Το γυναικείο τμήμα του Σπόρτιγκ βρίσκετε ξανά στις εθνικές κατηγορίες και συγκεκριμένα στην Α2. Μία ιστορική ομάδα η οποία όμως πέρασε δύο πολύ δύσκολα χρόνια αλλά φαίνεται πως κατάφερε να βρει τα πατήματά της και να επιστρέψει εκεί που αρμόζει στην ιστορία της.
Ένα από τα βασικά, αν όχι το βασικότερο, γρανάζι στην επιτυχία μιας ομάδας είναι συνήθως ο προπονητής. Ο προπονητής είναι το άτομο που πρέπει να συσπειρώσει όλο το σύνολο της ομάδας και να το οδηγήσει προς την κατάκτηση των στόχων της.
Στην περίπτωση του Σπόρτιγκ, αυτό το άτομο ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ανήκει στον σύλλογο εδώ και 13 χρόνια, πρώτα ως παίκτρια και τώρα ως προπονήτρια. Ο λόγος για την Ιωάννα Γιαννακάκου, η οποία παρά το γεγονός ότι δεν έχει συμπληρώσει ακόμα τα 30, βρίσκεται στο τιμόνι μιας τόσο ιστορικής ομάδας και όπως παραδέχεται και η ίδια, με πολύ βαριά φανέλα.
Η κόουτς μίλησε στο basketa.gr για την περυσινή σεζόν, το πλάνο του συλλόγου αλλά και την σχέση με τους οπαδούς.
Όπως θα ήταν το φυσικό, έτσι και τα συναισθήματα από την περασμένη χρονιά και την επιστροφή της ομάδας των Πατησίων στις εθνικές κατηγορίες προκάλεσε όμορφα συναισθήματα.
«Σίγουρα χαρά και περηφάνια. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, στην κυριολεξία από το μηδέν. Η ομάδα για έναν χρόνο δεν κατέβηκε σε κανένα πρωτάθλημα, οπότε και από την Α1 έπεσε κατευθείαν στην ΕΣΚΑ. Πήραμε 12 παίκτριες άγνωστες μεταξύ τους και ξεκινήσαμε από το μηδέν. Ξέραμε ότι όσο καλύτερα δουλέψουμε τόσο καλύτερα θα πάμε. Αυτό βγήκε στο γήπεδο, τα παιδιά ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες, δέσανε μεταξύ τους και το κλίμα που επικρατούσε στους αγώνες, στα αποδυτήρια και στο γήπεδο ήταν πραγματικά πολύ καλό. Ήμασταν στο γήπεδο, αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Δηλαδή από τις 20 Αυγούστου μέχρι και τις 30 του Μάη που τελειώσαμε ήμασταν όλοι στο γήπεδο και δουλεύαμε. Έτσι ήρθε η επιτυχία την οποία δεν περιμέναμε κιόλας, δεν ήμασταν το πρώτο φαβορί. Σίγουρα χαρά. Τα συναισθήματα είναι χαράς και περηφάνιας.»
Ο λόγος που δεν το περίμεναν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του συλλόγου την επιτυχία, ήταν η “φύση” του πρωταθλήματος της Α’ ΕΣΚΑ.
«Ήταν πολύ ανταγωνιστικό το επίπεδο, δηλαδή ο πρώτος μπορούσε να χάσει άνετα από μία ομάδα που είναι στην μέση, ακόμα και προς τις τελευταίες θέσεις. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός, δεν υπήρχε ματς που να λες το έχω σίγουρα. Ήθελε μεγάλη συγκέντρωση σε όλα τα παιχνίδια.»
Ο Σπόρτιγκ λοιπόν επιστρέφει στις εθνικές κατηγορίες και θέλει να βασιστεί σε έναν δικό του κορμό.
«Το όραμα γενικότερα της ομάδας, είναι όραμα όχι στόχος, είναι να επιστρέψει στην Α1 κατηγορία εκεί που όλοι ξέρουμε πως ανήκει. Θέλουμε να το πάμε βήμα βήμα, να σταθεροποιηθούμε σε μία από τις εθνικές κατηγορίες, όπως είναι η Α2 που θα παίξουμε την επόμενη χρονιά, να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έναν κορμό από νεαρές παίκτριες οι οποίες σε κάποια χρόνια, με κάποιες προσθήκες έμπειρων παικτριών, θα μπορέσουν να μας πάνε στο βήμα παραπάνω. Δίνουμε την ευκαιρία σε νέα παιδιά, μας αρέσει να το κάνουμε, τις εμπιστευόμαστε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν κορμό επτά-οκτώ-εννέα παικτριών που θα μπορέσουν να μας πάνε ένα βήμα παραπάνω με κάποιες προσθήκες που σε ανεβάζουν λίγο επίπεδο.»
Σε όλη την διάρκεια της σεζόν, ο κόσμος των Πατησίων στήριξε την προσπάθεια της τοπικής ομάδας. Αποκορύφωμα βέβαια ήταν ο μεγάλος τελικός κόντρα στον ΕΦΑΟΖ.
