Ο ΓΣ Σοφάδων εκπληρώνει το όνειρο, που μια παρέα από την περιοχή είχε πριν από πάνω από τρεις δεκαετίες, δείχνοντας στην φετινή Γ' Εθνική πως δεν κοιτάζει κάτι άλλο από την κορυφή.
Η δικαίωση ενός ανθρώπου μπορεί να έρθει σε μία, σε δύο, σε τρεις μέρες, ενδεχομένως και σε… πάνω από τρεις δεκαετίες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, άλλωστε, μια παρέα Σοφαδιτών, που λατρεύει το μπάσκετ, άρχισε μια προσπάθεια, που έμελλε τελικά το 2021 να δικαιώσει τον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο με την παρθενική του χρονιά στη Γ’ Εθνική, παίζοντας στον 4ο όμιλο της κατηγορίας.
Με κάτι παραπάνω από έναν χρόνο να έχει περάσει τα άλματα του συλλόγου είναι αξιοπρόσεκτα και οδηγούν προς την καταξίωση και την εκπροσώπηση της γωνιάς αυτής της Καρδίτσας με δυναμικό τρόπο στις εθνικές κατηγορίες. Μετά την περσινή τρίτη θέση με ρεκόρ 14-4, άλλωστε, η επόμενη μέρα είχε ως στόχο τον πρωταθλητισμό, κάτι που ουδείς έκρυψε στις τάξεις των Θεσσαλών και φρόντισαν να το αποδείξουν έμπρακτα.
Από τις καλοκαιρινές κινήσεις και τις μεταγραφές διαφόρων ειδών, έως τη μέχρι τώρα «ξέφρενη» πορεία με έξι νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές, ένα πράγμα είναι βέβαιο για το σύλλογο και αφορά, φυσικά, το γεγονός ότι το βλέμμα του είναι στραμμένο μονάχα στην κορυφή.
Ο «στρατός» σπουδαίων στα χέρια του Παππά και το «άσβεστο» κίνητρο
Η περσινή αναγνωριστική χρονιά, όπως αναφέραμε, εξελίχθηκε πολύ καλά για τους Σοφάδες. Με τον Σπύρο Παππά να αποτελεί τη σταθερά στον πάγκο, παίκτες με εμπειρία σαν τον γεννημένο σκόρερ, Παναγιώτη Δαουλάρη, ή τον πολύπειρο Γιώργο Αναγνωστόπουλο, η ομάδα έκανε το όνομά της να ακουστεί σε μια χρονιά, όπου ο Σπάρτακος Ιωαννίνων κυριάρχησε και τα Τρίκαλα πήραν στις λεπτομέρειες τη δεύτερη θέση.
Στην νέα σεζόν αρκετά άλλαξαν, αλλά ο πήχης τέθηκε ακόμη πιο ψηλά. Μπορεί ο Δαουλάρης να έφυγε με ένα συγκινητικό τρόπο, αλλά η διοίκηση φρόντισε για ένα από τα «μπαμ» της χρονιάς στο σύνολο των εθνικών κατηγοριών με την απόκτηση του Νίκου Κακλαμάνου, που πριν από λίγο είχε κερδίσει το πρωτάθλημα της Elite League και την άνοδο στην Basket League με την Καρδίτσα, αποφασισμένος να στηρίξει άλλη μια ομάδα της περιοχής, με τον επίσης έμπειρο Μάκη Θέο, του οποίου επίσης η ποιότητα είναι αναμφισβήτητη, να βρίσκεται στο πλευρό του.
Την ίδια ώρα, ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι του κορμού του συνόλου του κόουτς Παππά παρέμεινε, προχωρώντας σε ορισμένες ακόμη κινήσεις, με χαρακτηριστική εκείνη της απόκτησης και του Κώστα Παππά, με τον νεαρό Κώστα Αλεξιάδη να αγωνίζεται σε διπλό δελτίο με την Καρδίτσα. Όλα, λοιπόν, έδειχναν ευοίωνα και πολύ περισσότερο χάρη στο Κύπελλο, στο οποίο με τρεις νίκες και, μάλιστα, εναντίον δύο εκ των ανταγωνιστών τους (Αλμυρός, Τιτάνες Παλαμά), οι Σοφάδες έδειξαν τα «δόντια» τους, κατακτώντας στο ίδιο διάστημα και το Κύπελλο ΕΣΚΑΘ απέναντι στην Ανόρθωση Βόλου.
Με το κίνητρο, δε, να είναι πιο μεγάλο από ποτέ, ύστερα από προσπάθεια τόσων δεκαετιών, η αρχή ήταν θετική, ξεπερνώντας την «παγίδα» των Τιτάνων Παλαμά, τους οποίους προ ημερών είχαν αντιμετωπίσει στο Κύπελλο. Η Ανόρθωση Βόλου, η Άμφισσα, η Νίκαια Λάρισας και ο Αχέρων Καναλακίου αποδείχθηκαν χαμηλά «εμπόδια» και το πρώτο σπουδαίο τεστ θα ήταν με αντίπαλο τα Τρίκαλα των παρόμοιων στόχων.
Η εμφάνιση ήταν ακριβώς αυτή, που χρειάζονταν στους Σοφάδες. Επιβλητική για 30 λετά, ανεβάζοντας τη διαφορά μέχρι και στο +17 (63-46), βλέποντας τους Κακλαμάνο-Θέο-Παππά να κάνουν όσα χρειάζονται για να γίνει εύκολη η ζωή των άλλων και τον Αλεξιάδη να λάμπει μπροστά στο τοπικό κοινό, το «6 στα 6» ήταν γεγονός, για να αρχίσει μετά να υπάρχει η απορία για το ποιος μπορεί να τους σταματήσει.
Για ακόμη μια φορά, όμως, απέδειξαν πως το βλέμμα μόνο προς μια κατεύθυνση είναι στραμμένο. Και αυτό αφορά μόνο την κορυφή…
