Η Εθνική Κορασίδων με τον δύσκολο τρόπο όπως τόνισε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ και η Βασιλεία Γκουζίνη, πέτυχε αυτό που ήθελε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U16: Την παραμονή στην Α’ Κατηγορία.
Δύο νίκες στην τελική ευθεία την κράτησαν ανάμεσα στις… μεγάλες και την επόμενη σεζόν. Η ομοσπονδιακή προπονήτρια δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της αναμέτρησης έπιασε το κεφάλι της χαμογελώντας, δακρύζοντας, ανακουφισμένη… Και μόλις πέρασαν τα δευτερόλεπτα αυτά βρέθηκε πνιγμένη σε αγκαλιές και χαμόγελα.
«Εμείς έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε το άγχος και την πίεση», υπογραμμίζει απαντώντας στη σχετική ερώτηση και συνεχίζει: «Αυτό που θέλαμε ήταν να αποφορτίσουμε τα παιδιά, να μην τους το περάσουμε και τα καταφέραμε σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Έδειξαν αντάξια, τίμησαν την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο και καταφέραν κάτι που για μένα είναι πολύ μεγάλο. Δεν έχω τίποτα περισσότερο, πέρα από ένα «ευχαριστώ» σε όλα τα κορίτσια, στο επιτελείο. Όλοι ζήσαμε στιγμές που θα μείνουν στη μνήμη μας για πάντα».
Η ίδια είχε ζήσει αρκετές έντονες στιγμές ως αθλήτρια η ίδια. Τι διαφορές έχει τώρα που κάθεται στην άκρη του πάγκου; «Έχει διαφορετική αίσθηση. Όταν παίζει τα δίνεις όλα, παλεύεις για τον εαυτό σου και την ομάδα σου. Όταν είσαι απ’ έξω πρέπει να διαχειριστείς ουσιαστικά όλα τα άτομα της αποστολής. Πρέπει να νιώθουν όλοι καλά. Δεν θα άλλαζα όμως κάτι ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο. Μπασκετικά ως παίκτρια έχει κλείσει το κεφάλαιο εδώ και καιρό. Ως προπονήτρια ήταν από τις καλύτερες στιγμές της ζωή μου να κοουτσάρω αυτά τα κορίτσια, που πέτυχαν άξια το στόχο τους».
Η ίδια πάντως πίστευε από την αρχή στην επίτευξη του στόχου της ομάδας. Το είχε πει πριν το επαναλαμβάνει και μετά: «Το πίστευα από την αρχή γι’ αυτό και ανέλαβα την ομάδα. Ήταν πολύ δύσκολη η προετοιμασία και μετά έπρεπε να διαχειριστούμε συνεχόμενες ήττες. Μέσα από τα παιχνίδια και γνωρίζοντας το σύστημα της FIBA στις διοργανώσεις αυτές, ξέραμε πως τα πρώτα αποτελέσματα δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα. Μπορούσαμε να είχαμε νικήσει και την Ιταλία και την Λετονία. Φτάσαμε στα δύο τελευταία παιχνίδια για διεκδικήσουμε την παραμονή. Και τα κορίτσια το κατάφεραν με τον δύσκολο τρόπο».
Το επίπεδο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κορασίδων ήταν αρκετά υψηλό με αρκετές αθλήτριες να ξεχωρίζουν, ακόμη και στις ομάδες που αγωνίστηκαν στις θέσεις 9-16: «Δεν μπορώ να πω ότι έχω παρακολουθήσει συστηματικά τις διοργανώσεις άλλων ετών. Οι ημιτελικοί, όπως και ο τελικός ο σημερινός είναι υψηλού επιπέδου, υπάρχουν ομάδες εδώ που αγωνίζονται σαν γυναίκες και όχι κορασίδες. Το θέμα είναι να πετύχουμε κάτι μέσα από αυτήν την παραμονή, Πρέπει τα κορίτσια να κοιτάξουν τις διαφορές και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να δουλέψουμε πολύ σε ατομικό και σωματικό επίπεδο. Πρέπει να καλύψουμε τις διαφορές με άλλον τρόπο, αφού δεν έχουμε τη σωματοδομή άλλων ομάδων, άλλων χωρών και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε από πολύ μικρές ηλικίες. Έχουμε καλές παίκτριες, αλλά χρειάζεται δουλειά».
Αυτό το τελευταίο είναι που θα έλεγε και στην καθεμία ξεχωριστά: «Οι αθλήτριες που είχαμε εδώ, η συντριπτική πλειοψηφία πήρε για πρώτη φορά μια γεύση από το τι συμβαίνει έξω από τη χώρα μας, καθώς εξαιτίας του κορονοϊού δεν είχαμε πάρει μέρος ούτε καν στο τουρνουά Φιλίας με την Εθνική Παγκορασίδων. Πρέπει να κάτσουν να σκεφτούν τι πρέπει να δουλέψει η καθεμία του αν θέλει να μείνει στο χώρο και να παίξει μπάσκετ».
Η συγκίνηση που έδειχνε να είχε μπει στην άκρη μιλώντας για το αύριο των παιδιών αυτών επιστρέφει με την ερώτηση που θέλει να αφιερώσει την παραμονή αυτή: «Αφιερώνω στην οικογένειά μου και στους γονείς μου…» λέει σε μια μισοτελειωμένη πρόταση που λέει πολλά.
