου πρωτοδιορίστηκε ιερέας στον Άγιο Γεώργιο. Είδε, άκουσε, παρατήρησε και αποφάσισε γρήγορα να δράσει, με μια μπάλα μπάσκετ στο χέρι!
Με σταθερό βήμα, άφησε τον ιερό ναό και πήγε δίπλα στο γήπεδο, ζητώντας από τους νεαρούς που βρίσκονταν εκεί να παίξει μαζί τους! Ένας παπάς που παίζει μπάσκετ με τα ράσα! Και μετά κάθεται μαζί τους, συζητάει, ξεκλειδώνει ψυχές. Όχι με κούφια λόγια και κηρύγματα από άμβωνος, αλλά με απλές, καθαρές κουβέντες.
«Γνώριζα πως τα παιδιά κυρίως στην εφηβεία έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα του “ανήκειν”, να είναι μέλη κάπου, να συμμετέχουν κάπου ομαδικά», μας αφηγείται ο ίδιος ο πατέρας Αντώνιος. «Έτσι, επειδή και εγώ ήμουν καλός στο μπάσκετ, τα πλησίασα μέσω του μπάσκετ διοργανώνοντας ομάδες που συμμετείχαν σε πρωταθλήματα, φέρνοντας τους έτσι σε επαφή με βασικά αγαθά της κοινωνίας όπως η εκπαίδευση, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πολλές φορές η στέγη. Εργαλειοποίησα, λοιπόν, το ταλέντο μου στο μπάσκετ, μιας και το ράσο ήταν ένα ταμπού που τους απωθούσε, και αν τους μιλούσα για τον Θεό θα τα άκουγαν όλα βερεσέ, οπότε γνώρισαν με αυτόν τον τρόπο και την πνευματική ζωή. Έπρεπε λοιπόν να τους εκφράσω την αλήθεια μου και το έκανα μέσα από το μπάσκετ».
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα από το περιοδικό της ομοσπονδίας ΕΔΩ.
