Αν αδικήθηκε πραγματικά από κάτι η ΑΕΚ στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, αυτό ήταν η έκταση που πήρε το τελικό σκορ. Θα διαβάσει κάποιος που προσγειώθηκε μόλις τώρα με το αεροπλάνο ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε με 106-87 και θα νομίσει ότι έκανε περίπατο, αλλά φυσικά όσοι είδαν τον αγώνα ή διάβασαν γι' αυτόν, ξέρουν. Περίπατος με δύο παρατάσεις δεν γίνεται...
Στα αποδυτήρια της ΑΕΚ άκουγες μετά το παιχνίδι πολλές και διάφορες φωνές που... σιχτίριζαν, κυρίως τους διαιτητές. Εδώ δεν θα διαβάσετε σχεδόν ποτέ για διαιτησία. Το μπάσκετ είναι πολύ δύσκολο άθλημα, τα σφυρίγματα μπορεί να είναι λανθασμένα και από τη μία και από την άλλη πλευρά κι αν είναι να μπούμε σε διαδικασία να μετράμε πόσα πήρε ο ένας και πόσα πήρε ο άλλος, δεν θα βγάλουμε άκρη με τίποτα. Και θα χάσουμε την ουσία, που είναι το παιχνίδι.
Αυτή την ουσία κινδυνεύουν να χάσουν και όσοι από την ΑΕΚ επιμένουν να στέκονται στο τι σφύριξαν ή δεν σφύριξαν οι διαιτητές. Κινδυνεύει να διαφύγει της προσοχής τους ότι η ομάδα έχει αρχίσει να παίζει... κανονικό μπάσκετ, χωρίς εμμονές και με διάθεση να εκμεταλλευτεί ό,τι της δίνει το παιχνίδι. Κι αυτό σίγουρα είναι έργο Μανωλόπουλου, διότι οι ίδιοι παίκτες πριν από μερικές εβδομάδες έκαναν άλλα πράγματα.
H AEK παίζει πλέον πιο στοχευμένα στην επίθεση, όπως αρέσει στον Μανωλόπουλο να λέει. Έβαζε συνεχώς την μπάλα μέσα στο καλάθι προσπαθώντας αφενός να εκμεταλλευτεί τις αμυντικές αδυναμίες των ψηλών του Παναθηναϊκού και αφετέρου να δημιουργήσει χώρους για ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια, προσπαθούσε να χτυπήσει όλα τις μις ματς, ενώ όταν ο προπονητής έβρισκε μια καλή πεντάδα, την άφηνε στο παρκέ να βρει ρυθμό και δεν έκανε rotation. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου αναφερόμενος στον Ντίξον: "Δεν έπαιξε μετά την τρίτη περίοδο, γιατί δεν ήταν συγκεκτρωμένος και ο Ούκιτς άξιζε να βρίσκεται στο παρκέ". Αφού το άξιζε, έμεινε, απλά πράγματα.
Αν βάλεις συγκεκριμένους στόχους μέσα στο παιχνίδι, τότε και ο παίκτης θα σε βοηθήσει περισσότερο. Κι η ΑΕΚ έχει παίκτες με ποιότητα και εμπειρία που μπορούν να δώσουν ώθηση στο παιχνίδι της και να διεκδικήσουν νίκες ακόμα και με αντιπάλους καλύτερους. Τι δεν έχει η ΑΕΚ; Πλούσια αθλητικά προσόντα. Γι' αυτό έχασε 20 αμυντικά ριμπάουντ, που της κόστισαν εν τέλει τη νίκη. Ο Σίνγκλετον κατά κύριο λόγο και ο Γκιστ πηδούσαν πάνω από τους Σάκοτα, Χαριτόπουλο, Μαυροκεφαλίδη και μάζευαν για πλάκα την μπάλα μετά τα άστοχα σουτ των συμπαικτών τους. Αλλά αυτό δεν μπορεί να διορθωθεί τώρα. Μόνο να κρυφτεί κατά περίπτωση κάτω από το χαλί.
Κατόπιν όλων τούτων, αλλά και με δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός ερχόταν από δύο παιχνίδα μεσοβδόμαδα για την Ευρωλίγκα, το τελευταίο μάλιστα με την Μπασκόνια ήταν ιδιαίτερα επίπονο και ψυχοφθόρο, η ΑΕΚ έφτασε μια ανάσα από το να πετύχει μια νίκη, που την κυνηγά εδώ και τρία χρόνια. Από τότε δηλαδή που επέστρεψε από τα σκοτάδια της Α2 και με τον Μάκη Αγγελόπουλο έχει θέσει ως στόχο την επιστροφή στην ελίτ. Μια νίκη επί του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, που θα της δώσει ψυχολογική ώθηση να συνεχίσει την προσπάθειά της.
Θα μπορούσε να την είχε πάρει, αν ο Ούκιτς έβαζε το τελευταίο σουτ της πρώτης παράτασης. Μπορεί να την πάρει στα πλέι οφ, οπότε θα ξαναβρεί μπροστά της, αν δεν υπάρξουν συνταρακτικές εκπλήξεις στη συνέχεια, τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό, αν και τότε ο Παναθηναϊκός θα είναι πιο συγκεντρωμένος σε αυτά τα παιχνίδια και μάλλον και πιο φρέσκος.
Μέχρι τότε πρέπει να κρατήσει το ότι έχει αρχίσει να παίζει πιο οργανωμένο μπάσκετ. Και να επενδύσει πάνω σε αυτό...
