Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει για τις ραγδαίες εξελίξεις στον Παναθηναϊκό και επιχειρεί να δει και να αναλύσει τη σκέψη πίσω από τις κινήσεις επανόδου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, δίνοντας μια άλλη ανάγνωση πέραν της απλής αποπομπής των υπευθύνων του ναυαγίου της τελευταίας διετίας.
Το καλοκαίρι του 2020 άπαντες «πάγωσαν». Είδαν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να λέει, ότι μετά από πάνω από τρεις δεκαετίες ο Παναθηναϊκός έπρεπε να πορευτεί χωρίς κάποιον από την οικογένειά του στο «τιμόνι», καθώς παρότι παρέμενε προσωρινά ιδιοκτήτης, ήταν πρόθυμος να δώσει την ΚΑΕ με το αντίτιμο στα 25 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν λογικό, οι φίλοι των «πρασίνων» να νιώθουν, ότι βλέπουν σε επανάληψη μιας ιστορικής φάρσας τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να ανακοινώνει το 2011, εννέα χρόνια πριν, ότι η δική του οικογένεια αποχωρούσε από την ΠΑΕ.
Οι διαφορές, βέβαια, είναι πολλές ανάμεσα στις δύο συνεντεύξεις Τύπου και δεν είναι και ρόλος του κειμένου αυτού να τις αναλύσει, παρά μόνο να αποδώσει το πώς ένιωθαν άπαντες οι φίλοι του Παναθηναϊκού να… χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, βλέποντας μια πανίσχυρη οικογένεια να αφήνει την ομάδα στην αβεβαιότητα.
Ο Γιαννακόπουλος, φυσικά, έδωσε κι ένα πλάνο σαφές. Έβαλε έναν έμπιστο άνθρωπό του (Τριαντόπουλος) να ηγηθεί διοικητικά και δύο «μύθους» του συλλόγου (Αλβέρτης-Διαμαντίδης) να δώσουν το «σύνθημα» για την επόμενη μέρα, ελπίζοντας πως η ελληνική αγορά προπονητών (Βόβορας, Πρίφτης) θα έδινε επίσης μια καλή κατεύθυνση για ένα μέλλον, που θα θύμιζε τις δάφνες που έδρεπαν το (αρκετά πρόσφατο) παρελθόν του «αυτοκρατορικού» Παναθηναϊκού της Ευρώπης, αφήνοντάς τους χρόνο να δουλέψουν.
Να πούμε την αλήθεια; Απέτυχαν όλοι. Παταγωδώς. Έχουμε αναφέρει ξανά από αυτή τη στήλη, ότι ένα μαγαζί χωρίς τον ιδιοκτήτη του δεν μπορεί να πάει… πρίμα. Μπορεί να μας το επιβεβαιώσει όποιος έχει επιχείρηση σε αυτό τον κόσμο, ότι και μια μέρα να λείψει, την επομένη που θα γυρίσει, θα τα βρει όλα «Γης Μαδιάμ», ή τουλάχιστον όχι στην τάξη που εκείνος επιθυμεί. Οι άνθρωποι που μπήκαν, όμως, στο πόδι του ιδιοκτήτη στον Παναθηναϊκό, μάλλον «πάτησαν» σε αυτό το γεγονός παραπάνω από όσο έπρεπε, με αποτέλεσμα κάθε χθεσινή μέρα να είναι καλύτερη και κάθε επόμενη να είναι πιο δυσοίωνη, ειδικά στην Ευρώπη, της οποίας η κορυφή ήταν κάποτε το σπίτι του, αλλά τώρα αποτελούσε τον τόπο διασυρμού του. Μαζί με πάμπολλα λάθη αγωνιστικά και όχι μόνο, έδωσαν αφορμές.
Και οι αφορμές αυτές έδωσαν στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο το έναυσμα της επιστροφής. Καρατόμησε τους πάντες διοικητικά και τοποθέτησε, τώρα, έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης του, αφήνοντας τα «κλειδιά» στον Αργύρη Πεδουλάκη, έστω και από άλλο πόστο.
Και μιλάμε για επιστροφή και αφορμές επιστροφής, καθώς δεν μπορεί να λες, ότι θέλεις να δώσεις μια κατεύθυνση στην ομάδα, για να μην χάσει τον μπούσουλα μέχρι την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, τοποθετώντας την ίδια ώρα ένα πρόσωπο, που είναι συνυφασμένο με τη δική σου πορεία και έχεις δηλώσει κατ’ επανάληψη πως το εμπιστεύεσαι τόσο πολύ. Δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κάλυψη μιας «τρύπας» 3 εκατομμυρίων ευρώ εκ μέρους σου, όταν έχεις δηλώσει πως δεν έχεις πρόθεση να ασχοληθείς. Δεν μπορεί να φεύγουν με τέτοιο άγαρμπο τρόπο δύο άνθρωποι, που αποτελούν εμβλήματα του συλλόγου, έστω κι αν έκαναν οδυνηρές επιλογές, έχοντας εκείνοι την ευθύνη την τελευταία διετία.
Οι κινήσεις αυτές, λοιπόν, δείχνουν πως η επιστροφή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο προσκήνιο, έστω κι αν υποθέσουμε πως αυτή είναι για μικρό χρονικό διάστημα, εφόσον στο μέλλον αλλάξει η ιδοκτησία της ΚΑΕ, είχε μια συγκεκριμένη λογική. Απομακρύνθηκαν, πρωτίστως, όσοι έφταιξαν στο ναυάγιο της τελευταίας διετίας και, ύστερα, δόθηκαν τα επόμενα μηνύματα με την τοποθέτηση άλλων συγκεκριμένων ατόμων σε καίριες θέσεις. Αφορμή για όλα αυτά, αποτέλεσε το ίδιο το ναυάγιο, που του έδωσε την ευκαιρία να φωνάξει «παρών», απαντώντας σε μια ερώτηση που έκανε ο κόσμος του Παναθηναϊκού, βλέποντας να μη γίνεται κάποια σοβαρή κίνηση για την εξαγορά της ομάδας.
Δε θα μπορούσε να εξηγηθεί διαφορετικά και χωρίς να εμφανίζεται κάποια λογική, δηλαδή, μια επιστροφή του στα «πράσινα» μπασκετικά δρώμενα. Μετά από όσα είχε πει το 2020, χρειαζόταν μια αφήγηση της επανόδου του και τη βρήκε με ιδανικό τρόπο στις καταστάσεις που προέκυψαν και τα πρόσωπα, που είχαν την ευθύνη τους.
Το ζητούμενο, όμως, είναι το μέλλον της ομάδας. Και σε αυτό, για την ώρα δεν υπάρχει σαφής απάντηση, παρά μόνο μια διοικητική επιστροφή που έγινε με «κρότο», ψάχνοντας τη λύση στο γρίφο για τα επόμενα βήματα…
