Οι εποχές που η ευρωπαϊκή συμμετοχή ήταν αυτονόητη για τις περισσότερες ελληνικές ομάδες έχει περάσει, πιθανότατα ανεπιστρεπτί. Στη δεκαετία του '90 το ελληνικό Πρωτάθλημα έβγαζε ακόμη και εννιά ομάδες στην Ευρώπη και παρότι εκείνο το καθεστώς είχε μία προφανή υπερβολή, όσες το αξιοποιούσαν για να αγωνίζονται ακόμη και στο τότε Κύπελλο Κόρατς, δεν μετρούσαν το οικονομικό κόστος, γιατί σε μεγάλο βαθμό το άντεχαν. Εκείνη η πραγματικότητα όμως είναι πολύ μακρινή και ειδικά οι ομάδες της Θεσσαλονίκης το γνωρίζουν καλά.
Η νέα σεζόν θα βρει τον Ηρακλή για πρώτη φορά έπειτα από 15 χρόνια σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση, με τη συμμετοχή του αρχικά στα προκριματικά του Basketball Champions League. Από την άλλη πλευρά θα είναι η πρώτη φορά μετά από επτά συνεχόμενες σεζόν, που ο ΠΑΟΚ θα απουσιάζει από τον ευρωπαϊκό «χάρτη». Η τελευταία φορά που έλειψε από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν στο 2012-13, αφού έκτοτε έπαιξε σε τρεις σερί σεζόν στο Eurocup και άλλες τέσσερις στο BCL. O Άρης εξάλλου, θα μείνει εκτός για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν παρότι έψαξε ένα «παράθυρο» προς το Eurocup. Αλήθεια όμως, έτσι όπως είναι η κατάσταση τους, σε τι θα εξυπηρετούσε μια ακόμη ευρωπαϊκή παρουσία τον Άρη και τον ΠΑΟΚ;
Ο ΠΑΟΚ κατόρθωσε, είναι γεγονός να μείνει, αγωνιστικά, σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο παίρνοντας προκρίσεις για τα πλέι οφ, με εξαίρεση τη φετινή σεζόν που ήταν άθλος από μόνη της η παρουσία του στο BCL. Τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του όμως σπανίως τα παρακολουθούσαν περισσότεροι από 1.000 φίλοι του και υπό μία έννοια είχαν εξελιχθεί σε μία ρουτίνα.
Ο Άρης μετά από δύο καλές σεζόν στο BCL -ειδικά η πρώτη στην οποία άλλωστε έφτασε στα πλέι οφ- πέρσι δεν πέρασε τα προκριματικά και υποβλήθηκε σε μία αγγαρεία στο Fiba Europe Cup. Στην πραγματικότητα για τους δύο «αιώνιους» της Θεσσαλονίκης η Ευρώπη, πέραν από την ευκαιρία να «ξεσκονίσουν» το brand name τους σε διεθνές επίπεδο, δεν τους επέστρεφε πολλά πράγματα. Ίσως ακόμη και την ευκαιρία να προσεγγίσουν παίκτες που έβρισκαν ένα επιπλέον κίνητρο για να τις επιλέξουν. Με τα σημερινά δεδομένα όμως, μία ακόμη ευρωπαϊκή παρουσία θα έβαζε σε μεγαλύτερη πίεση τα οικονομικά τους και το πιθανότερο είναι να τους οδηγούσε σε έναν δρόμο που δεν θα άντεχαν να φτάσουν ως το τέλος του.
Ο Ηρακλής είναι μία διαφορετική περίπτωση. Ο ενθουσιασμός της επιστροφής στην Basket League δίνει τη θέση του στην ανυπομονησία για την ευρωπαϊκή συμμετοχή. Για να έχει όμως συνέχεια άρα και ουσία, θα απαιτηθούν υπερβάσεις σε όλα τα επίπεδα. «Όταν μπαίνεις στον χορό θα πρέπει να χορέψεις» και «θα πρέπει να κάνουμε πλέον ένα ρόστερ με μεγαλύτερο βάθος» είπε ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ Θόδωρος Δρακόπουλος μετά την επισημοποίηση της συμμετοχής του Ηρακλή στα προκριματικά του BCL. Εδώ έρχεται μία από αυτές τις υπερβάσεις που θα χρειαστεί να κάνει ο Ηρακλής. Μεγαλύτερο ρόστερ, σημαίνει μεγαλύτερο μπάτζετ και στην περίοδο που η αγορά άρα και το ίδιο το μπάσκετ μετρούν ακόμη τις συνέπειες της πανδημίας, αυτό δεν θα είναι εύκολο.
Η Ευρώπη έχει εξελιχθεί πια σε πολυτέλεια που δεν την αντέχουν πολλές ελληνικές ομάδες. Το αν θα την αντέξει ο Ηρακλής θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τον ίδιο. Βασιζόμενος μόνο στη θέληση, την αγάπη αλλά σε τελική ανάλυση στην τσέπη ενός ανθρώπου, νομοτελειακά θα γίνει και για τον Ηρακλή μία πολυτέλεια που δεν θα μπορεί να αντέξει.
