Ο Γκόρντον Χέρμπερτ είναι ο άνθρωπος πίσω από την απίθανη γερμανική πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο και το Basketa.gr θυμάται τη γραμμή ζωής του με μια κρίσιμη απόφαση στον καιρό της καραντίνας, που άλλαξε τα πάντα και τον έφερε από το όνειρο του ΝΒΑ στην απόλυτη δόξα.
Πέρασαν ήδη δύο διοργανώσεις, όπου καθένας μπόρεσε να θαυμάσει τους καρπούς της προόδου του γερμανικού μπάσκετ μέσα στα χρόνια. Κι αν η περσινή πορεία έως την τετράδα του Ευρωμπάσκετ, περνώντας και από το «εμπόδιο» της Εθνικής μας, ήταν ένα πρώτο γεγονός, που θα μπορούσε να συνδυαστεί με την οικειότητα της έδρας στο Βερολίνο, η φετινή πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές στο απόλυτο.
Τα «Πάντσερ» διεκδικούν το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία τους στη διοργάνωση, στον παρθενικό τους μάλιστα τελικό, με κορυφαία έως τότε επίδοση το χάλκινο μετάλλιο του 2002 στην Ινδιανάπολη. Μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, λοιπόν, μια περίοδος χωρίς διακρίσεις σε Μουντομπάσκετ, και μάλιστα όταν έχει περάσει η εποχή ολόκληρου Ντιρκ Νοβίτσκι, ολοκληρώνεται με ένα επίτευγμα, για το οποίο ο εμβληματικός ηγέτης των Ντάλας Μάβερικς θα «φούσκωνε» από υπερηφάνεια.
Πρωτεργάτης αυτής της πορείας δεν είναι άλλος από έναν άνθρωπο, που κάποτε είχαμε και στα μέρη μας. Ο Γκόρντον Χέρμπερτ, που είχε οδηγήσει τον Άρη πριν από μια 15ετία, αποτέλεσε τελικά τον απόλυτο εκφραστή του γερμανικού πλάνου, το οποίο όλος ο κόσμος αποθεώνει. Το Basketa.gr θυμάται τη γραμμή ζωής του και την κρίσιμη απόφαση, που άλλαξε τα πάντα, μην προχωρώντας τελικά στο όνειρο του ΝΒΑ και βιώνοντας, στα 65 του, μέρες δόξας.
Το χρυσό εναντίον των «θρύλων», το ματς με τον Τζόρνταν, το ελληνικό κάρμα, το... σπίτι στην Φρανκφούρτη και το τέλος ενός ονείρου για την καταξίωση
Γεννημένος στο Πέντινκτον της Βρετανικής Κολούμπια του Καναδά, ο Γκόρντον Χέρμπερτ έμελλε στα χρόνια τους ως αθλητής, από το 1982 και για μια 12ετία, να τα περάσει αγωνιζόμενος στην έτερη πατρίδα του, την Φινλανδία. Πολλές αναμνήσεις είναι αλήθεια, ότι δεν έχει ως παίκτης, αν και μία από αυτές ήταν, όταν ανάγκασε τον προπονητή του Μάικλ Τζόρνταν να... του βάλει τις φωνές.
Ο ίδιος είχε αποφασίσει να παίζει για την Εθνική Καναδά και το 1983 κατακτά, μάλιστα, το χρυσό μετάλλιο στην τότε Πανεπιστημιάδα, όπου μάλιστα συμμετείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με παίκτες που θα έγραφαν ιστορία αργότερα, όπως ο Καρλ Μαλόουν και ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ. Έναν χρόνο αργότερα, συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τους Καναδούς, εκεί όπου η ομάδα του ηττήθηκε με 92-61 από τις ΗΠΑ του μετέπειτα μοναδικού και σπουδαιότερου όλων, Μάικλ Τζόρνταν. Ο Χέρμπερτ, πάντως, ανάγκασε τον προπονητή του, Μπόμπι Νάιτ, να φωνάξει στον Air, όταν ευστόχησε σε ένα μακρινό σουτ, όπου ο αργότερα ηγέτης των έξι τίτλων των Μπουλς στο ΝΒΑ απλά... παρακολουθούσε.
Εκτός των δύο αυτών διοργανώσεων, έπαιξε και στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, δύο χρόνια αργότερα, με την Εθνική Καναδά, με τις σημαντικές αναμνήσεις του ουσιαστικά να τελειώνουν εκεί και να δίνουν θέση στην προπονητική του καριέρα του 1994 στην Κοριχάιτ της Φινλανδίας, την ομάδα όπου είχε αγωνιστεί στην τελευταία του τριετία ως αθλητής.
