Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr όλα τα τεκταινόμενα στις πρώτες μέρες προετοιμασίας της Εθνικής και το «ξεμούδιασμα» με το Βέλγιο, με κάποια πρώτα μηνύματα, παρότι αρκετά νωρίς, να είναι σαφή για το τι περιμένουμε τον επόμενο μήνα.
Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, η φετινή προσπάθεια της Εθνικής έχει ξεκινήσει από νωρίς την κουβέντα σε αρκετές κατευθύνσεις, φτάνοντας μέχρι το πρώτο φιλικό με το Βέλγιο. Και τα λόγια του Κώστα Σλούκα, ενός εκ των πρωταγωνιστικών προσώπων των τελευταίων ημερών, ήταν αρκετά χαρακτηριστικά. «Είμαστε εδώ για να εκπροσωπήσουμε όλοι μαζί την Εθνική Ομάδα και να καταφέρουμε κάτι πολύ όμορφο», είπε ο αρχηγός του Παναθηναϊκού στη Media Day και ήταν σαφής για το τι σημαίνει η παρουσία όλων.
Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να φορά κάποιος το εθνόσημο και να το υπηρετεί, μπορεί να διαβάσει τα λόγια του Κώστα Παπανικολάου. «Από την Εθνική δε σταματάς», ξεκαθάρισε ο αρχηγός της Επίσημης Αγαπημένης στη Media Day και η αλήθεια είναι, ότι κάθε άλλη κουβέντα καθίσταται χαοτικά περιττή μπροστά σε τέτοια λόγια. Και το θετικό, σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι ότι μοιάζουν όλοι να βρίσκονται στην ίδια σελίδα ως προς το κοινό αυτό σύνθημα, παρά τα όσα αγωνιστικά ή εξωαγωνιστικά προέκυψαν το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Αυτή είναι και η πρώτη επιτυχία μιας προσπάθειας, που πραγματοποιείται με ένα πρόσωπο, το οποίο μπορεί να διαμορφώνει ακόμη τις ικανότητες και την ταυτότητά του ως τεχνικός, όμως αποτελεί χαρακτηριστική παρουσία της «γαλανόλευκης» διαχρονικά. Ο Βασίλης Σπανούλης ενέπνευσε από πέρυσι αυτό το κλίμα ενότητας και είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του στην πρώτη του κιόλας ομιλία σε προπόνηση ως ομοσπονδιακός τεχνικός. «Όταν φοράτε το εθνόσημο, δεν υπάρχει τίποτα πάνω από αυτό», είχε τονίσει χωρίς διάκριση για κανέναν αθλητή. Άπαντες, λοιπόν, όσοι είναι παρόντες, βρίσκονται σε αυτή την κατεύθυνση. Αρκεί να δει κανείς τις φωτογραφίες - γιατί η εικόνα πάντα είναι αδιάψευστος μάρτυρας - του πώς δουλεύει ο ίδιος με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Κώστα Σλούκα στην προπόνηση, για το τι θα δούμε στο παρκέ, όταν έρθει η ώρα του Ευρωμπάσκετ.
Και το «άπαντες όσοι είναι παρόντες» προηγουμένως δεν το είπαμε τυχαία. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός δείχνει με τον τρόπο του, ότι το μόνο που σκέφτεται είναι οι παρόντες. Κι έχει δίκιο, καθώς αυτοί είναι που γράφουν την ιστορία, και οι ίδιοι οι παίκτες το αφουγκράζονται, κάτι που φάνηκε και στο φιλικό με το Βέλγιο, όπου πολλοί δεν αγωνίστηκαν για διαφορετικούς λόγους, όμως καθένας που έπαιξε, με τα καλά και τα αρνητικά του, θέλησε να αδράξει την ευκαιρία του, με πιο χαρακτηριστικές εικόνες το ντεμπούτο των Σαμοντούροβ, Μπαζίνα και Λιοτόπουλου, και φυσικά την επιστροφή του, πάντοτε ορεξάτου, Θανάση Αντετοκούνμπο στο παρκέ.
Η αλήθεια είναι, ότι αγωνιστικά δε γίναμε κατά πολύ σοφότεροι. Άπαντες γνωρίζουν τα θετικά και τις ελλείψεις μας και, επιπλέον, το φιλικό αυτό έγινε για ένα «ξεμούδιασμα» από τις προπονήσεις, να βγουν ίσα ίσα οι αθλητές μας από αυτή τη ρουτίνα. Πολλοί εκ των βασικών στελεχών, άλλωστε, δεν αγωνίστηκαν, αλλά για αυτό και η Εθνική θα δώσει πολλά φιλικά μέχρι το Ευρωμπάσκετ, ώστε και εκείνοι να μπουν με τον καιρό σε ρυθμό και όσοι «κυνηγούν» μια θέση να αποδείξουν, αν αξίζουν την ευκαιρία.
Κατά τα άλλα, τα αγωνιστικά μηνύματα είναι σαφή. Η άμυνα και η σκληράδα αποτελούν δίχως αμφιβολία τη βάση μας, κάτι που έχει φανεί από την πρώτη μέρα του Σπανούλη στον πάγκο, με τους 60 πόντους παθητικό, έστω και με τέτοιες συνθήκες, να είναι ένα θετικό δείγμα, ενώ η ομάδα δείχνει σε αρκετές στιγμές ικανή να «καμουφλάρει» τις αδυναμίες της επιθετικά, με πολλή δουλειά στην κυκλοφορία, ώστε να βρίσκει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις να σκοράρει. Από την άλλη, βέβαια, ίσως και να χάσαμε περισσότερα σε αυτό το ματς λόγω του τραυματισμού του Ζούγρη, που υπάρχει μεν βάσιμη ελπίδα να μην έχει κάτι σοβαρό, όμως σίγουρα θα χάσει ρυθμό στα φιλικά και οι λύσεις στο «5» αναζητώνται, με τον Ντίνο Μήτογλου μάλλον να... τραβά μπόλικο κουπί, ειδικά στα επίσημα παιχνίδια, κάτι που με το Βέλγιο διαπιστώθηκε ακόμη πιο εμπεριστατωμένα.
Η Εθνική, επομένως, είναι πάνω κάτω γνωστό το πώς θα αγωνιστεί και πιθανότατα θα το παρατηρήσουμε ακόμη πιο έντονα στα επόμενα φιλικά, όπου η ένταση θα ανεβαίνει ακόμη περισσότερο. Το απόλυτα σίγουρο είναι, ωστόσο, ότι και οι 19 της αρχικής προεπιλογής επιθυμούν όσο τίποτα να υπηρετήσουν την αποστολή, που έχει ήδη αρχίσει να ανοίγεται μπροστά τους, κι αυτό ίσως είναι το πιο βασικό «όπλο» μας.
