Η Ισπανία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ που μόλις ολοκληρώθηκε, με τον General Manager των «φούριας ρόχας» Χόρχε Γκαρμπαχόσα να αναφέρει ότι στόχος της ομάδας του δεν ήταν το μετάλλιο.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Για την κατάκτηση του Eurobasket: «Φτάσαμε σε μια μεταβατική περίοδο, με πολλές δυσκολίες λόγω απουσιών και αυτό ήταν το πρωτάθλημα με το υψηλότερο επίπεδο μπάσκετ που έχω δει στη ζωή μου και είμαι σε αυτό πολλά χρόνια. Τους το έχω πει κατ' ιδίαν και θα το επαναλάβω όσες φορές χρειαστεί, αλλά θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή και τους παίκτες. Και όχι μόνο σε αυτούς που ήταν στη διοργάνωση, αλλά και στους άλλους δέκα που ξεκίνησαν την προετοιμασία και που έμειναν εκτός για διαφορετικούς λόγους. Όλοι τους έχουν καταφέρει να γράψουν ιστορία.
Για το αν ήταν εξ αρχής στόχος το μετάλλιο: «Αυτό δεν ήταν στο σχέδιο. Το είπα και στους παίκτες στα αποδυτήρια ως αστείο. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο ήταν να είμαστε ανταγωνιστικοί, να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να φτιάξουμε μια ανταγωνιστική ομάδα, που θα μπορούσε να φιλοδοξεί να είναι πρωταθλητρια, αν προκριθούμε, στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στους Αγώνες του 2024. Αλλά βλέπετε ότι έχουμε φτάσει σε εννέα τελικούς, οκτώ σε μικρότερες ηλικίες ανδρών και γυναικών και τώρα αυτός. Το μέλλον είναι λαμπρό.
Για το σημείο του Eurobasket που γύρισε ο «διακόπτης»: «Νομίζω ότι λόγω της νίκης και του τρόπου με τον οποίο το πετύχαμε, ήταν το παιχνίδι με τη Λιθουανία. Μπαίνουμε στο καλοκαίρι με τρεις στόχους, να πλησιάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πρόκριση στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο και στα ματς των προκριματικών, να είμαστε ανταγωνιστικοί στο Eurobasket και να περάσουμε την πρώτη φάση. Και από εκεί, όνειρο. Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στο Βερολίνο και να προσπαθήσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί εκεί. Κερδίζοντας όμως μια ομάδα όπως η Λιθουανία, με τους Σαμπόνις, Βαλαντσιούνας, Γιοκουμπάιτις να... κερδίζουν και με τον τρόπο που κερδίσαμε. Νομίζεις ότι αν έχεις ανταγωνιστεί έναν τέτοιο αντίπαλο, μπορείς να σκεφτείς να το κάνεις την επόμενη, την επόμενη... και έτσι βλέπεις τον εαυτό σου σε έναν τελικό όπου η ομάδα βγαίνει να παίξει σαν να είναι η παλαιότερη του κόσμου».