Το έτος-ορόσημο, όμως, θα ερχόταν το 2000, όταν η Βούρτσμπουργκ θα τον έφερνε για πρώτη φορά στη Γερμανία, την χώρα με την οποία θα συνδεόταν άρρηκτα. Έναν χρόνο αργότερα, ήρθε και η πρώτη γνωριμία με τους Σκαϊλάινερς της Φρανκφούρτης, την ομάδα που θα μετατρεπόταν στο... σπίτι του με πρώτο σπουδαίο επίτευγμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος Γερμανίας το 2004, κερδίζοντας μάλιστα με 3-2 στους τελικούς τη μετέπειτα κυρίαρχη Μπάμπεργκ και ανατρέποντας την πρωτιά της Άλμπα Βερολίνου στην κανονική περίοδο. Η ομάδα του, τότε, είχε μάλιστα περάσει στους τελικούς ανατρέποντας το πλεονέκτημα έδρας της δεύτερης Βόννης, έχοντας καταλάβει την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο.
Ο Χέρμπερτ υπήρξε ένας άνθρωπος, που θέλησε εκείνα τα χρόνια να δοκιμάσει τον εαυτό του σε αρκετές χώρες και πρωταθλήματα, περνώντας από τη Γαλλία, την Εθνική Γεωργίας και, επίσης, τα δικά μας λημέρια, οδηγώντας τον Άρη σε μια υπέρβαση στην Ευρωλίγκα της σεζόν 2007-2008, περνώντας στη δεύτερη φάση της διοργάνωση και αφήνοντας εκτός ομάδες σαν την Τσιμπόνα και την Αρμάνι Μιλάνο, κερδίζοντας αντιπάλους σαν την Εφές Πίλσεν και την Φενέρμπαχτσε, ενώ για μόλις μία νίκη έχασε την πρόκριση στην οκτάδα έναντι της τελευταίας.
Η πολύ καλή εκείνη παρουσία με τον «Αυτοκράτορα» υπήρξε και το «εισιτήριό» του για το ΝΒΑ, όπου για έναν χρόνο έζησε το όνειρο στην χώρα γέννησής του, όντας στο πλευρό των Σαμ Μίτσελ και Τζέι Τριάνο στους Τορόντο Ράπτορς και προπονώντας παίκτες σαν τον Κρις Μπος, τον Σον Μάριον, τον Χοσέ Καλδερόν, τον Άντονι Πάρκερ, τον Ζερμέιν Ο’ Νίλ, τον Αντρέα Μπαρνιάνι και τους επίσης άλλοτε... Έλληνες Ρόκο Λένι Ούκιτς, Τζέισον Καπόνο, Ποπς Μενσά-Μπονσού και Μάρκους Μπανκς.
Με τις εμπειρίες αυτές στις βαλίτσες του, επέστρεψε στην Φινλανδία για μια διετία, αλλά αργότερα θα έγραφε πάλι ιστορία στην αγαπημένη του Φρανκφούρτη. Οι Σκαϊλάινερς, από το 2010 έως το 2020, θα περνούσαν στα δικά του χέρια για μια δεκαετία, με το διάλειμμα ενός χρόνου στην Άλμπα τη σεζόν 2011-2012, και θα έφταναν στο σημείο να πανηγυρίσουν και ευρωπαϊκό τίτλο με το νεοσύστατο, τότε, FIBA Europe Cup το 2016, με πρωταγωνιστή μάλιστα τον Φιλ Σκραμπ, ο οποίος μόλις πριν είχε απομακρυνθεί από την ΑΕΚ, ενώ πλέον αγωνίζεται σταθερά στην Εθνική Καναδά.
Το 2020 αποτελεί ίσως και το πιο κρίσιμο έτος για τον Γκόρντον Χέρμπερτ. Σε εκείνη την εποχή της καραντίνας, ο ίδιος μπορεί να ασχολείτο λίγο παραπάνω με την κηπουρική στο σπίτι του, αλλά παράλληλα ετοιμαζόταν για την προοπτική να επανέλθει στο ΝΒΑ, αναπτύσσοντας έντονα επαφή με τους Μπρούκλιν Νετς. Παράλληλα, ανοιγόταν και το «παράθυρο» για την Εθνική Καναδά, ώστε να την υπηρετήσει και ως προπονητής, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έμελλε να γίνει πράξη.
Οι Καναδοί προχώρησαν, τότε, με την περίπτωση του Νικ Νερς και ο Χέρμπερτ, τελικά, δέχθηκε την πρόταση της Άβτοντορ, προπονώντας στη Ρωσία για τη σεζόν 2020-2021. Λίγους μήνες μετά την απομάκρυνσή του το Μάρτιο του 2021, το Σεπτέμβριο θα προσλαμβανόταν από τη γερμανική ομοσπονδία, η οποία αναγνώρισε σε εκείνον τον άνθρωπο, που έχοντας διατελέσει τόσα χρόνια στην χώρα ως προπονητής και γνωρίζοντας άριστα το σχέδιο της για το μπάσκετ και την ιδιοσυγκρασία των αθλητών της, θα μπορούσε να την οδηγήσει στο επόμενο «βήμα», για να ακουστεί η Εθνική ακόμη περισσότερο στην Ευρώπη και παγκοσμίως.
Η ιστορία, αργότερα, τον δικαίωσε. Τώρα ζει το απόλυτο όνειρο, με την ελπίδα το έβδομο θαύμα με τους Αμερικανούς, να εξελιχθεί σε ένα όγδοο αθάνατο...
