Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει μετά την ήττα του Ολυμπιακού στη Μπολόνια για την τελευταία φάση. Αν ο Ουόκαπ με φάτσα δηλαδή προς το καλάθι σε ανοργάνωτη άμυνα έπρεπε να μπει να πάει να ισοφαρίσει ή αν έκανε καλά πασάροντας πίσω, πλάγια και... μέτρια στον Λαρεντζάκη για να επιχειρηθεί σουτ νίκης. Λάθος κουβέντα είναι αυτή, αν είναι το κεντρικό θέμα συζήτησης. Διότι μέχρι να φτάσει σε μια απόφαση στιγμής ο Ολυμπιακός, έχουν γίνει πολλά άλλα που πρέπει να είναι το θέμα συζήτησης.
Κατ' αρχάς έχει μεγάλη λογική να στείλεις τη μπάλα στον χθεσινό Λαρεντζάκη. Ενας παίκτης από τους κατ' εξοχήν ψυχολογίας, σε βραδιές σαν τις χθεσινές μπορεί να βάλει και πιεσμένο σουτ από κακή θέση και κακή πάσα. Το ότι δεν το έβαλε ο "Λάρι" δεν αλλάζει το σκεπτικό. Αρκεί να ήταν αυτό. Και να μην ήταν δηλαδή ενστικτώδης αντίδραση του Ουόκαπ ότι "στην παράταση... δύσκολα, πάμε σε ένα σουτ και ό,τι γίνει". Διότι έτσι που... έσβηνε σταδιακά ο Ολυμπιακός από λεπτό σε λεπτό, ποιός μπορεί να αποκλείσει κάτι τέτοιο;
Μεγάλη κουβέντα έγινε και για τη διαιτησία, που την "ανέβασε" ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ισχύουν περίπου τα ίδια. Εχει ανεξήγητες αποφάσεις σε κρίσιμα σημεία της τελικής ευθείας το χθεσινό παιχνίδι. Ενδεχομένως και καθοριστικές, αφού σε ματς ισορροπίας... τρόμου ένα καθαρό αντιαθλητικό που δε δίνεται μπορεί να αλλάζει αποτέλεσμα. Και θα ήταν πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό να έφευγε χθες νικητής. Χωρίς να έχει χάσει κυρίως από τη διαιτησία, χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι μεγαλύτερα αυτά τα λάθη από τα δικά του, είχε λογική να δείξει ο Μπαρτζώκας ενοχλημένος. Αρκεί φυσικά η μεγάλη ανάλυση να γίνει εντός των τειχών για τα υπόλοιπα, όπως εξάλλου ανήγγειλε ο κόουτς.
Τι δεν έχει λογική λοιπόν, για τον Ολυμπιακό; Το 15+12 της παραγωγικότητας του δεύτερου ημιχρόνου, μετά το 19+21 του πρώτου, απέναντι σε μια ευάλωττη άμυνα της Ευρωλίγκας. Η κούραση, πνευματική και σωματική που γινόταν εμφανής σε κάθε λεπτό που περνούσε. Η αμφιβολία που δείχνει να έχει μπει στην ομάδα για πολλά. ΤΟ ποιος θα παίξει καλά κάθε φορά, αφού δε φαίνεται να έχει δημιουργηθεί εμπιστοσύνη κάποιων σταθερών. Το πότε και σε τι βαθμό θα μπουν σε ρυθμό ουσιαστικής βοήθειας οι προσθήκες που έγιναν στη διάρκεια της χρονιάς. Το τι θα γίνει με τον Σίκμα, αφού ακόμα και η πάγια τακτική του Μπαρτζώκα να στηρίζει απόλυτα τις επιλογές του ειδικά σε νεοφερμένους δε δείχνει να έχει αποτέλεσμα. Το γιατί, κυρίως αυτό, δεν "κλειδώσουν" ματς που στο πρόσφατο παρελθόν ο Ολυμπιακός τουμ χθεσινού πρώτου ημιχρόνου "έπνιγε" τον αντίπαλο.
Η συντονισμένη και έντονη δημόσια στήριξη στον Γιώργο Μπαρτζώκα την περασμένη εβδομάδα, μαρτύρησε πίεση. Ανεξήγητη. Ξένη για τον Ολυμπιακό αντίδραση το να... τσιμπάει τόσο πολύ σε "φυτιλιές" που ο ίδιος χαρακτήρισε κατευθυνόμενες και που άφησε να εννοηθεί ότι ξέρει τους διαύλους. Αρα ότι το ελέγχει. Αν είναι δυνατόν η σχέση του Ολυμπιακού με τον Μπαρτζώκα να έχει ανάγκη από τέτοιες "ασπίδες". Αν είναι δυνατόν να χρειάζεται ο ίδιος ο Μπαρτζώκας, λες και δίνει τώρα τις εξετάσεις του, τέτοιες εκδηλώσεις από την ομάδα του.
Είναι φανερό ότι στον Ολυμπιακό δεν έχουν βγει πράγματα φέτος. Και δε βγαίνουν σε διάρκεια, ακόμα και όταν έχουν μειωθεί τα υπαρκτά "άλλοθι" τους ξεκινήματος. Οτι κάποια πράγματα δεν πάνε καλά σε τελική ανάλυση. Και ότι όλο αυτό έχει προκαλέσει έναν εκνευρισμό, αφού ακόμα και σε "συμπαγείς" αθλητικούς οργανισμούς όπως είναι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, το αποτέλεσμα ποτέ δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Το να μη βγει ένας σχεδιασμός, κάποιες επιλογές, πάντα είναι μέρος του παιχνιδιού. Και πάντα υπάρχουν περιθώρια σε διοργάνωση μεγέθους, διάρκειας και τρόπου διεξαγωγής σαν την Ευρωλίγκα για επιπλέον διορθώσεις. Το μέγεθος της αναταραχής που μπορεί να δημιουργηθεί είναι το σημαντικότερο κριτήριο όμως και στον Ολυμπιακό φαίνεται μια αναστάτωση μεγαλύτερη του λογικού και του αναμενόμενου για το πώς έχει συνηθίσει να πορεύεται εδώ και αρκετά χρόνια.