«Κάηκαν τα Πατήσια! Αυτό είναι πολύ ωραίο, κόσμο είχαμε σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, δεν είχαμε μόνο στον τελικό. Το Σπόρτινγκ είναι η ομάδα των Πατησίων. Η γειτονιά από το παρελθόν στήριζε την ομάδα. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια, όπως υπήρξε η ακμή, υπάρχει και η παρακμή ωστόσο ελπίζουμε ο κόσμος που μένει στα Πατήσια θα επιστρέψει στο γήπεδο, πράγμα που φάνηκε κιόλας, είχαμε πολύ κόσμο σε όλα τα παιχνίδια. Όχι μόνο στον τελικό. Το πολύ ευχάριστο ήταν ότι ερχόντουσαν νέα παιδιά, ερχόντουσαν παιδιά από τις ακαδημίες του συλλόγου και όχι μόνο από του μπάσκετ αλλά και από του Τζούντο, από την ρυθμική, είχαμε πολλά νέα παιδιά που ερχόντουσαν και παρακολουθούσαν τα παιχνίδια. Στον τελικό ήταν σχεδόν γεμάτο.»
Το να είναι κανείς μέλος ενός τόσο ιστορικού συλλόγου σημαίνει ότι θα πρέπει να αντέξει και τις προσδοκίες που υπάρχουν.
«Αυτό που λένε ότι η φανέλα είναι βαριά ισχύει. Δηλαδή, από τις ομάδες της Α’ ΕΣΚΑ θεωρώ ότι ήμασταν η μοναδική ομάδα που είχε έδρα. Που έμπαινες εδώ μέσα και ένιωθες ότι αυτό το γήπεδο είναι έδρα. Υπάρχει ένα βάρος που προσπαθούμε όλοι να ανταπεξέλθουμε. Το αντιλαμβανόμαστε και προσπαθούμε να βγάλουμε ασπροπρόσωπο τον σύλλογο. Σίγουρα και οι παίκτριες το αντιλαμβάνονται. Δηλαδή και σε συζητήσεις με παίκτριες που είτε έχουν έρθει, έχουμε καταφέρει να τις φέρουμε στην ομάδα, είτε έχουμε μιλήσει και τελικά δεν έχουν έρθει, στο μυαλό τους έχουν ότι “εγώ για να έρθω εδώ, σε αυτή την ομάδα, πρέπει να καταφέρω να τιμήσω την ιστορία της”. Αυτό υπάρχει στο μυαλό όλων.»
Ποιο είναι το όνειρο της κόουτς Γιαννακάκου ως προπονήτρια του Σπόρτιγκ;
«Να επιστρέψει στην Α1. Εννοείται! Αυτό είναι ο στόχος, το όραμα, όπως θέλεις πες το, όλων μας. Βασικός στόχος και ακόμα πιο κύριος στο μυαλό όλων μας είναι οι υποδομές μας. Για να μπορέσουμε να το στηρίξουμε όλο αυτό έχουμε ρίξει λίγο περισσότερο βάρος στις υποδομές του συλλόγου. Προσπαθούμε να κάνουμε μια σωστή δουλειά από το επίπεδο των ακαδημιών, το προ αγωνιστικό, πριν ακόμα τα παιδιά καταφέρουν να παίξουν αγώνα. Σε επίπεδο παγκορασίδων, κορασίδων και νεανίδων να υπάρξουν παιδιά του συλλόγου που θα μπορέσουν να μπουν στο γυναικείο και να το στηρίξουν. Να γίνουνε μέρος αυτού του κορμού για τον οποίο μιλάμε. Στόχος όλων είναι η ομάδα να επιστρέψει εκεί που πρέπει και για αυτό δουλεύουμε όλοι.»
Στις υποδομές του συλλόγου γίνεται μια σταθερή και καλά οργανωμένη δουλειά.
«Πιστεύω ότι γενικά για εμάς στον Σπόρτινγκ σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, ήμαστε σε πολύ καλό δρόμο και σε πολύ καλύτερο επίπεδο. Προσπαθούμε να γίνει μια σωστή δουλειά και σε επίπεδο μπάσκετ και σε επίπεδο φυσικής κατάστασης καθώς πλέον τα αθλητικά προσόντα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Να δουλέψουν τα παιδιά και το κομμάτι της φυσικής κατάστασης για να μπορέσει να ανέβει το επίπεδο τους και να ανταγωνιστούν τις υπόλοιπες ομάδες. Θεωρώ ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο, έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Την προηγούμενη χρονιά και κορασίδες και οι νεάνιδες ανέβηκαν από την Β κατηγορία στην Α, με παιδιά που παίξανε ωραίο μπάσκετ, ήταν ανταγωνιστικά και θεωρώ ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί και την επόμενη χρονιά και πάνω σε αυτό βαδίζουμε.»
Η κόουτς Γιαννακάκου, έκλεισε μιλώντας για μία ακόμη φορά για τον κόσμο που στήριξε την ομάδα και εξέφρασε την επιθυμία της να συνεχιστεί αυτό και την νέα αγωνιστική περίοδο.
«Με τα παιδιά από το Sporting Club, τα έχουμε πει ιδιαιτέρως. Και με τις παίκτριες και με εμένα. Πραγματικά τους ευχαριστούμε για την στήριξη που μας παρείχαν όλη την χρονιά. Υπήρχαν στιγμές που η ομάδα ήταν σε κακή μέρα, έβλεπες ότι το πράγμα στραβώνει και κάτι δεν θα πάει καλά και με την έξτρα την φωνή από την κερκίδα πραγματικά σου δίναν δύναμη και κουράγιο να προσπαθήσεις κι άλλο και να μην τα παρατήσεις. Το ίδιο θέλουμε και ευελπιστούμε να συμβεί και την επόμενη χρονιά γιατί πραγματικά ήταν ο έκτος παίκτης μας.»
